No Sleep Tonight | Taekook

chapter 19

Taehyung'dan...

"Taehyung!Jeon kazanmış!"diyerek gelmişti Yoongi.
Mutluydum.
Jungkook kazanmıştı,heyecandan kalbim çarpıp duruyordu.
"Jimin'in hizmetkarı söyledi!"diye açıklama yapmıştı.

Ve şimdi...

Üç ay sonra bile,
Jungkook'dan haber alamadım.
Her zaman aklımda o var,neden hiç mesaj göndermiyor?Beni mi görmek istemiyor?

Tamam,biraz saf ve duygusal birisi olabilirim ama neden,neden hiç haber göndermiyor?
Üç ay boyunca bir kez bile aklımdan çıkmadı.Her daim onu düşündüm.

Gerek derste olsun,gerek iş yerinde olsun.Eve gelince hep onu düşündüm,yaptığım yemekleri yemesini özledim,onun için aç kalmam sorun değildi.Bana aptal muamelesi yapmasını bile özlemiştim.

Onu deli gibi seviyordum.

Yolda yürürken düşüncelere daldım.Hava soğuktu,artık ceket giyme zamanı gelmişti.Oysaki Jungkook buraya geldiğinde kısa kollu giyiyordum.

Jimin ve Yoongi görünüşe bakılırsa irtibatı kesmemişlerdi.Jimin hep hizmetkarıyla mesaj yolluyordu.

Belki de Jungkook meşgul filandı?
Yoksa beni mi istemiyordu?

Ah,dur...
Düşündüm de Jungkook ile ben birbirimize daha önce hiç vaatte bulunmamıştık.
Aish,daha beter moralim bozuluyordu.

-

"Hey Taehyung?"dedi Soobin,ben bulaşıkları yıkarken. "Jeon yine Kore'ye dönecek mi?"diye sormuştu meraklı gözlerle.

Soobin bile onu sevmişti,ben nasıl sevmeseydim...

"Soobin,kusura bakma ben de bilmiyorum."dedim gülümseyerek,yalan söylemiyordum sonuçta.

"Ah,demek öyle..."dedikten sonra bozulmuş bir şekilde devam etti. "Bana söylemeden öylece gitmesine gıcık oldum!"

"Onu özlüyor musun?"
Çünkü ben özlüyorum...

"Biraz."dedi kızararak,seni çok iyi anlıyorum Minik Soobin... "Ama sen onu daha da özlüyor gibisin!"diye devam etti.
Soobin hislerimi hemen anlıyordu...

Başımı öne eğdim,kızarmıştım ve gözlerim dolmuştu.Onu özlediğim her yönden anlaşılıyordu,kimi kandırıyordum?
"Evet..."dedim sessizce.

"Neden aramıyorsun?Sonuçta akraban."diye devam etti.
Keşke o kadar kolay olsaydı...

Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı bile,cevap verememiştim.Soobin bağırıp bana sarılmıştı. "Ağlama Hyung!"

"Ağlamıyorum..."diyerek elimle gözümü silmiştim.

Ne yapacağım ben?
Gerçekten...
Jungkook'u görmek istiyorum.

-

"Taehyung!"diye bağıran sesin Yoongi'ye ait olduğunu anlayınca rafların arasından başımı kaldırıp ona baktım. "Yoongi?"

Telaşlı görünüyordu. "Özür dilerim,çalıştığını biliyorum ama bir an önce öğrenmeni istedim!"dedi ve heyecanla devam etti. "Jimin bana bir çağırma mührü gönderdi!"

"Ha?Ama bu demektir ki..."

"Onu çağırabilirim!"diye bağırdı zafer çığlıklarıyla.

Sayesinde de müdürüm de oturduğu masadan garip bir yüz ifadesiyle bizi izlemeye başlamıştı.

"Doğru!Senin adına sevindim Yoongi!"dedim mutlulukla.En azından Yoongi mutlu olacaktı,bu da iyi bir şeydi.

"Görünüşe bakılırsa ailesiyle işler rayına oturmuş!"derken omuzlarımdan tutmuş beni sallıyordu. "İşten çıkar çıkmaz evime gel!Jimin'i çağırmak için her şeyi hazırlayacağım!"