Ben çocukluğumda herzaman babamin getireceği bir çikolatadan mutlu olacağımı sanıyordum aslında oyle değilmiş hayat o çocukluğundaki sevinci senden çekip alıyor sana çok goruyo .
Hani vardır ya çok seversin onu gordumu yuzunde kucuk bir gülümseme gelir aklına geldimi ne dediğini unutursun onu kendinden bile cok seversin onunla sonsuzadek mutlu olmak istersin .
Babanın aldığı çukulata bazen ezilir ya böyel şeklini bozar çikolata üzülürsün ağlarsın ya o da seni kırar senin ne hale düşeceğini düşünmez gider .
Hayatin sana gülmeyeceğini bir kez daha hatırlatır ya sana böyle acımasızca düşünmeden bırakır gider elinden sadece onun resmine bakıp şarkı dinleyip ağlamak gelir .
Sesin çıkmaz nefes alman zorlanır onu okadar çok seversinki o olmadan yaşamayasın gibi olur ama onsuzluğada alırsın yani kalbindedir de o ama sen yokmuş gibi davranırsın.
