Şehri Katil

Senden Sonra Ben

Telefonumda bir ''GÜNAYDIN AŞKIM '' mesajı olmayabilir ama bu benim mutsuz uyanacağım anlamına gelmez. Bazen mutlu olmaya bile korkuyorum. Ne zaman gülsem , biraz eğlensem mutlaka her iş sarpa sarıyor. Bu yüzden mutlu olmak bile istemiyorum. Ne yalan söyleyeyim zaten mutlu da olamıyorum... Sanırım AYRILIK SENDROMU yaşıyorum...

1 HAFTA ÖNCE ;

SAbahın köründe çalan alarmın mağduru olarak güne başladım. Alarm mı ? Aman Tanrım DEVRANNN... Beni buluşmaya çağırmıştı. Bir an önce evden çıkmam lazımdı. Ne zaman acil bir işim olsa bulunmayan çoraplarım ve lazım olan ama  yerinde olmayan kıyafetlerim klasik bir   '' Derin Atan ''  tablosu oluşturuyor. Her sabah güne agresif başlamak zorunda mıyım ? Evet zorundayım bu hayatın bana yüklediği bir yük.Cumartesi  günü bile erken kalkmama neden olan bir sevgilim varken çok da şanslı sayılmazdım aslında. Ilık bir duş alıp attım kendimi sokaklara.Kafeye vardığımda Devran beni bekliyordu , üstelik yolda dört defa aramasına rağmen ne diyeceğimi bilemediğim için açmamıştım. Onu telefonda sakinleştirmek daha zor oluyor. Devran'ın bana kızdığı her halinden belli oluyordu.Siyah gözleri etrafta sataşmak için insan ararcasına herkesi süzüyordu. Çok geçmeden beni gördü ve ''sen buraya gel ben sana göstericem''bakışını attı. Ben bu bakışa alışıktım ama çevreden görenler onun yırtıcı bir hayvan olduğunu düşünebilir.Yanına yaklaştığımda beni soğuk bir ''Merhaba..'' ile karşıladı. Çok kızmış olacak ki onu öpmek istediğimde geri çekilerek tavrını ortaya koydu... Her şeyi büyütmekte üstüne yoktur beyfendinin. Bu suskunluğun ne zamana kadar devam edeceğini düşünürken konuşmaya başladı..

-Derin Hanım sonuçlar açıklanmış baktınız mı ?

- Hayır ! Açıklandığından şimdi haberim oluyor.

Aramızdaki soğuk rüzgarların nedeni böylelikle belli olmuştu. Polis olmamı istemeyen ve buna karşı çıkan bir sevgilim olmasına rağmen ondan habersiz bir şekilde başvurup mülakatları kazanmıştım. Eğer sınavı da kazandıysam önümde hiçbir engel yoktu artık...Engel mi ? Bende ki bu meslek aşkı olduğu sürece engel bana işlemezdi. Telefonu elime aldığım gibi siteye girdim. Uzun uğraş ve bekleme sonucu sonunda site açıldı ve sınav bilgilerim karşımdaydı. Sonuç  tam olarak tahmin ettiğim gibiydi bana engel işlememişti. ''ASİL OLARAK KAZANDINIZ ''Artık bir polis okulu öğrencisiydim.Ben sevinçten havalara uçarken. Devran'dan beklemediğim bir tepkiyle karşılaştım.. Beni tebrik edeceğini düşünürken beni orda öylece bırakıp gitti.. Hızlı adımlarla uzaklaşırken neden böyle yaptığını anlamadan arkasından koşmaya başladım. ''Devran beni dinle bir daha asla geç kalmıcam tam vaktinde yanında olacağım... Devran sana diyorum... '' diye arkasından sesimi duyurmaya çalışırken... Sesimi duyup beni insan yerine koymuş olacak ki durdu ve bana doğru döndü..

Bağırarak '' Neyine güveniyorsun da polis olmak istiyorsun Derin ? '' diye sordu...

Sanırım bu  kızgınlığının nedeni geç kalmam değildi. Onu o kadar iyi tanıyorum ki gözlerine bakarak neler hissettiğini anlayabilirim ama bu sefer o siyah gözler hiç iyi  bakmıyordu ..

'' Devran bana neden böyle bakıyorsun ? Sen demez miydin insan hayallerinin peşinde koşup yaşamaya başladığı gün gücünü eline alır diye ? Yoksa sen benim güçlü olmamı istemiyor musun ? ''

'' Derin konuyu saptırmaya çalışma ! Sana çok basit bir soru sordum... Neyine güvenip bun devirde erkeğin bile zor yaptığı bir mesleğe aday oluyorsun..''

'' Aslında bu sorunun cevabı çok basit.. Bu meslek erkek veya kadın diye ayrım yapmıyor.. Bileğime güvenerek bu mesleğe aday oluyorum Devran ! ''

'' Kadının bileğinin gücünden ne olur ya  sen çok fim izliyorsun galiba ! Bilek gücün mü var ? Doğru söyle  hangi kızı dövmeye çalıştın yine ? Bilek gücü kurtarmaz Derincim seni ''

'' Bileğimin yetersiz kaldığı yerde bu sefer canım devreye girer... Canımı bile verebilirim ''

'' O da yetmez.. üzgünüm. Yalnız yapamazsın. Harcarlar kızım seni...''

Devranın bu kadar sert ve acımasız lafları beni kendimi tanımaya zorlandığım bir hale dönüştürdü.. Kısacası beni insanlıktan çıkardı...

''Devran kendime güvenmesem bu yola çıkmazdım.. Bu yola çıkarken de yalnızdım. Bundan sonra da yalnız yapabilirim . Ben kurt olmaya alışığım , köpekler gibi sürüyle gezemem... ''

''Demek böyle düşünüyorsun.. Aklın olsa polis olmak istemezsin''

''Senin aklın olsa bana bunu demezdin.. Eğer sevmek kelimelere dökülecek kadar basit olsaydı , bu mesleğe olan sevdamı sana daha iyi anlatabilirdim.''

'' Kime laf anlatmaya çalışıyorum ben.. ölüme gidiyorsun ölüme ! Okuyarak öleceksin.. Ölmek için mi okudun bunca sene...  Laftan anlamayan birine laf anlatmaya çalışıyorum. Benden bu kadar.Eğer bir gün ölürsen söyle anne ve  babana beni sakın aramasınlar , haber vermesinler öldüğünü. Cenazene bile gelmem o kadar değersizsin artık gözümde.  Hadi git artık ne halin varsa gör.'' 

Diyerek arkasını döndü ve uzaklaşmaya başladı... Ağzımdan çıkan tek cümle '' Bir gün sende öleceksin '' Git ki acısı olan ayrılığın kalan tarafı olayım.Payıma düşen acıyı yaşamalıyım sonuna dek..Yakmalıyım kendimi yokluğunun ateşiyle..Küllerini savurmalıyım,bundan sonra sensiz geçecek hayata. Gidişinin acısını sarhoş olarak unutmalıyım. Ama sonunda ''Bende ki bitişini kahkahalarla kutlamalıyım''..Üzgünüm bayım !  beni kendinize bu kadar alıştırıp bir anda siktir olup gidemezsiniz...