Blood Moon (On Hold)

Κεφάλαιο 5

"Θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα και μόλις γίνει αυτό να ξέρεις πως θα σιγουρευτώ ότι θα είναι η χειρότερη μέρα της ζωής σου." Μου ψιθύρισε στο αφτί και με άφησε περπατώντας προς τις πόρτες.

Ο Jimin δεν μπορούσε να κουνηθεί. Είχε παγώσει τελείως. Ο φόβος είχε κυριεύσει το σώμα του κάνοντάς τον να τρέμει ολόκληρος. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι μόλις είχε συμβεί. Το σοκ που έπαθε ήταν τεράστιο.

'θα σιγουρευτώ ότι θα είναι η χειρότερη μέρα της ζωής σου.'

Αυτά τα λόγια έπαιζαν ξανά και ξανά μέσα στο μυαλό του.

'Τι στον...'
'Ποιος...'
'Μα εγώ δεν...'

Είχε χιλιάδες ερωτήματα χωρίς απάντηση, που από τον πανικό του δεν μπορούσε καν να τα διαμορφώσει. Κοίταξε γύρω του και είδε πως το βαγόνι στο οποίο βρισκόταν είχε σχεδόν αδειάσει, υπήρχαν μόνο δύο με τρία άτομα που ακόμη μάζευαν τα πράγματα τους.

Άρχισε να τρέχει προς τα έξω προσπαθώντας να βρει τον αδελφό του. Μόλις βγήκε ήρθε αντιμέτωπος με ένα κύμα ανθρώπων. Ήταν παντού! Δεξιά, αριστερά, πίσω, μπροστά. Όπου και αν πήγαιναν τα μάτια του έβλεπε άγνωστα πρόσωπα.

Κοιτούσε πανικόβλητος γύρω του. Το μόνο πράγμα που μπορούσε να ακούσει ήταν ο χτύπος της καρδιάς του στο στήθος του. Ένιωθε απελπισμένος να βρει ένα δικό του πρόσωπο, να νιώσει ασφάλεια.

Ξαφνικά ένιωσε ένα χέρι πάνω στον ώμο του, κάνοντας τον να παταχθεί στον αέρα. Γύρισε γρήγορα από την άλλη, εκατοντάδες αρνητικές σκέψεις υπήρχαν στο κεφάλι του, καθώς πίστευε πως το χέρι ανήκε στον μυστηριώδες άντρα.

Τα μάτια του γέμισαν αμέσως δάκρυα από την χαρά του όταν  είδε πως ήταν ο μεγάλος του αδελφός.

"JIHYUN!!" Φώναξα πέφτοντας στην αγκαλιά του. Η ανακούφιση που ένιωσε εκείνη την στιγμή δεν περιγράφεται. Ο αδελφός του τύλιξε και αυτός τα χέρια του γύρω του σφίγγοντας τον.

"Τόσο πολύ σου έλλειψα?" Ρώτησε γελώντας κάνοντας πισω για να τον κοιτάξει. "Έλα τώρα μην κλαις. Στο υπόσχομαι δεν θα σε ξανά αφήσω μόνο σου για τόσο καιρό. " Είπε σκουπίζοντας τα δάκρυα του με το μανίκι της μπλούζας του. "Έλα πάμε σπίτι." Πρόσθεσε δίνοντάς του ένα φιλί στο κούτελο και προχώρησε προς το αμάξι του κρατώντας την βαλίτσα του Jimin στο δεξί του χέρι.

Ο Jimin έτρεξε γρήγορα από πίσω του καθώς φοβόταν να μείνει μόνος του έστω και για λίγο.