Ben 21 yaşındayım Cizrede yoksul bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldim.Ailem kendi halinde zararsız insanlardır biraz kalabalığız doğulu olmanın kanunu gibi bir şey bu kalabalık sıcak ve iç içe olmak,gerçekten iç içeyiz hiç birimizin hiç bir zaman ayrı bir odası olmadı hepimiz yan yana uyuruz,yan yana uyanırız,birlikte kahvaltı yaparız,hiç birimizin ben şimdi yemek istemiyorum sonra yerim gibi bir lüksü yok,yaklaşık 10 yıl yani 3.sınıfı bitirdiğimde babam Gaziantep'e gidecez dedi tabi hepimiz o zamanlar orda çok geçim sıkıntısı çektiğimiz için buna çok sevinmiştik hem bütün akrabalarmızda Gaziantep'te olduğu için bir sorun yoktu yani herşey güzel olacak diye hayal ediyoruz,bi kaç günde herşeyi topladık ve yola koyulduk ailemi bilmem ama ben buna çok seviniyordum bunu kendim için bir kurtuluş olarak görüyordum mutluluktan bağırmak istiyor arkadaşlarımdan ayrılacağım için hiç üzülmüyordum siz şimdi diyeceksiniz 9 yaşında ne yaşamış olabilirsinde neyden kurtuluyorsun.Böyle düşünmekte haklı değilsiniz çünkü birşey bilmiyorsunuz henüz ama anlatacam 21 yıldır sustuklarımı kendime bile anlatamadıklarımı sizlere dökmeye karar verdim.
