My Bodyguard (Greek)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

Ανέβηκα γρήγορα τις σκάλες που οδηγούσαν στον πάνω όροφο προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Όσο περνούσαν τα λεπτά νευρίαζα όλο και περισσότερο με τον Γουίλιαμ. Κατευθύνθηκα γρήγορα προς το δωμάτιο του και άνοιξα απότομα την πόρτα. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο στρωμένο κρεβάτι. Στο ίδιο κρεβάτι που εγώ και αυτός... Ούτε να το σκεφτώ δεν ήθελα.
Περπάτησα γρήγορα προς την ντουλάπα του και την άνοιξα βιαστικά. Όπως φαντάστηκα, όλα έλειπαν. Το ήξερα ότι είχε φύγει. Παρόλα αυτά εξακολουθούσα να πιστεύω ότι υπήρχε κάπου ο λόγος. Ίσως ένα σημείωμα, κάτι. Έκλεισα την ντουλάπα και ξανά κοίταξα το κρεβάτι του. Τα δάκρυα μου άρχισαν να κυλάνε καθώς πλησιαζα και ο θυμός μου ήταν ασυγκράτητος.
Άρπαξα το πάπλωμα μαζι με τα σεντόνια του και τα πέταξα όλα κάτω.
《Δειλέ》φώναξα 《ΨΕΥΤΗ!》
Ήθελα να σπάσω όλο το δωμάτιο. Πρώτη φορά ένιωθα έτσι. Πρώτη φορά με είχαν κοροϊδέψει με τέτοιο τρόπο.
Άνοιξα την μπαλκονοπορτα και βγήκα έξω στην βεράντα να πάρω λίγο αέρα.
Έπιασα το περβάζι και κοίταξα την είσοδο του σπιτιού. 《Πώς και δεν τον πήρα χαμπαρι;》σκέφτηκα. Πάνω που ήμουν έτοιμη να γυρίσω από την άλλη ακούστηκε ο Νικόλας από πίσω μου να φωνάζει

《Ρόζη ΜΗ!》καθώς έτρεχε προς το μέρος μου. Τον κοίταξα παραξενεμενη προσπαθώντας να καταλάβω τι έπαθε. Ξαφνικά με άρπαξε από τους ώμους και με έβαλε μέσα στο δωμάτιο παρά τις διαμαρτυρίες μου.

《Τι στο καλό έπαθες μου λες;》του είπα φανερά εκνευρισμένη και με τρεμάμενη φωνή από τα κλάματα.

《Το ότι τον ερωτεύτηκες εντάξει, ας το καταπιώ. Το να πας να αυτοκτονήσεις όμως και για χάρη του, Ε όχι. Πάει πολύ》μου είπε καθώς κούναγε το δάχτυλο του αποδοκιμαστικα μπροστά στο πρόσωπο μου.

Με κοίταζε και τον κοίταζα για λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να πούμε λέξη.

《Νίκολας;》 του είπα τελικά.

《Σε ακούω.》μου απάντησε.

《Θες να μάθεις γιατί έκλαιγα;》το σκέφτηκε για λίγο και μου απάντησε.

《Αν είναι τοσο αναγκαίο...》

《Δεν έχω προστασία πλέον》 του απάντησα.