Barely Breathing

Chapter 7

"C'mon, Astra! Akala ko ba kaya mo? Don't tell me, you're chickening out? Did I expect too much from you?"

Napangiwi ako nang mahimigan ang pang-aasar sa boses ni Frost. After kasi ng pag-uusap namin sa soccer field, he told me to come with him. Dadalhin daw niya ako sa lugar kung saan maaari ko siyang maintindihan lalo. Pero hindi ko naman alam na sasakay pala kami sa motor niya. I never knew that he ride that kind of thing.

"Pwedeng wag na tayong sumakay sa ganiyan?"

No way I'm riding that. I used my puppy eyes para pilitin siya na wag na akong isakay doon. He didn't listen to me, instead, he grabbed my wrist while chuckling. He's obviously enjoying my demise. Hindi ako sanay na hindi niya ako sinusungitan kaya naninibago ako sa inaasta niya ngayon. He was suddenly carefree around me. Bipolar ata itong isang to.

I pouted my lips.

"Oh, c'mon! Hindi kita pababayaan. You won't fall, I swear."

Napakagat labi na lang ako at lumapit sa kaniyang tabi.

Binigay niya sa akin ang helmet niya.

Hindi ko alam kung paano isusuot iyon and so I just stared at it for awhile. Nang mapansin niyang wala akong ginagawa, he grabbed the helmet from my hand and made me wear it himself. I was just looking at him as he was busy putting the helmet on me. Now, I know why I can't get my eyes off him. Sa gwapo ba naman niyang ito?

Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw sa kaniya ng mga estudyante sa university when in fact, para lang siyang anghel na nagkabuhok ng silver.

Hinila na niya ako para mapalapit ako sa kaniya na siyang kinagulat ko kaya't napa-kapit ako sa balikat niya. Napalunok pa ako nang maramdaman ang braso niya na pumulupot sa beywang ko.

"Damn!"

I hear him hissed. Tinulak ko siya bigla - dahilan para mabitawan niya ako.

He shook his head before settling himself to his bike. Kaya kahit na napipilitan, sumakay na lang din ako paangkas sa likod nya.

The whole ride, my eyes were closed. I didn't try opening them. Mahigpit na mahigpit din ang kapit ko sa beywang niya. I can even hear his teasing chuckle tuwing bumibilis ang takbo niya.

We stopped in an old apartment.

"Nasaan tayo?"

I asked him nang makababa ako. He was busy putting the helmet off of me.

"We're here in my place. Dito ako nakatira sa 13th Street ng Ithaca. Ito ang pinakamahirap na area na sakop ng Ithaca. C'mon, I'll show you something."

He held my hand as we went inside the apartment. Marami kaming tambay na nadaanan pero mukhang wala naman silang pakialam dahil nag-iinom lang naman sila.

"Feel at home. I'll just get you a drink."

Nilibot ko ang mata ko sa kabouan ng apartment ni Frost. Maliit lang ang kwarto niya. Halatang pang-isahan lang talaga. Pero at least, may sala naman siya. And kumoleto rin ang mga gamit sa loob. If I live here, I think I can handle it. Hindi naman kasi ako maarte so living anywhere will be okey for me.

Nilingon ko ang kusina kung nasaan si Frost. Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya sa loob but I guess, he's preparing something. I can hear the sounds of plates outside.

Pumasok ako sa kwarto niya. This is trespassing, I know. Wala namang sinabi si Frost na pwede akong pumasok sa kwarto niya pero tingin ko hindi naman siya magagalit. He said I'll feel at home. So, it's probably fine.

Maliit lang rin ang kwarto niya. My forehead creased when I notice something. It was a small bulletin board where pictures or should I say charts plastered in front of it.