240 Hours

Prologue

"Ano ang gagawin mo pag nakarating kana doon" he asked.

"Hanapin ang sarili ko" I simply replied,

"Yun lang wala na? Boring ba buhay mo? Oh wala ka lang talaga magawa kaya mo naisip
yan hahaahhaa"

tawa siya ng tawa ng nakakaloko, nainis ako dahil akala niya siguro isang malaking biro lang tong sinasabi ko, sa sobrang inis ko nasigawan ko na pala etong mokong nato.

"Eh ano bang pakielam mo? Hindi mo alam kung ano pinagdadaanan ko!! Hindi mo alam ano nararamdaman ko ngayon, hindi mo alam lahat ng sakit na pasan pasan ko ngayon. Ikaw lumagay sa sitwasyon ko na pati mga magulang mo di makita ang worth mo,"

sabi ko sakanya habang pinupunasan ang mga luha sa mukha ko,

"Hindi mo alam yung feeling na iniwan kana ng lahat, na lahat ng tao tingin sayo ay isang dissapointment lang sa buhay nila. Kaya wag mo matanong tanong saken kung boring ang buhay ko, as far as i know etong buhay kong to hindi lang basta boring!! Sobrang gulo neto at gustong gusto nalang tapusin lahat!"

Sigaw ko sakanya at tinalikuran na siya.

"I'm sorry, hindi ko sinasadya pasensiya na,"

paghabol saken at hinawakan ang balikat ko, tumigil ako at tinignan lang siya ng masama

"Oh eto miss panyo ampanget mong umiyak eh parang batang napabayaan hahaha"

lalong nanlisik mata ko sakanya, pero tumawa lang siya at pinahid sa mukha ko ang panyo niya, kinuha ko ito sakanya at tumalikod na at nagsimulang maglakad ulit.

"Magulong buhay pala ha, wag ka magaalala sa paglalakad mong to sisiguraduhin ko na makikita mo ang sarili mo, I will give you light in every path you take" .

"Anong sabe mo?" Tanong ko

"Wala po miss sabe ko pagdating naten doon
magiging misis na kita, sa layo ba naman ng lalakarin naten imposibleng di ka mainlove sa tulad ko"

i just rolled my eyes nalang and continue to
walk

"Hahanapin ko ang sarili ko, hindi maghahanap ng bagong sakit sa ulo" bulong ko.

"Kakayanin ko ba talagang maglakad kasama to? Goodluck saken goshh"