Verzwegen Verleden

3

Waar wil je naartoe?' Ik dacht na. 'Ik heb geen idee... Ik ken Amsterdam niet, ik ben hier pas sinds vanmiddag. Zolang het gezellig en simpel is ben ik al blij.' Ik liep ondertussen naast hem. 'Ik weet wel iets te zitten... Ik kan je anders Amsterdam wel een keer laten zien als je wilt?' Ik knikte. Dat leek me een goed idee. Als ik hier wil blijven wonen is het wel makkelijk als ik de weg weet. Ondertussen waren we bij een café aangekomen dat er leuk uit zag. We waren wat aan de praat geraakt. 'Ik heb je mijn kaartje gegeven dus ik neem aan dat je weet waar ik werk. Maar wat doe jij eigenlijk?' Ik bleef even stil. 'Ik heb ook een politieopleiding gedaan. Ik woonde in Rotterdam waar ik ook een baan had. Ik heb daar een paar jaar gewerkt maar vanwege bezuinigingen moest ik eruit omdat ik er als laatste bij was gekomen... Toen ben ik nog twee jaar in Rotterdam gebleven maar er was nergens meer iets te vinden van baan ofzo. En nu zit ik hier.' Dat laatste loog ik. Ik was weggegaan om Marco. Maar dat hoeft hij niet te weten. 'Welke functie had je daar?' 'Recherche...' 'Leuk, dat doe ik hier ook.' 'Dat vermoedde ik al aangezien een uniform ontbrak.' Glimlachte ik.

Ik zat met chocomel voor mijn neus en hij met cola. We praatten nog wat. Het was pas acht uur toen we weer opstonden. Hij zag het ook. 'Ik kan je nu anders wel nog even wat laten zien? Ik ben morgen vrij dus tijd is geen probleem.' Ik glimlachte weer. Ik had ook niks meer te doen dus dat leek me ook geen probleem. En een baan waarvoor ik op tijd moest zijn had ik ook nog niet dus stemde ik toe. Floris liet me een paar leuke en mooie plekjes zien. Het was ondertussen bijna negen uur en het begon al wat te schemeren. Hij nam me nog mee naar een brug. Daar bleven we een tijdje staan. Ik merkte dat ik langzaam dichter naar hem toe schoof. Toen ik bijna tegen hem aam stond voelde ik zijn arm om middel die me langzaam voor hem trok. Ik ging erin mee en al snel voelde ik ook zijn andere arm om mijn middel. Hij was niet veel langer dan ik was nu ik hakken aan had en al snel liet ik mijn hoofd naar achter leunen waardoor die bijna in zijn nek lag. Hij liet ook zijn hoofd wat naar voren zakken. Ik voelde zachte, lichte prikkende stoppels langs mijn wang. Samen keken we hoe het langzaam donker werd en Amsterdam zich begon te verlichten. Het was een prachtig gezicht. Al die tijd had ik mijn handen los laten hangen maar nu ze koud werden stak ik ze in mijn zakken en in merkte ook dat ik een beetje rilde.

'Hee het is al laat. Zal ik je terug brengen naar je hotel of uhm... nouja... mijn huis is dichterbij maar ik kan me voorstellen dat je liever' ik onderbrak hem. 'Graag.' Glimlachte ik. We liepen naast elkaar en ik voelde de rug van zijn hand langs de mijne. Ik liet mijn vingertoppen over zijn handpalm glijden en hij pakte mijn hand. Opeens stonden we stil. Niet voor zijn huis, maar gewoon, midden op de stoep. 'Eva, er is iets dat je moet weten...' Ik keek hem vragend aan. 'Ik heb een zoontje, Rick. Toen hij een paar dagen oud was heeft zijn moeder hem bij mij achtergelaten. Ik kan me voorstellen dat je nu alsnog naar je hotel wilt aangezien ik het niet meteen verteld heb maar' Ik kapte hem weer af. Ik was altijd al dol op kinderen en ik snap waarom hij het niet meteen vertelde. 'Hoe oud is Rick?' Hij staarde tot net nog naar de neuzen van zijn schoenen maar keek nu verrast op. Ik glimlachte naar hem. 'Hij is twee, over een week wordt hij drie.' Vertelde Floris trots. De glimlach was nog niet van mijn gezicht verdwenen. 'Hee waar moeten we heen?' De verrassing die nog altijd op zijn gezicht stond maakte plaats voor een glimlach en hij pakte mijn hand weer om me mee te nemen. 'Grote kans dat Rick nog wakker is aangezien hij al een paar dagen niet meer slaapt vanwege zijn verjaardag.' Grinnikt Floris. Ik lachte ook en hoopte er stiekem op.

Toen we voor zijn deur stonden liet hij mijn hand nogsteeds niet los en viste zijn sleutel uit zijn broekzak om hem te openen. En warempel, hij jad de deur nog niet gesloten of er kwam een klein jochie met een Cars-pyama de kamer uit rennen. 'Papaaa!!' 'Hee grote vriend!' Begroette Floris hem terug. Je hoefde niet lang te kijken om te zien dat het ventje als twee druppels water op zijn vader leek. Toen zag hij mij staan. Floris had zijn zoon alweer op de grond gezet en Rick verschool zich achter zijn vaders been. Ik vond het wel schattig en lachte naar Rick. Daar werd hij nog meer verlegen van en hij klemde zich helemaal vast aan zijn vaders been. 'Hee Rick dit is Eva. Dat is een hele lieve mevrouw! Geef haar eens netjes een handje?' Terwijl hij dit zei knipoogde hij naar me. Ik zakte door mijn hurken en stak mijn hand uit. Ik wist heel goed hoe hij heette maar om wat te zeggen vroeg ik hem toch naar zijn naam. 'Hee, ik ben Eva, hoe heet jij?' Hij keek naar zijn vader maar ging uiteindelijk overstag. Nog wat verlegen en twijfelend kwam hij toch naar me toe stappen en pakte mijn hand. 'Ik heet Rick.' Zei het ventje zacht. Ik glimlachte. 'Wat een mooie naam! En hoeveel jaar ben jij?' Hij stak twee vingertjes op. 'Echt waar? En wanneer wordt jij drie?' Rick knikte trots en keek zijn vader aan. 'Hoeveel nachtjes moet je nog slapen?' Hielp Floris hem. Hij had al die tijd glimlachend naar het tafereel voor hem gekeken. Ik zag Rick nadenken en zijn vingertjes tellen maar stak toen vijf vingertjes op. 'Wauw! Dat duurt niet lang meer hè?' Rick schudde zijn hoofd. Hij stond nogsteeds voor mijn neus. Ik aaide hem over zijn hoofd. 'Kom Rick, we gaan lekker naar bed toe! Dan hoef je morgen nog maar vier nachtjes te slapen!' Rick knikte. 'Doei Eva!' Toen rende hij langs zijn vader heen naar de trap en begon zijn klim naar boven.  Floris draaide zich nog even om. 'Loop je mee of wacht je hier?' 'Ik loop wel mee als Rick het goed vind.' Floris keek naar Rick die na een paar treden gestopt was met klimmen. Die knikte voorzichtig. Ik glimlachte weer en liep richting het tweetal. Net toen ik achter ze aan wilde lopen riep Rick dat hij Sanne nog welterusten moest zeggen. Floris stuurde Rick weer naar de kamer. Niet veel later kwam er een meisje van een jaar of zeventien de kamer uit wandelen met Rick op haar arm. Ze gaf Rick over aan zijn vader. Die gebaarde naar ons dat hij vast naar boven ging met zijn half slapende zoontje dat als een aapje om zijn nek hing. Het meisje zwaaide nog even naar Rick en stak toen haar hand uit naar mij. 'Hey ik ben Sanne. Floris' buurmeisje. Ik pas op Rick als Floris zich weer een avondje puber voelt en op vrouwenjacht gaat.' Grijnsde Sanne. Blijkbaar vertrok mijn gezicht want Sanne begon te lachen. 'Maak je geen zorgen hoor, hij is ontzettend lief en niet zo'n player als je op het eerste gezicht zou verwachten.' Ik lachte met haar mee en stelde me ook voor.  Sanne vertrok en ik ging in de woonkamer op de bank zitten. Niet veel later hoorde ik dat Floris ook weer beneden kwam.

Floris kwam met een paar kussens en een deken binnen. 'Ik dacht uhm... Nouja... Vind je het goed om op de bank te slapen? Mijn bed is kapot en ik slaap tijdelijk in de logeerkamer.' De kriebels en de vlinders gierden door mijn lijf. Ik voelde spanning maar die was niet ongemakkelijk zoals het de laatste tijd bij Marco was geweest. Ik knikte. 'Ja, nee is prima joh...' Ik was ondertussen opgestaan om de kussens en deken van de grond te pakken waar hij het net even had neer gelegd. Blijkbaar had hij hetzelfde plan want toen ik een kussen wilde pakken pakte hij het ook vast. Mijn handen lagen op de zijne. Ik glimlachte ongemakkelijk en liet het kussen los om de deken te pakken. Toen het kussen op de bank had gelegd gaf hij me nog een oud shirt van hem. 'Ja sorry daarvoor ik had niks anders.' 'O geeft niet joh. Het is prima zo.' Glimlachte ik. Ik legde de deken op de bank goed en draaide me weer om. Hij stond uit het raam te kijken. Ik liep naar hem toe om hem een kus op zijn wang te geven. Gewoon als blijk van dank voor vanavond en zijn gastvrijheid. Maar juist toen ik hem oo zijn wang wilde kussen draaide hij zijn hoofd waardoor de kus oo zijn lippen belandde. Ik werd knalrood. 'Oh s-s-sorry dat was niet de bedoeling ik' Dit keer onderbrak hij me door zijn vinger op mijn lippen te leggen. 'Het geeft niet Eef.' Ik werd warm vanbinnen door zijn zachte stem. Zijn hoofd kwam langzaam dichterbij en was nog maar een paar centimeter verwijderd van de mijne. Nee Eva dit kan niet je bent vandaag net weg bij je vriend! Nee nee nee! Het kan niet het mag niet! Maar mijn lichaam luisterde er niet naar. Het bleef stokstijf staan en mijn geweten gaf het op toen ik zijn zachte lippen tegen de mijne voelde. Ik sloot mijn ogen en kuste hem terug. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en zijn handen om mijn middel trokken me pal tegen hem aan. Hij opende met zijn mond de mijne en we verkenden elkaar rustig. Samen sloten we af. 'Wat vind jij? Is dit een vervolg waard?' Fluisterde ik tegen zijn lippen. Hij liet zijn hand onder mijn shirt glijden en kriebelde zachtjes op mijn rug. Ik genoot ervan en drukte mijn lippen weer op de zijne. Ik wilde nog niet verder maar ik voelde me zo gelukkig. Ik trok langzaam mijn hoofd naar achter en liet hem los. 'Ik ga slapen.' Ik gaf hem nog een laatste kortere kus en vertrok toen met zijn slaapshirt naar het toilet om me om te kleden.