Unang pagkikita
Knoxx's POV
Two Hundred thousan one hundred forty-four. Two Hundred thousan one hundred forty-five. Two Hundred thousan one hundred forty-six. Two Hundred thousan one hundred forty-seven-----
*TINININING-TINININING-TINININING-TINININING-TINININING-TINININING-TINININING-TINININING-
Ay tngina (_ _")
Bakit ba tuwing unang araw ng klase 'di ako makatulog!?Aishhhh!
Kamot-batok akong bumangon mula sa pagkakahiga. Napahawak ako sa ulo ko dahil ang bigat-bigat non. Aishhh kainis naman ohh!!
Pagkatapos kong maligo nagbihis na agad ako at baka magkakatak-katak naman itong si Layton kapag nakarating 'yon dito nang 'dipa ako nakabihi-----
*KKKKKKRRRRRRIIIIIIIIIIIIINNNNNNGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG
Inis kong kinuha ang cellphone ko sa may bag. Hirap na, baka makalimutan eh(_ _")
Speaking of the devil>.<
"Ohh?" tamad na bungad ko nang masagot ko ang tawag niya. Kahit kelan aga-aga>.<
"Ayy, wala manlang 'hi' o 'hello' jan tol?----" bungad niya "---Anyway, nandito na'ko sa harap ng pintuan----" hindi kona pinatapos ang sasabihin niya at lumabas na'ko.
Lumabas na'ko ng apartment ko at akmang isasara na ang pinto pero hinarang niya ang kamay niya----dahilan para bumuka ang pinto.
"Pre, balita ko sa Leyte daw nanalasa ang bagyong yolanda. Bakit parang sa Apartment mo ata?" wika niya nang makita ang kabuuan ng apartment ko.
Bukod sa hindi pa'ko nakakapag-linis at nakapaglaba ay kalat-kalat din ang mga pinagkainan ko mula noong nakaraang linggo hanggang ngayon.
Naiwan pa siyang nakatulala sa itsura ng apartment ko pero 'di kalaunan ay sumunod narin siya.
"Aba! Kapal natin ah!? Balita ko may sarili kang kotse---bakit nandito ka sa kotse ko?!" giit niya tsk! Kala mo ikamamatay kapag may sumakay sa kotse niyang cheap>.<
"Tsk! Wala na tayong oras para sa mga balita mo, pre" walang-ganang wika ko habang umaakmang matutulog na.
Narinig ko siyang bumuntong-hininga bago niya pinaandar ang sasakyan. Wala na nga sa mood kukulitin pa(_ _")
Sa kalagitnaan ng pagda-drive niya nang pagkatino-tino. Bigla nalang pumremo ang ptangina.
"Ano ba!? Kung may balak kang magpakamatay sabihin mo lang ako papatay sayo!!" Giit ko habang nakahawak sa ulo.
Sakit nun ah!
"Pshh" yan lang ang sagot niya matapos niyakong untugin, tai lang.
Hindi na siya muling nagsalita pa hanggang sa hindi ko namalayang tumigil na pala ang sasakyan, hudyat na nasa paaralan na kami.
Inalis ko ang seatbelt ko saka lumabas ng kotse. Naglakad na'ko papuntang gate, ganun din itong si Layton. Bakit bigla yatang tumahimik to, di ako sanay ah, tsk!
YOU ARE READING
My World
FanfictionBawat masayang pangyayari sa buhay may kapalit. Masaya ka ngayon, ni hindi mo alam na mamaya-maya umaatake ang lupit nang tadhana sa'yo. Hindi sa lahat ng oras ay masaya ka. Akala mo pangmatagalan na ang sayang nararamdaman mo pero hindi mo namamala...
