The "DOPPELGANGER's" Fall

Chapter 2

*tok!-tok!-tok!* katok yan sa pinto ng kwarto ko. and alam kong si mama carol na yan. "pasok! bukas po yan." sabi ko nalang.

and bumukas na ang pinto ko, at iniluwa si mama carol., then pagkapasok nya ng kwarto ko, inilock nya ito. at umupo sa gilid ng kama ko. ako naman kasi nakaupo na talaga sa kama ko,  sa bandang gitna. at nakasandal sa headboard nitong kama ko.

"hija., alam kong naguguluhan ka.." sabi nya yan na kinuha ang kamay ko at hinawakan . "sige. mag tanong ka ng lahat ng gusto mong itanong sa akin, lahat ng katanungang gumugulo ngayon sa isip mo."

nakipagtitigan lang ako sa kanya, parang nablanko ang utak ko. yong mga katanungang kanina ay nag uunahan sa utak ko. biglang nawala. haist! ano ba to.

"ok!-ok!, ako nalang ang mag kekwento., ganito kasi yan hija. lahat ng kasamahan natin ngayon dito sa bahay. maids , drivers, guards. they are not just a mortal, like us., sila na talaga ang tauhan ko nuon pa. until dumating yong araw na kailangan muna naming mag hiwahiwalay dahil sa hindi inaasahang pangyayari.. and then one time nag hahanap ako ng trabaho at nakita ko naman ang isang bahay na nag hahanap ng maid. and that time din nag apply ako. at natanggap naman ako. " mahabang paliwanag nya, at parang hindi nag paprocess ang utak ko kasi walang pumapasok sa utak ko " at ang bahay na yon is yong bahay ng lola mo at ako ang naatasang mag alaga sa mommy mo. hanggang lumaki sya at nag asawa, at nag kaanak at ikaw yon. subalit sa hindi inaasahang pangyayari ay naaksidente ang kotseng sinasakyan nyo nun. papunta sana kayo sa lola nyo. sa aksidenteng yon. wala na talagang makakaligtas pa talaga. pero gumawa ako ng paraan para mabuhay ka. 5 months old ka palang nun. and walang kamuwang muwang. namatay ang parents mo. at inataki naman sa sakit sa puso ang lola mo ng malaman ang nangyaring yon., kaya ako na lang ang nag alaga sayo at tumayong magulang mo. at labing apat na taon ka naman ng may mangyari sayo. naaksidente ka. at hindi kana dapat pang mabuhay that time, pero ginawa ko ang alam kong nag iisang paraan mabuhay ka lang. and yon lang ang dis advantage non sa akin. ang makatulog ng halos apat na taon. at nangyari ang aksidenteng yon ng pumunta ka sa gubat upang mag laro. see? wala kang maalala. kung hindi ang mga panahong labing apat na taon ka lang. no more. no less. is it because you have an amnesia..  nabura lahat ng part memories mo, start from the age of 13years old. nalaman ko yan dahil isa ako doktor. in my past life." so, its explain everything kung bakit ang alam ko ay nag luto lang ako kagabi, or should i say nung gabi before ang araw na maaksidente ako. and what!? nakatulog ako ng halos apat na taon? ibig sabihin 18years old na ako?! kaya pala parang nag mature ang mukha ko. maging ang hubog ng katawan ko. pero magulo parin.sya? doktor? pastlife? we are not a mortal? anong ibig sabihin ni mama carol.?

"kelangan ko po munang mag pahinga 'ulit' mama carol. saka nalang po ako magtatanong sa iyo pag na procesS, na sa utak ko ang mga paliwanag mo." sabi ko sa kanya. kahit na hindi ko sigurado kung makakatulog nga ba ako. humiga nanlang ako. at tumalikod sa kanya.

"basta lagi mong tatandaan na lahat ng ginawa ko. para sayo. dahil itinuring na kitang parang tunay kong anak. ok?" sabi ni mama carol, at lumapit sya saken at sinuklay nya ang buhok ko gamit ang kamay nya. sa pagkakatanda ko lagi nya yong ginagawa when i having insomia..

------------------------------

don't.you.ever.dare.try.to.hurt that boy! or else i'll make you, and your groupies life living out of hell inside this forest!" sabi ko, ng may makita akong mga malalaking nilalang na parang aso. at akmang hahaklabin na ang isang bata na sa palagay ko ay kaedad ko lamang.

pinaalis ko ang mga malalaking nilalang, at nag tataka ako sa aking sarili kung bakit napapasunod ko ang mga nilalang na ito, pero di muna yon ang aking iisipin kung hindi ang tulungang makalabas at makaalis ang lalaking kaharap ko ngayon dito sa pusod ng gubat.