Verzwegen Verleden

7

'PAPA!' Rick rende met een vaartje op zijn vader af zodra ik hem neergezet had. Hij viel bijna door het rennen maar kwam toch veilig bij zijn vader aan. Die ving hem met open armen en met tranen in zijn ogen op. Ik liep op het tweetal af samen met Alex. Floris keek me raar aan. Ja, Alex lijkt nou eenmaal als twee druppels water op Marco ondanks het enorme karakterverschil tussen de twee. Alex leek het ook te merken want die grijnsde en stelde zich voor. Floris had zich alweer gericht op zijn zoontje en  vroeg me om mee te gaan naar de EHBO. Ik zei Alex dat hij even moest wachten op een stoel en wees hem het koffieapparaat. Daarna liep ik naar Floris en Rick. Nog geen kwartier later werden we binnen geroepen. Ricks pols werd onderzocht door een kinderarts. 'Meneer? De pols van uw zoontje is gebroken maar hij hoeft niet gezet te worden. Hij heeft wel geluk gehad dat dat drukverband eromheen zat, anders had er wellicht een operatie aan te pas moeten komen omdat dan waarschijnlijk de breuk verschoven was. Ik ga nu een mitella aanleggen voor de steun en direct bellen naar de gipskamer dat jullie eraan komen... En Rick? Jij moet je arm netjes hierin leggen en niet bewegen. Afgesproken? Rick knikte braaf en gaf de dokter netjes een handje. Soms zou je echt niet zeggen dat hij pas bijna drie was. Je zou hem dan op zijn minst vier schatten.

In de gipskamer waren heel veel kleuren en andere prints te kiezen. De arts die zich als Danny had voorgesteld deed allerlei laagjes om de arm van Rick en daarna het gipslaagje eromheen. 'Zo Rick, welke kleur wil je? Rood, blauw, geel, groen, oooooff roze???' 'Neeheee' lachte Rick meteen. We lachten alledrie mee. Ik stond naast Floris en ik voelde zijn hand langs de mijne glijden. Ik glimlachte en pakte zijn hand. 'Hee Rick? Wil je anders die? Die is stoer toch?' Wees ik met mijn vrije hand naar de legerprint. Rick knikte meteen enthousiast. Ik had op zijn kamertje gezien dat er heel veel legerprint was te vinden dus deze viel me meteen op. Danny maakte een hoop lol met Rick en deed het legerprint om de gipslaag heen. Je kon zien dat hij kinderarts was en dol op kinderen. Hij vond het geweldig dat straalde er van alle kanten af. Hij legde een nieuwe en stevige mitella aan bij Rick en tilde hem weer van de behandeltafel af. Rick had zijn rechter pols gebroken dus liep hij aan de linker kant van Floris en ik aan de rechter. Zo liepen we de gipskamer uit richting de uitgang. Opeens liet Rick Floris' hand los en rende enthousiast naar Alex die nog altijd in de wachtkamer zat. 'Alex! Alex! Kijk! Ik hebt legepint om mijn arm!' 'Ooh wat stoer!' Lachte Alex. Zijn kindertaaltje was zo schattig, Rick kon de r nog steeds niet goed uitspreken in sommige woorden, in tegenstelling tot zijn naam, die kon hij echter wel zeggen. Maar dat zal heus nog wel goed komen. Het was ondertussen al best laat. Rick was nogsteeds zijn gips aan het showen bij Alex dus kon ik mooi even met Floris overleggen. 'Hee wat doen we met Alex? We kunnen nu niet meer met hem naar het bureau...' Floris knikte. 'Hij kan bij mij thuis op de logeerkamer? Ik ben naar huis gestuurd toen de inval gepland werd dus ik heb mijn bed kunnen maken.' Ik wist verdomde goed waar hij naartoe wilde maar ik deed net alsof ik het niet begreep. 'En waar moet ik dan slapen?' Hij keek naar de grond en mompelde wat. Ik grijnsde. 'Wat zei je?' 'Of je misschien bij wilt slapen?' Vroeg hij aarzelend. Het was rustig in het ziekenhuis. Er zat zelfs niemand meer op de EHBO. Toen hij nogsteeds geen antwoord kreeg tilde hij zijn hoofd op. Ik had mijn grijns ingewisseld voor een glimlach. Ik legde mijn armen in zijn nek en gaf hem een kus. Alex had dit blijkbaar gezien want hij nam Rick mee naar een hoekje waar hij ons niet zou zien. 'Is dit een antwoord?' Fluisterde ik tegen zijn lippen. 'Hmm net geen halve.' Ik drukte nog een keer mijn lippen op de zijne. Dit keer voor een langere kus. Ik voelde zijn tong over mijn lippen gaan en zijn handen om mijn middel. Ik trok mijn hoofd terug. Hij keek me ietwat teleurgesteld aan en mompelde een excuus. Ik boog mijn hoofd in zijn nek. 'Zullen we naar huis gaan?' Fluisterde ik in zijn oor.

Thuis aangekomen had Floris meteen de logeerkamer klaar gemaakt voor Alex. We hadden samen Rick op bed gebracht en nu was ik mezelf aan het omkleden voor het slapen. Ik trok een hemdje aan en een kort broekje. Mijn haar haalde ik los en ik liet het over mijn schouders hangen. Ik liep richting Floris' kamer en bleef in de deuropening staan. Hij stond met zijn rug naar me toe zijn broek uit te trekken. Ik glimlachte en liep naar hem toe. Ik ging voor hem staan en maakte de knoopjes van zijn blouse los. Hijnpakte mijn handen waardoor ik hem aankeek. 'Weet je het zeker?' Fluisterde hij. Ik weet dat we elkaar pas amper twee dagen kennen maar het voelt gewoon al veel langer. Hij is zo lief en die kriebels razen door mijn lijf tot en met. Ik knikte en kuste hem. Deze keer stopte hij me niet en ging hij erin mee. Ik voelde zijn handen onder mijn hemd en ik liet hem heel even los zodat mijn hemd over mijn hoofd kon. Mijn hoofd schoot weer naar voren en mijn handen maakten de rest van de knoopjes los terwijl hij mijn broek los maakte. Zijn blouse landde met een zachte plof op de grond en Floris tilde me op om me op bed te leggen. Het was kort na onze kennismaking maar ik wist meteen dat het goed was. Een uurtje later vielen we samen in slaap. Ik in zijn armen en met mijn hoofd op zijn borst.

De volgende ochtend werd ik wakker van de geur van warme broodjes en kusjes in mijn nek. Ik was al wel even wakker maar ik vond dit veel te fijn om te laten stoppen. 'Zeg ik moet zo naar het bureau dus ik kan het niet lang meer volhouden hoor.' Grinnikt Floris. 'En als ik het me goed herinner moeten jij en Alex ook mee.' 'He wat jammer nou.' Ik draaide me om naar een grijnzende Floris. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en trok hem mee het bed in roen hij zich wilde omdraaien om weg te lopen. 'Hier blijven jij!' 'Nee Eef we moeten echt gaan.' Lachte hij. Maar uiteindelijk lag hij toch op zijn rug naast me. 'En als ik nou dit doe?' Grijnsde ik. Ik kroop schuin over hem heen en kuste hem op zijn zwakke plek. 'Ik zou zo graag nee zeggen nu maar we moeten gaan, anders wordt De Witte echt woest.' Lachte hij weer. 'Hmm... Weet je wat? We gaan!' Ik rolde weer van hem af en sprintte naar de badkamer. Ik hoorde hem achter me aankomen en net voor de deur van de badkamer had hij me te pakken. Hij greep me om mijn middel en trok me naar hem toe. 'Ho ho zo snel kom je niet van me af!' Ik lachte en draaide me om. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en gaf hem een kus. 'Laat je me nu gaan?' Grijnsde ik. 'Vooruit, als je het vanavond goed maakt?' 'Wat moet ik goedmaken dan?' 'Dat je mij voor niks zo lief liet doen vanmorgen. Jij was allang wakker!' 'Vond jij dat erg dan?' Hij lachte en liet me los. Ik ging de badkamer in en kleedde me aan. Toen ik beneden kwam stond Floris met zijn rug naar me toe aan het aanrecht. Waarschijnlijk maakte hij lunch voor zichzelf. Alex kwam ik net op de trap tegen, dus die is in de badkamer zichzelf aan het wassen denk ik... Ik maakte een gebaar naar Rick dat hij stil moest zijn en niks moest zeggen. Nieuwsgierig sloop hij achter me aan. Ik nam een aanloopje en sprong bij Floris op zijn rug. Die schrok zich een ongeluk en viel bijna maar lachte wel. Rick schaterde het ook uit. Zo stonden we met zijn drieën te lachen in de keuken toen Alex binnenkwam die verbaasd het tafereel gade sloeg. Ik zat nogsteeds op Floris' rug en hing met mijn gezicht in zijn nek commentaar te geven op wat hij op zijn brood deed, Rick rolde bijna over de grond van het lachen, Floris stond rustig zijn brood te smeren en deed net of hij me niet hoorde. Het zag er ook best komisch uit. Ik sprong weer van zijn rug en ging samen met Rick zijn spullen halen. Hij ging weer naar de buren omdat er vandaag niemand thuis is. Ik bracht Rick naar de buren en ging nog even naar binnen om het wapen te halen dat de Witte me gisteren geleend had voor de inval. Even later vertrokken Floris, Alex en ik naar het bureau.