"Bak söylüyorum, boşuna tuttun getirdin beni buraya. İlk defa mı seni endişelendirecek kadar kendimi yoruyorum? Hem yola çıkıyoruz. Onun telaşına düştüm ben,sen de her zamanki gibi benim telaşıma..." diye söylenerek Demir'i hastanede oluşlarının boşunalığına ikna etmeye çalışıyordu Selin. O, sözlerinin sonunda gülümsemesine engel olamazken Demir nasıl oluyorsa her zamanki Demir Erendil usulüyle buna engel oluyordu. Bu ciddi bir şeyler olduğunu hissettiği anda takındığı bir tavırdı. Içinden geldiği gibi davranmaması gerektiğini düşünecek kadar farklı hissediyordu. Selin'e baktı, anlayamadığı bir farklılık vardı. Selin ise her zamanki gibi Demir'in boşuna kuruntuya kapıldığı düşünüyor, ve fakat bu hâlini de hiiiç yadırgamıyordu. Aklında uzun zamandır Demirle planladıkları tatil vardı. Sinop'a, "evlerine", "ailelerinin" yanına gideceklerdi...
Doktorun içeriye girmesiyle, yatağa eğilip başını Selin'in başına doğru dayamış olan Demir, gülümsemesini toparlayarak doğruldu. İkisi de doktora bakıyordu. Doktorun yeşil parlak gözlerinden anlaşıldığına göre, kötü bir şey yoktu. Ama bir dakika, bu adam biraz fazla mutluydu!
Neler oluyordu?"Selin Hanım ve Demir Bey değil mi?"
İkisi de doktorun haline anlam vermeye çalışarak aynı anda
"evet,biziz..." dediler.
"Bu tarz konuşmaları genelde odamda yaparım. Burada yapmaya pek alışkın değilim ama anladığım kadarıyla siz de pek 'alışıla gelmiş' bir çift değilsiniz. O yüzden Demir Bey, siz de eşinizin yanına oturur musunuz lütfen?"
Demir meraklı bakışlarla, hali hazırda doğrulmuş doktoru izleyen Selin'in yanına oturdu. Ikisi de dikkat kesilmiş bir biçimde doktorun anlatacaklarına kulak vermişlerdi. Doktor bunca laf kalabalığın ardından ondan beklenmeyecek bir direktlikle
"Selin Hanım, hamilesiniz!" deyiverdi.
2 ya da 3 saniyede doktorun ağzından çıkan bu cümlenin Selin'e ve Demir'e ulaşması, ikisinin cümleyi ayrı ayrı süzgeçeçlerinden geçip idrakına varmaları, tepki vermeleri... Bu, hem 'an'dan' bile kısa hem de hiçbir kalıpla sınırlandırılamayacak kadar uzun bir zaman diliminde gerçekleşmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Rüya Gibi
Fanfic"Arkadaşlar, bitmiyor bu özlem. Napsak da hafiflese?" diye düşünürken bana iyi gelenin, 'yazarken hatırlayıp sıcacık hissetmek' olduğunu anladım. Okurken sizin de aynı hislerle bezenmeniz dileğiyle...💫