Counting Stars // Harry Styles

Κεφάλαιο 10

Είχαν περάσει ήδη τρεις μέρες. Η Στέφανι ήταν όλη μέρα και όλη νύχτα μόνη στο δωμάτιο που της είχε δωθεί όταν έφτασαν στον προορισμό τους. Το μόνο που είχε ζητήσει από τα τέσσερα αγόρια που γνώριζε ήταν ένα λάπτοπ, πάνω στο οποίο είχε πλέον προσαρμοστεί η ζωή της. 

Όταν χρειαζόταν, καλούσε στη ρεσεψιόν και έπαιρνε το φαγητό της, με μερικά μόνο βήματα ως την πόρτα. Την υπόλοιπη μέρα θα έβλεπε ταινίες, σειρές που δεν είχε ξανά την ευκαιρία να παρακολουθήσει, ή θα διάβαζε οποιοδήποτε βιβλίο έβρισκε σε ηλεκτρονική μορφή για αλλαγή. 

Η Κάθριν της τηλεφωνούσε αρκετές φορές την ημέρα, όμως δεν μιλούσαν πολύ. Και γιατί η Στέφανι δεν είχε κάτι καινούριο να της πει πέρα από την συνέχεια σειρών που και η Κάθριν είχε δει, αλλά βιαζόταν και να συνεχίσει την καθηστική της ζωή. 

Ήταν χαρούμενη έτσι, πίστευε. Δεν χρειαζόταν καν να ανησυχεί πως θα την δει κάποιος και παρόλο που ήταν διαθέσημη όποτε και αν την χρειαζόταν κάποιος, ποτέ κανείς δεν χτύπαγε την πόρτα. Κάποιος από τα τέσσερα αγόρια ίσως εμφανίζονταν και καθόταν μαζί της για μισή ώρα κάποιες φορές, όμως και εκείνοι είχαν δουλειές, και εκείνη δεν ήξερε τι να τους πει. 

Η μοναξιά ποτέ δεν την στεναχωρούσε βέβαια, αφού πάντοτε περνούσε τον όποιο ελεύθερο χρόνο είχε, μόνη. Η μόνη διαφορά ήταν πως τώρα αυτός ο ελεύθερος χρόνος είχε υπερδιογκωθεί. Όπως και να είχε, μπορούσε να επιβιώσει.

****

Τρεις μέρες αρνούνταν καταφατικά να πάει να την δει. Όλοι του έλεγαν πως πρέπει, πως ήταν μόνη και πως στο τέλος θα έφευγε. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως όλα αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν επιχειρήματα που θα τον έπειθαν να πάει. Εκείνος ήθελε να φύγει η κοπέλα. Ήθελε να μην είναι εκείνη εκεί, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να πάει, και κανείς να μην του κάνει κύρηγμα επειδή δεν το κάνει. Ίσως δεν είχε πάει για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Γιατί ήλπιζε πως η κοπέλα θα βαριόταν και θα τα παρατούσε, θα δοκίμαζε την τύχη της αλλού.

Όμως κάθε μέρα που περνούσε, εκείνη δεν έβγαινε καθόλου από το δωμάτιό της, ούτε είχε ζητήσει ο,τιδήποτε πέρα από ένα λάπτοπ. Για την ακρίβεια ο ίδιος ο Χάρρυ δεν ήξερε ούτε καν που βρισκόταν το δωμάτιό της.  Δεν είχε μπει στον κόπο να ρωτήσει, αφού από την αρχή είχε κάνει γνωστό σε όλους πως δεν ήταν πρόθυμος να την γνωρίσει. 

Βαθιά μέσα του ωστόσο γνώριζε πως όλοι τους πίστευαν πως κάποια στιγμή θα λυγίσει και θα νιώσει ο ίδιος την ανάγκη να της μιλήσει. Απλά φρόντιζαν να του θυμίζουν πως όταν θα θέλει να το κάνει, μπορεί να είναι πολύ αργά και εκείνη να μην είναι εκεί. Και εκείνος να είναι και πάλι μόνος, με την ανάγκη τότε να μιλήσει αλλά χωρίς κανέναν να απευθυνθεί.