ის გრძნობა რომელიც კოცნის დროს დამეუფლა ,უბრალოდ ენით აღუწერელია...როცა მისი ტუჩები ჩემსას მოშორდა ცოტა მეწყინა ,მაგრამ ხო არ გავიგუდებოდი.შემომხედა,თვალს არ მაშორებდა,თავი გვერდზე გადააგდო და გამიღიმა.
ამ ღიმილში არც ცინიზმი,არც ირონია იგრძნობოდა.უცებ ლოყაზე ხელი მომისვა. მე დებილი კიდე ამ დროის განმავლობაში დაჰიპნოზებულივით ვიდექი,მინდოდა ეს მომენტი არ დამთავრებულიყო. ჩემი თავდაპირველი წარმოდგენა მასზე ორ-სამ დღეში შეიცვალა.უბრალოდ ვენდობი...
~პატარავ,იცი რა ლამაზი ხარ?-თავი დავხარე ,ვგგრძნობდი ლოყები როგორ ამიწითლდა.ნიკაპზე ხელი მომკიდა და თავი ამაწევინა-ლამის ის ბიჭი მოვკალი ეგეც ხო იცი? ხოდა თუ გინდა რომ ეგეთი სირ..
-ჰარი!!-ტუჩებზე ხელი მივაფარე,უბრალოდ არ მიყვარს რომ ბილწსიტყვაობენ.ამ ჩემს ქმედებაზე გულიანად გაიცინა
-ასეთი სასაცილო ვარ?-ვთქვი და ხელები გადავაჯვარედინე
-ჩემი პატარა-მითხრა და ლოყაზე მიჩქმიტა,შემდდეგ კი ჩემი ხელი აიღო და მის სხეულს მიმაჯახა.ხელები მჭიდროდ შემოვხვიე ,არ მინდოდა გავეშვი.
-მგონი წასვლის დროა ხო? -მკითხა
-ოო კაი რაა !ჯერ ადრეა
-ელიზაბეტ!
-ხო იცი მაგ სახელით რომ მომმართავენ არმომწონს!
-ხოდა არც მე მიყვარს რომ არ მემორჩილებიან!
-ჯიუტი თხა -ჩემთვის ჩავილაპრაკე.
-რაო რა თქვი?
-აარაფერი ,რა უნდა მეთქვა?
-წავიდეთ ,მიდი მანქანაში ჩაჯეხი
-ჩემს დაქალს ვერ დავტოვებ ,თან ინერვიულებს
-არაუშავს
შეწინააღმდეგებას აზრი არ ჰქონდა,ამიტომ დავნებდი და მანქანაში ჩავჯექი.მთელი გზა უხმოდ გავიარეთ.როცა სახლთან გამიჩერა გადმოსვლა დავაპირე მაგრამ უკან მიმატრიალა და ვნებიანად მაკოცა
-ღამემშვიდობისა პატარავ
-ღამემშვიდობისა ჰაზ.
-ჰაზ?
-არ მოგწონს?
-პირიქით ძაან მომწონს . დიდი სიამოვნებით დაგიტოვებდი ჩემთან და არ გაგიშვებდი.
მე გავიღიმე და გადავედი.სახლში სწრაფად შევედი და აღარც მახსოვს ოთახში როგორ ავედი.საწოლზე დავენარცხე და ღიმილით ვფიქრობდი რამოდენიმე წუთის წინ მომხდარზე.ბედნიერი ვიყავი ,მაგრამ ბევრი კითხვაც მქონდა...
გამარჯობათთ!! ბოდიშით ეს თავი პატარაა.გთხოვთ დაავოუთეთ და კომებში დაწერეთ გავაგრძელო თუ არა წერა?
YOU ARE READING
My love,My life (დასრულებული)
Romanceელიზაბეტი 21 წლის გოგონაა,რომელიც გერმანიიდან კალიფორნიაში ბრუნდება.უკან დაბრუნებისას კი შეეჩეხება ბიჭს, რომელიც მის გემოვნებაში სრულიად ჯდება.ელიზაბეტი მასზე ფიქრს თავს ანებებს ,რადგან იცის ვეღარსაც ნახავს. მაგრამ ვინ იცის? ცხოვრება სავსეა დამთხვევ...