'RICK!.... RICK!!' Rick was nogsteeds zoek. ''Floris, kom dan gaan we naar de ingang, kijken of ze hem gezien hebben en zeggen dat hij weg is. Dan laat je je nummer achter, dan kunnen ze je bellen als ze hem zien, oke?.' 'Nee! Ik ga verder zoeken! Mijn zoon is weg! Ik moet hem vinden!!' 'Floris! Hee! Wordt rustig! Als een kip zonder kop zoeken werkt niet!' Ik draai hem naar me toe en ik zie tranen over zijn gezicht lopen. 'We gaan hem zoeken en we vinden hem, maar we moeten wel rustig blijven.' Hij werd rustiger en keek me met betraande ogen aan. 'Mijn zoon is weg.' Ik legde mijn hamden op zijn gezicht en veegde met mijn duimen zijn tranen weg en hij trok me tegen hem aan. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en fluisterde dat het goed komt. Ik maakte me los uit zijn omhelzing en pakte zijn hand. 'Kom, we gaan richting de receptie.'
Bij de ingang aangekomen liepen we direct door naar de receptie. We vertelden ons verhaal en de vrouw achter de balie keek me aan. 'Iemand heeft een foto van u laten zien, en zei dat als ik u zou zien een brief moest geven.' 'Had die iemand een jongetje van een jaar of drie bij zich? Donkerblond haar ongeveer zo groot?' Ik maakte met mijn hand een gebaar boven de grond om aan te geven hoe groot Rick ongeveer was. Ik zag de vrouw nadenken. 'Ja ik geloof het wel. Ik kan het even nakijken op de beveiligingsbeelden als u wilt?' Floris stond er wat verslagen bij. Geen wonder, zijn zoon was zo'n beetje ontvoerd. Toen de vrouw de beelden liet zien wist ik genoeg. De ontvoerder was niet zichtbaar omdat de vrouw had ingezoomd op het jongetje. Ik hoefde niet lang te kijken om te zien wie het was. Het gezicht herkende ik uit duizenden: Rick. 'Oh hier is de brief die ik u moest geven.' Ik keek om naar Floris en we dachten allebei hetzelfde. Vingerafdrukken. Ik pakte de brief bij het puntje van de enveloppe en nam hem mee. Even later zaten we op de parkeerplaats in de auto zodat we in alle rust konden nadenken. Floris pakte uit het dashboardkastje twee latex handschoenen en gaf ze aan mij. Ik trok ze aan en opende de brief. Toen ik de inhoud las schrok ik me wild.
Lieve Eva,
Jammer dat dit zo moest eindigen! Ik zag dat je al een ander hebt, wees gelukkig maar ik heb wel een probleempje. De dingetjes die ik voor je kocht, waren duur. Dus dat wil ik terug, maar ik ben niet gek. Aan spulletjes heb ik namelijk niks, ik wil geld. Cash. €5000,= over drie dagen in het Rotterdamse park. Half tien daar, zonder politie of andere fratsen, anders gaat de jongen eraan. Doe zijn vader de groeten!Liefs,
Je MarcoIk had niet in de gaten dat Floris ook meelas. 'Wie is Marco?' Wat nu? Ach ik kon hem wel over Marco vertellen maar niet alles en de rest... 'Dat is mijn ex-vriend. Ik ben gisterennacht bij hem vertrokken. Ik heb alles ingepakt en de spullen waar hij het over heeft meegenomen en verkocht zodat ik geld had. Ik had nog wel wat maar dat spaarde ik op om een huis te kunnen kopen. Hij kan z'n geld krijgen Floris ik betaal het. Echt! Alsjeblieft wordt niet boos? Het spijt me zo!' Floris keek me wat verbaasd aan. Ik was uitgestapt en huilend tegen de auto aangezakt. Niet veel later stond hij voor me en zakte naast me neer. 'Eva, ik weet niet waarom je ex dit doet maar wat ik wel weet is dat ik niet boos kan worden op jou... Misschien wel worden maar niet blijven. De enige die hier fout zit is die ex van jou. En wij gaan ervoor zorgen dat hij achter de tralies belandt voor ontvoering. Oké?' Ik knikte. Zal ik het hem vertellen? 'Floris?... Ehm... zullen we naar huis gaan? Hier blijven zitten heeft denk ik ook niet veel nut en als we aangifte willen doen kunnen we dat denk ik het beste in Amsterdam doen?' Opeens bedacht ik me iets. Als Marco dronken is is hij tot alles in staat. Ik moet het Floris wel vertellen, het kan niet anders. 'Marco... Ik... Hij ehm...' 'Wat wil je zeggen Eva?' Dit hielp niet echt. De arm die hij om me heen sloeg en dichter bij hem trok echter wel. 'Ik ben bij Marco weggegaan omdat hij me mishandelde. Sinds twee jaar kwam hij bijna elke dag dronken thuis en sloeg hij me. Ik durfde er niks tegen te doen, bang dat hij nog bozer zou worden. En als hij dan een keer nuchter was, was daar weer de oude Marco, waar ik verliefd op was geworden. Ik kon het niet... Tot gisteren. Ik heb alles bij elkaar gepakt, sierraden verkocht en een nieuw nummer genomen om mijn sporen uit te wissen. Ik kwam aan bij het hotel wat ik had opgezocht in een bibliotheek en de rest weet je...' Ik raakte een beetje in paniek en begon sneller te ademen. 'Het spijt me zo Floris, ik ga alles doen om Rick weer terug te krijgen en ik zal het geld betalen en daarna ga ik weg. Ik doe je pijn, je hebt niks aan me' Hij liet me los en keek me aan. De tranen liepen over mijn wangen. 'Eva stop! Rustig nu het is goed. Het komt goed! We gaan naar de politie en doen aangifte van de ontvoering, geven ze het briefje en vertellen ook van zijn mishandelingen. Dan pakken ze hem op en kan er niks fout gaan.' Hij keek me nog even aan en zijn blik veranderde helemaal van hard en verdrietig om de ontvoering naar zacht en liefdevol. 'Eva, ik wíl helemaal niet dat je weggaat. Integendeel. Ik wil dat je blijft, ik wil je leren kennen. Ik weet dat het snel is en daarom wil ik je alle tijd geven die je nodig hebt. Tot die tijd ben je altijd welkom bij mij.' Ik keek hem met betraande ogen en een glimlach aan en gaf hem een kus op zijn wang. 'Dankjewel.'
Ondertussen zaten we in de auto naar huis terug. We waren bij de politie geweest en ze zouden Marco gaan oppakken op grond van de mishandeling. Over de ontvoering en het briefje zouden ze geen woord reppen tot hij op het bureau zat en Rick veilig was. Floris' nummer hadden ze al omdat hij er werkte en ze zouden hem direct bellen als ze iets wisten. We waren bij mijn hotel aangekomen. Aangezien hier mijn spullen lagen en we niet te snel van stapel wilden lopen had hij me hierheen gereden. Toen ik wilde uitstappen hield hij me vast aan mijn pols. Ik draaide me terug, deed de deur weer dicht een keek hem aan. 'Hee Eef' Begon hij twijfelend. 'Ze zijn nog opzoek naar een werkpartner voor mij. De partners die ik gehad heb zijn niet lang gebleven omdat het steeds op ruzie uitliep of omdat ze gewoonweg waardeloos waren. Zou je het iets vinden als ik zou zorgen dat je kunt soliciteren? Ik bedoel... Ik werk nu alleen maar ze zijn er niet blij mee. Dus, vind je het wat?' Hij keek me vol spanning aan. Ik glimlachte en knikte. 'Heel graag.' Glimlachte ik. 'Ik zal mijn leidinggevende je nummer geven dan kan hij je bellen. Als ik Rick ga halen op het bureau pik ik je op, dan kan je mee. Ik weet zeker dat hij dat leuk vindt. We spreken nog een keer af, goed?' Ik knikte en opeens begon ik te twijfelen. Wat als Marco weet waar ik nu slaap. 'Floris? Ik ehm... Durf eigenlijk niet zo goed alleen te zijn nu. Als Marco me vindt of een van zijn vrienden dan... Dan...' 'Wil je dat ik mee ga om je spullen te halen?' Ik knikte en we stapten allebei uit.
JE LEEST
Verzwegen Verleden
FanfictionEva vertrekt bij haar vriend Marco en loopt bij haar hotel letterlijk iemand tegen het lijf. Ze vind zelf dat ze niet kan omdat ze net weg is bij Marco maar daar zijn de vlinders het niet mee eens...