ელიზაბეტი 21 წლის გოგონაა,რომელიც გერმანიიდან კალიფორნიაში ბრუნდება.უკან დაბრუნებისას კი შეეჩეხება ბიჭს, რომელიც მის გემოვნებაში სრულიად ჯდება.ელიზაბეტი მასზე ფიქრს თავს ანებებს ,რადგან იცის ვეღარსაც ნახავს. მაგრამ ვინ იცის? ცხოვრება სავსეა დამთხვევ...
ნუ გეშინიათ , თვითმკვლელობას არ ვაპირე.აქ მაშინ მოვდიოდი, როდესაც მარტო ყოფნა მჭირდებოდა,როდესაც უბრალოდ საუბარი არ მსურდა...კლდის ნაპირას ჩამოვჯექი ,თავი მაღლა ავწიე და ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ცივი ჰაერი სახეზე მელამუნებოდა და საოცრად მსიამოვნებდა.ახლა ჩემს თავთან მარტო დავრჩი და ცრემლები აღარ შევიკავე.გადმომმვარდა 1,2,..მომდიოდა და მომდიოდა..ვქვითინებდი ,როგორც პატარა ბავშვი.ვფიქრობდი,ჰარიზე,ჩემმზე,საერთოდ ყველაფერზე. როგორ შეუძლია ისეთი რაღაც,რომ თან ცხოვრება გამილაამაზოს და თან ჯოჯოხეთად მიქციოს.რაც გამოჩნდა მოსვენება არ მაქვს,უამრავი კითხვა მაქვს,რომელზედაც ვიცი პასუხს ვერ მივიღებ.
რამდენი ხანი ვიჯექი ასე. 2 საათი? 3? მოკლედ არ ვიცი,კიდევ დიდ ხანს ვაპირებდი დარჩენას,მაგრამ წვიმა წამოვიდა,ამიტომ საჩქაროდ მანქანისაკენ გავიქეცი და შევხტი.უფფრაა, რაღა მალე გთჩამპალი ვარ თავიდან ბოლომდე. ამას რომ გვერდი ავუაროთ,საბოლოოდ დავმშვიდდი.2 საათით მაინც.ვიცი ,სახლის გზას რომ დავადგები,ყველაფერი განახლდება,ჩემი და ჰარის არეული ურთიერთობა და საერთოდ ყველაფერი.. ამ ფიქრებში სახლის კარსაც მივადექი,მაგრამ ისე წვიმდა,რომ გადმოსვლა ვერ მოვახერხე,ამიტომ გადავწყვიტე ცოტა ხანი დავლოდებოდი და მერე გადავსულიყავი.მშვიდად ვიჯექი მანქანაში ,როცა უკნიდა სინათლე დავინახე.ავფორიქადი მეგონა ჰარი იყო..დავიწყე წრიალი,ვაპირებდი სხვაგანაც წავსულიყავი.მაგრამ მოიცცადეთთ!!! მე რატომ უნდა წავიდე?? მე მგონი ის ვაჟბატონი ყველაფერს მიხვდა და ამიერიდან ხმასაც არ გამცემს!!მაგრამ ეს ჰარი არ იყო..მაგრამ რაღაცნაირად მინდოდა რომ ყოფილიყო..ბოლოს უკვე ვეღარ მოვითმინე და რონის დავურეკე
