[Just friends] ↬ [Ninigguk][√]

이십육

Jungkook

Jennie evden çıktığından beri pencereden onu izliyordum. Bu soğukta kapının önüne çıkıp kaldırıma oturması beni epey bi' endişelendirmişti çünkü çok çabuk hasta oluyordu.

Taeyong ve Jaehyun gelince Jennie'nin geri gideceğini anlamıştım ama Jennie'nin niye bu kadar vurdum duymaz olduğunu merak ediyordum. Beni sevdiği için böle bir şey yapması beni hem duygulandırdı hem de kızdırdı. Farklı çözümler bulabilirdik ve o kadar çabalayıp kazandığı parayı kurtarabilirdi ama o vurdum duymazlık yapıp her şeyden vaz geçmişti.

Parayı önemseyen bir insan değildim para umrumda bile değildi ama kendi ayakları üzerinde durabilmek için aşırı stresli bir hayata atıldığını daha dün gibi hatırlıyorum o kadar çok çalışıyorduki arada düşüp bayılıyordu, kollarında ve bacaklarında morluklar oluşuyordu, psikolojik tedavi görüyordu ve o kadar çalıştıktan sonra o parayı benim için feda etmesi hem gururumu incitmişti hemde sinirlenmiştim. Asla böyle saçma bir nedenden ayrılmayacağımızı biliyordum sadece ikimizde sinirlenmiştik çünkü ikimizde kendimizi düşünmeyin birbirimizi düşünüyorduk. Bu da işlerin karışmasına yol açıyordu.

Bu durumdan memnun olmadığım için Jennie'nin anne babasıyla konışmaya karar vermiştim. Neyseki Jennie'nin annesinin numarası bende vardı.

Jennie'nin annesi bir kaç çalışta açmıştı.

"Merhaba bayan Kim, Nasılsınız?"

"Jeongguk? Ne oldu? Jennie'yle arandakileri biliyorum"

"Bildiğinizi bende biliyorum efendim. Bende sizi bunun hakkında konuşmak için aramıştım zaten"

"Ne konuşacaksın?"

"Burda konuşmamız makul olmaz bir yerde oturup konuşsak daha iyi olur"

"İyi, tamam. Oturduğumuz evi biliyorsun bu akşam gel hem yemek yeriz hem konuşuruz"

"Peki efendim. İyi günler"

"İyi günler Jungkook"

Napıyom acaba ben?