De traan die je veroorzaakte

Chapter 7

'Het ergste is nog wel dat we er ruzie om maakten. Die maandag op school.
"Waarom heb je dat blauwe kleedje aangedaan?" viel ik met de deur in huis.
"Het stond me toch mooi? Wat zeur je nu?' Zei ze onverschillig. Ontdaan keek ik haar aan. Ik herkende mijn eigen beste vriendin niet meer. 
"Kom op Laura, je zag eruit als een hoer." De woorden kwamen eruit voor ik erover nadacht. Geschrokken keek ze me aan, maar dat veranderde al snel. Ze werd kwaad en begon me uit te schelden.
"Jij bent gewoon jaloers omdat jij niet slank bent. Nu snap ik waarom Bianca en de andere je niet mogen. Je bent inderdaad en lelijke bitch." Ik kon mijn oren niet geloven.' Ik slik even. Het doet pijn eraan terugdenken. Laura had me altijd zo gesteund. Ik snap nog steeds niet dat het door zo iets kleins begon fout te lopen. Ik kijk Maarten aan, maar hij staart onwennig naar zijn handen. 

'Ze liep weg en liet me achter. Ik stond voor gek. Verschillende kinderen liepen me al fluisterend voorbij of lachten me uit. Ik kon mijn tranen niet meer inhouden en liep rechtstreeks naar de toiletten. Ik sloot me op in een toilethokje en wachtte er op het belsignaal. Pas toen het rumoer uit de gangen was gedempt kwam ik tevoorschijn en fatsoeneerde me een beetje in de spiegel. Ik liep naar het secretariaat en vroeg of ik even in het ziekenbedje mocht gaan liggen. Daar huilde ik nog een tijdje. Pas rond tien uur ging ik weer naar buiten. 

Daar zag ik jou en Laura staan praten met nog wat anderen. Toen je me in het oog kreeg liepen jullie allebei op me af.
"Het spijt me Nour." Was het eerste wat Laura mompelde. Ik knikte. Je gaf me een glimlach, maar ik zag hem niet. Ze had me pijn gedaan.
Zonder dat je het wist was jij er de oorzaak van. Een tijdje ging het weer goed. De paasexamens kwamen. Deze keer waren we er alle drie door. Het werd beter en Laura en ik hadden ons verzoend. 

Tijdens het eerste weekend van de paasvakantie maakten jullie het officieel. Laura werd jouw vriendin en jij haar vriend. Nu werd ik ook officieel tot het derde wiel gepromoveerd. Geweldig niet?' Ik lach even bitter.
'Maar goed. Laura was blij en daar ging het me voornamelijk om. Jij leek ook echt van haar te houden dus het leek me in orde. Door jou waren wij twee nog vriendinnen, dus ik kon je niet anders dan dankbaar zijn. 

Die vakantie spraken we vaak af. Deze keer was ik er ook geregeld bij. Laura had geen schrik meer dat jij niet van haar zou houden of dergelijke. Wel kleedde ze zich vaker gewaagder. Alleen zodat je van haar zou blijven houden. Ze was op dat moment zo onzeker over zichzelf, want er waren verschillende meisjes die een moord zouden plegen voor jou.
Jij was vijftien geworden en Laura was veertien geworden in februari. Ik was nog steeds dertien. Het jonge schaap van ons groepje. Dat was niet altijd even leuk. Jullie gedroegen je soms echt alsof jullie volwassen waren en ik een kleuter was. 

Er kwam echter een eind aan de afspraakjes waar ik bij was. Jij en Laura wouden blijkbaar meer tijd doorbrengen met elkaar en wie was natuurlijk niet toegelaten? Ik.'