Ünüversiteye geçmiştim yeni arakadaslar yeni inslar yeni ortama alışmam biraz zaman alacağını düşündüm üniversitenenin başlamasına bir hafta kalmıştı. Biraz tedirgindim ailemden uzak bir yerde ve yeni insalanarin arasında karışacaktım beni ne bekliyor nelerden karşılaşacağımı bilmiyordum .
Kazandığım üniversite istanbul marmara üniversitesiydi ben aslında polisliği istiyordum ailem o mesleği yapmama izin vermedi ailenin en küçük oğlu bendim abimi bundan üç sene once toprağa vermiştik abim hakkaride askerdi babam o mesleği yapmasına izin vermemişti sınavlara gizli gizli girmişti bundan üç sene once bir yaz günüydü bir ambulas bir resmî araç kapımızın önünde durdu annemle ben ise marketten eve dönmüştük kapıda karşılaştık arabanın içinden bir adam indi ahmet gülün ailesi demi diyerek kısık bir sesle seslendi annem yanık bir sesle evet ben annesiyim
Adam yanımıza yaklaşarak oğlunuz şehit olmuştur başınız sağolsun dedi .
Annem elindeki poşetleri yere bırakarak kendisini yere atti ağalamaya basladi ve bir anda bağırmaya başladı ben ilk basta inanmadım abim saka yapiyo insanın abisi olurmu ya benim abim beni bırakıp gitti beni çok severdi benim ustume cok düşerdi .
Tam abimin ölümüne 3 sene olmuştu kendimi fazla derslere verememiştim babam ve annem yıkılmıslardi onunların nasil bir duygu yaşadıklarını az cok biliyordum.
Bir gun babam evin bahçesinde tek başına oturuyodu yavaşça yanina gidip sandelyeye oturdum ve kısık bir sesle babacım bişey merak ediyorum ben diye seslendim.
Kafasını yavaşça bana cevirerek buyur oğlum dedi ama ben o güzündeki hayata karşı isyanını görebiliyordum abimi nasil özlediğini görebiliyordum.
Baba bu insan oğlunun kendinden vazgeçip sırf başka birisi için uğraştığı biri varmi diye sordum .
Babam basını eydi kısık bir sesle siz dedi
Ilk başta anlamdım nasil anlamadim diyerek bir daha sordum babam bana bakarak bir insanın kendi canından bile kıymetili olan tek kişi vardır dedi bende kimis o diyerek sesli bir şekilde sordum bir insan kendinden vazgeçip o kişye hayatını verdiği kisi çocuğu ben ne düşünüyosam sizin için size kızsam bile o kızmam sizin iyliginiz için diyerek sustu gözleri doldu abim aklına gelmişti galiba ve bir süre sonra bahçeden kalkıp içeri girdi.
Benim üniversite sınavıma bir hafta kalmıştı derslere kafami versem bile abimin o acısı benim anlamami biraz zorluyordu.
O bir hafta su gibi geçmişti sınav günü geldi babamla sabah kalkip kahvaltımızı yaptıktan sonra sınav olacağım ünüversiteye gittik .
Sınavım iki gün sürmüştün artik sınavımın sonucunu beklemeye başlıcam sınavın ne iyi ne de kötü geçmişti .
Istanbul marmara ünüversitesini kazandığım duyduğumda biraz şaşırmıştım açıkçası beklemiyordum .
