[Just friends] ↬ [Ninigguk][√]

이십 일

Jungkook

Kendimi ne kadar bastırırsam baktırayım Jennie'nin karşılık vermeyeceğini anladığımda geri çekilmiştim. Bunu en başında yapmamalıydım.

Elindeki tabakları alıp sofraya koymuştum. Jennie'nin gelmediğini fark ettiğimde tekrardan Jennie'ye dönmüştüm.

"Özür dil-"

Jennie'nin beni birden çekip dudağıma yapışmasıyla neye uğradığımı şaşırmıştım. Bu şansıda kaçıramam diye düşünüp vakit kaybetmeden bende karşılık vermeye başlamıştım.

Öpüşmememiz gittikçe tutkulu ve sert bir hal alıyordu. İşin sonunun nereye gidebileceğini ikimizde tahmin edemiyorduk. Tek bildiğim şey daha yeni kavuştuğu bu dudakları bırakmamak istemediğimdi.

Nefes almak için ayrıldığımızda geri çekilmiştim. O da kafasını aşağı eğip sofraya oturmuştum.

Bana döndüğünde bende ona bakmıştım ve konuşmaya başlamıştı.

"Ayakta durmaya geç otur yemeğini ye. Yemekten sonra konuşuruz."

Ona dönmeden önce sinirlendiğini sanmıştım ama dönünce anlamıştım ki sinirli değildi mutsuz hiç değildi sadece aşırı derecede utanmıştı. Yanakları kıp kızarıktı ve bana Altan Altan bakması onu daha sevimli gösteriyordu bende yandanbr gülüş atıp oturmuştum. Kendi kendine konuşurken bana "senin yüzüne ped yapıştırayım de öyle sırıtmak neymiş gör gününü" demişti.

İkimizde yemeğimizi yediğimizde salona geçmiştik. Ben Jennie'ye yaklaştıkça Jennie uzaklaşıyordu.

"Jennie artık konuşabilir miyiz?"

"Konuş o zaman"

"Ne demek konuş o zamanzaman!? Jennie farkında mısın bilmiyorum ama az önce öpüştük."

"Yani?"

"Ne yani!? Yani senden hoşlanıyorum?"

"Bunu zaten biliyordum"

"Sen nasıl hissed- Bir saniye sen zaten biliyor muydun?"

"Gguk-ah ben salak değilim sen çok belli ediyordun"

"P-peki sen nasıl hissediyorsun?"

O kadar korkuyordum ki tereddütten kekelemiş ve terlemiştim.

"Bende senden hoşlanıyorum-"

"Madem benden hoşlanıyordun benimde senden hoşlandığımı biliyordun niye hiçbir şey yapmadın"

"Korktum. Eğer çıkarsak ve yapamazsak hem arkadaşımı kaybedecektim hemde aşık olduğum kişiyi. Bunu istemiyordum bu yüzden hiçbir şey yapmadım"

Bir şey demedim çünkü haklıydı bende hep bu yüzden korkup geri çekilmiştim.

"Ama şimdi deneyebiliriz, değil mi?"

Jennie gözlerimin içine bakmıştım ve bu kötü bir bakış değildi.

"Eğer istediğin buysa deneyebil-"

Lafını bitirmesine izin vermeden dudaklarına yapışmıştım bir daha asla bırakmamak üzere öpüyorduk birbirimizi.

Seulgi çok hoş değil mi ya?

Her neyse 25 veya 30'da bitiririm şuanda 21'deyiz (sanırım?)

Tam olarak şu sıralar moodum.