I have a soulmate ?!

Part 48

( er word gezegd wanneer het liedje moet beginnen)

Pov.Rachel
We zijn ongeveer drie weken verder. De trouw en Luna-ceremonie is binnen 5 dagen. Mijn pups zijn mooi en gezond. Jackson loopt heel wisselvallig, Soms is de lach op zijn gezicht zo groot dat je er verblind door geraakt maar op anders momenten zijn grote zorgen op zijn gezicht af te lezen. Ik heb al zeker honderd keer gevraagd wat er scheelt maar het enige wat hij dan zegt is " niets om je zorgen over te maken mijn lief, vertroetel mij en onze pups maar". Dan kijkt mijn half God me met een jongens achtige grijns aan en dan weet ik al niet meer waarover we het hadden. De laatste voorbereidingen voor de trouw zijn in volle gang. Mijn jurk is gisteren volledig klaar gemaakt en hangt op mij te wachten in het huis achter slot en grendel. Jackson heeft er samen met mij voor gezorgd dat de ruimte waar de ceremonie word gehouden mooi versierd is en niet lijkt op een ontplofte wolk. Er is ook een speel ruimte voor de kindjes waar ze rustig hun gang kunnen gaan. Over kindjes gesproken het is tijd dat ik mijn pups maar eens wat buiten laats spelen. Ik kleed hun goed aan zodat ze niet ziek worden en zet ze op een dekentje in onze achtertuin op het gras. Ik plaats mezelf naast hun en pak mijn tijdschrift. Het leven ziet er roos kleurig uit momenteel. Een lieve toekomstige man en twee goed groeiden gezonde kindjes die ook nog eens goed lachs zijn. De afgelopen drie weken heb ik veel tijd doorgebracht met hun. Het zijn allebei schatjes. Jasmine is echt een papa's kindje terwijl dat Reed echt vast plakt aan mij. Daarmee bedoel ik niet dat ze ons niet alle twee moeten hebben maar je ziet gewoon af en toe een voorkeur. De twee spelen constant met elkaar en proberen altijd wel iets vast te pakken. Daar is mijn haar dan weer de dupe van maar dat het ik er voor over .De lente is in volle bloei, het gras is groener dan groen en de bijtjes zijn drukker dan normaal maar toch hebt ik een naar gevoel. Er klopt iets niet. Het is te stil, te goed geweest de afgelopen tijd. Alsof het wind stil is voor een grote storm. Er is iets goed fout met dat rogue probleem, telkens als ik erover begin verstijfd Jackson even en komt er zo een harde uitdrukking op zijn gezicht. Hij zegt dan dat hij alles onder controle heeft en er verder niet over wil praten dus dan hou ik er maar over op . Toch klopt er  daar iets niet aan. De moeder van Jackson komt elke week wel eens op bezoek. Normaal gezien zou ze binnen een half uurtje wel moeten aankomen. 

(Liedje nu aan zetten)

Ik zit rustig door mijn tijdschrift te bladderen wanneer er plots paniek uitbreekt.
Twee van Jackson zijn krijgers komen naar me toegesneld " Luna, u moet nu onmiddellijk via de ondergrondse route naar het pack-huis. U moet zo veel mogelijk ouderen en moeders met hun kinderen in de schuilplaats krijgen. Dit zijn orders van de alpha" hijgt een van de twee. Ik spring verward recht " bedankt voor de boodschap heren, ik vraag van jullie om de alpha geen enkel moment uit het oog te verliezen en hem bij te staan waar nodig". Ik pak de twee pups op en loop naar binnen terwijl ik aan het lopen ben roep ik nog " oh en vertel hem dat ik van hem hou!". In de verte hoor ik nog " ja, Luna" maar daar let ik al niet meer op. Ik pak vlug de dubbele buggy die aan de deur staat en plaats Reed & Jasmine in de buggy. Wanneer dat gedaan is loop ik naar de ingang van de ondergrondse tunnel. Het automatisme licht springt aan en ik begin te lopen. Na een kleine vijf minuten gelopen te hebben kom in aan in het pack-huis. Ik kom Laura tegen en beveel haar naar alle vrouwen en oudere leden van de pack te mind-linken met de boodschap dat ze zo snel  mogelijk met hun kinderen naar het huis moeten komen. Nog geen halve minut later stromen de eerste moeders met huilende pups binnen. We wachten nog tien minuten tot wanneer iedereen er is en dan lijd ik ze naar de schuil plaats. Iedere moeder zorgt ervoor dat haar pups goed en comfortabel neerliggen en beginnen dan zacht met elkaar te praten. " ik vergeet iets maar ik weet niet wat!" Fluister-roep ik gefrustreerd naar Laura. " je bent niets vergeten , alles is in orde. Echt waar" zegt Laura. Dan schiet het me te binnen. De moeder van Jackson ! Ik spring recht en loop naar buiten. Niemand achtervolgt me want ik heb daarnet als Luna duidelijk gemaakt dat niemand om welke voorwaarde dan ook nog buiten de schuilplaats mocht komen. Ik loop het pack-huis uit zo over het marktplein door naar de grote straat. Nog even en dan kom ik op de plaats waar de moeder van Jackson altijd haar auto parkeert. Ik sla de hoek om maar wat in dan zie had ik nooit verwacht. Wolven en mensen bestormen elkaar van alle kanten. Gegrom en geschreeuw is overal te horen. Ik zie gruwel en overal waar je kijkt is de grond doordrenkt met bloed. Ik zoek door de menigte en zucht wanneer ik Jackson op nog geen honderd meter van mij zie staan. De twee krijgers van daarnet staan op nog geen vijf meter van hem. Plots stopt iedereen met vechten en kijkt naar de heuvel recht tegen over mij. Een als iets oudere man stapt uit het bos en grijnst even kwaadaardig daarna richt hij zijn geweer op iemand...