[Zawgyi]
💕'ဦးခ်န္း'💕
Part 1
~°°~
ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာျပင္ေပၚသို႔ က်ေရာက္ေနသည္။ ေ႐ွ႕မွာ႐ွိေနတဲ့ Mama စိုက္ထားတဲ့ ပန္းေပါင္းစံုရနံ႔ ဟာလည္း...
ဆယ္ဟြန္းနီး ရဲ႕ ေက်ာင္းမသြားခ်င္တဲ့ စိတ္ကို ပို၍ႏႈိးစြေနသလို~
ဆယ္ဟြန္းနီး ဟာ Mama ရဲ႕ ပန္းခင္းႀကီး အလယ္႐ွိ ဇရပ္ေလးတြင္ မ်က္လံုးစံုမွိတ္လ်က္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ထိုင္ခံုတြင္ေထာက္ၿပီး ျပည့္ျပည့္ဝဝ ကို ပန္းရနံ႔ မ်ားအား ေမႊးၾကဴ ေနသည္။
" Arr~ ေမႊးေနတာပဲ~ "
ဆယ္ဟြန္းနီး ယခုလို ေနေနသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေနေခ်ၿပီ။ အိပ္ယာက ႏုိးကတည္းကေပါ့။ ညအိပ္ဝတ္စံု ၾကက္ေပါက္ အ႐ုပ္ကေလးမ်ားပါသည့္ အဝါေရာင္ဝမ္းဆက္ေလး ျဖင့္သာ ေနေနသည္။ ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ နီးကပ္လာေပမယ့္လည္း ဆယ္ဟြန္းနီး မွာမထေသး...
ခဏအၾကာ ဆယ္ဟြန္းနီး Mama ရဲ႕ ပန္းခင္းႀကီးထဲ အသံက်ယ္စြာ ေအာ္၍ ေျပးဝင္လာေသာ
ဒယ္ဒယ္...
" Yrrr!!!!!!! အို ဆယ္ ဟြန္း!!!! "
ဆယ္ဟြန္းနီး ဟာ ခ်က္ခ်င္းပင္ နားႏွစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္အုပ္လို႔။
အနားေရာက္သည့္အခါ ဆယ္ဟြန္းနီး ခႏၶာကိုယ္ကို ဆြဲကာလႈပ္ရမ္းလို႔...။
" ဒယ္ဒယ္ရား... ေျဖး ေျဖး "
အတန္ၾကာသည္အထိ လႈပ္ရမ္းၿပီးေတာ့ ဆယ္ဟြန္းနီး ေဘးမွာထိုင္ရင္း ပုခံုးကိုမွီကာ...
" ဟူး... ေမာလိုက္တာ... "
ေျပာၿပီးခ်က္ခ်င္း ဆယ္ဟြန္းနီး ေ႐ွ႕ရပ္ကာ ဆယ္ဟြန္းနီး မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္လို႔ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ၾကည့္လ်က္။
တိုးညင္းေသာ ေလသံျဖင့္...
" ဆယ္ဟြန္း... ဟြန္းေလး...
ခ်င္းဂူ... အဟဲ ငါတို႔ ဆယ္ဟြန္းေလး လက္ထက္ရေတာ့မယ္!! "
ဒယ္ဒယ္ စကားအဆံုး ဆယ္ဟြန္းနီး ေအာက္ေမးျပဳတ္သြားသည္။
" ဒယ္ဒယ္ ကလည္း ေနာက္ၿပီ "
ဆယ္ဟြန္းနီး ဟာ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက ဒယ္ဒယ္ လက္ကိုဖယ္ၿပီး အထာသိသည္ဆိုသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ၾကည့္ကာ ေျပာသည္။
