Ne çok mücadele ettim karanlığınla hayat.
Ellerimde gökkuşağından damlayan tablolar ,
Gülümsüyorum şimdi yaşanmamış çocukluğuma inat...
Ne çok gülüş heba ettim doğacak güneşin yolunda.
Kalbimde yıllardan süzülen sancılar,
Ah bilseniz şimdi nasıl bir harp var solumda...
Ne çok emek ezildi büyüyen adımlarımın altında.
Alnımda bir damla mutluluğa kurulan pusular,
Dizlerim kanıyor koşarken dönecek talihimin ardında...
Ne çok düş asıldı dilek ağacımın dallarında.
Gözlerimde ışıldayan geleceğe takılan prangalar,
Ben bir çocuğun sanık neşesinde kayboldum,
Bilmem huzurum hangi günahın sırtında...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAFİYE
PoetryHerkesin içinde kendinden bir şeyler bulabileceği bir tutam şiir buketi, söz şöleni... Karanlıkları yalnız yaşadıktan sonra neyleyim aydınlıkta gideni? Yahut yarım kalmasaydı şarkıların en ümitli yeri, Galip olurdu içimde koşan düşlerin atlı süvar...
