Senden İyi Biliyorum (Tamamlandı)

Bölüm 0.2

Sabah uyandığımda eşyalarımı toplayıp yatakhaneden çıktım. Derse geç kalmıştım ama bir önemi yoktu devamsızlığım mükemmeldi bir sorun çıkmayacağına eminim. Sınıfa girdiğimde hoca gülümseyerek.

"Umay tebrik ederim kahraman seçimini kazanmışsın."

Hala uykuluydum ve hocayı anlamamıştım. Kendimi işaret edip.

"Ben mi?"

"Evet hatta müdür bey sizi dışarıda bekliyor."

Kapıyı yavaşça kapatırken hoca el sallayıp.

"Ne kadarda mütevazi."

Kapıyı kapatıp dışarı çıktım. Demiray ve Malia da oradaydı yanlarına doğru giderken ikiside bana el sallamışlardı.

"Gelsene Umay."

Onlara doğru gittiğimde Malia elini omuzuma atıp.

"Neden bu kadar geçiktin? Senin öldüğünü düşünmeye başlamıştık."

Neden bu kadar kötü bir espri yapmıştı ki. Onu kırmamak için gülümseyip.

"O halde günaydın."

Demiray'a bakıp gülümsediğimde gözlerini kaçırmıştı.

"Şey... Kazandığın için sevindim."

"Sağ ol bir bakıma senin sayende oldu."

Demiray gözlerini bana diktiğinde gülümseyip başımı yana yatırdım.

"Yani sağ ol..."

Çantamın kollarını sıkıca tuttuğumda bir şey hissettim değişik bir şey. Sanki bir hayvan üzerime doğru geliyordu.

"Şunu görüyor musunuz?"

Malia'nın işaret ettiği yere baktığımda beyaz bir köpek üzerime doğru koşuyordu.

"Bu bir tilki mi?"

Malia geri çekildiğinde koşmaya başladım artık her ne ise beyaz yün yuma peşimi bırakmamıştı.

"Umay, kaçma onunla savaş!"

Demiray'a döndüğümde

"Onunla sacaşamam ben bir savaşçı değilim."

Tilki peşimden geliyordu ve yaklaşmaya başlamıştı. Çantamı çıkartıp üzerine attığımda Demiray'a doğru koşup üzerine atladım.

"Yakaladım seni."

Demiray'ın kolları arasındaydım. Tilki tüm her şeyi parçalıyordu kağıtlarım etrafa savrulmuştu.

"Bunlar da ne?"

Onlar ne mi? Onlar Demiray'ın resimleri ve hepsi etrafa saçılmıştı.

"Hey seni küçük pislik ne yaptığını sanıyorsun?"

Demiray'ın kolları arasından aşağı atladığım da ellerimi kağıtlara uzatıp hepsini zihin gücümle toplamaya başladım. Kağıtları bir bir toplarken tilki hırlamaya başlamıştı. Kuş çığlığına benzer bir şey duyduğumda Malia yere yığılmıştı. Kağıtları elime aldığımda tilki ile göz göze geldim ama aramızda sadece birkaç santim vardı. Patileti göğsüme değdiği esnada gözlerim karardı ve kendimi yerde bulmuştum...

Gözlerimi açtığımda kağıtlar heryerdeydi. Ayağa kalkmaya çalıştığımda üzerinde olan kumaşlardan dolayı doğrulamıyordum.

"Bu da ne?"

Ellerimin olması gereken yerde beyaz kedi patileri vardı. Hızlıca süzülerek kumaşların arasından çıktığımda onların benim giysilerim olduğunu fark ettim. Kendimi incelemeye başladığımda harika ötesi kuyruğum olduğunu fark ettim. Tüm tüylerin beyazdı ve aman Allah'ım karşımda dev gibi bir kurt var.