Unicode
Warningပါနော်....
ချွေးတွေပြိုင်းပြိုင်းကျနေပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်လူးလိမ်နေတဲ့ကြင်ယာတော်။
"အ့...အိမ်ရှေ့စံ"
"jimin ဘာဖြစ်တာလဲ ဟင်..ဘာဖြစ်လို့လဲ"
အနားသွားပြီး ပြေးပွေ့လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ မျက်နှာလေးကြောင့်ရင်ထဲထိတ်သွားရသည်။
အကြောတွေပါထောင်ပြီး ပေါက်ထွက်မတတ်နီရဲနေတဲ့ မျက်နှာငယ်လေး။
"ကိုယ့်ကိုပြော ဘာဖြစ်တာလဲ ခဏ..ကိုယ်သမားတော်ခေါ်ပေးမယ်"
ကြင်ယာတော်ငယ်ဟာ ရုတ်တရက်သူ့လက်မောင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
"အိမ်ရှေ့စံ...ကျ..ကျနော်...ဆေးမိထားတာ"
"ဟင်...ဆေးဆိုတာ ဟိုဆေး.."
Jungkookရုတ်တရက် Hoseokပြောခဲ့တဲ့စကားကိုသွားသတိရလိုက်သည်။
ဒါJungရဲ့လက်ချက်ပဲနေမယ်...ဒီကောင်ကွာ။
"ပြီးတော့ ဒီနားက..အ့.."
"အွန်း..ကိုယ်နားလည်ပြီ...ဟို..ဟိုလေ
ကိုယ်..တစ်ခုခုလုပ်ပေးရမလားဟင်"
သေရော....jeon jungkookရေ
မင်းဘာတွေလျှောက်ပြောလိုက်တာ
လဲဟ..ရှက်လိုက်တာ တိုင်နဲ့ခေါင်းနဲ့သာပြေးဆောင့်ချင်တယ်
"ဖြေဆေးမရှိဘူးနဲ့ တူတယ် အဲ့....အဲ့တာကြောင့်..."
ရုတ်တရက် ပူနွေးလာတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးကြောင့်
အိမ်ရှေ့စံjungkookရဲ့ ပြောစကားများ ဆက်ရန်မရှိဖြစ်သွားသည်။
နူးညံ့မှုလေးဟာ သူ့ကိုအရင်စတင်နမ်းရှိုက်သည်တဲ့လား..။
ပွေ့ထားတဲ့သူ့လက်တွေကိုဖယ်ချပြီး သူ့ပေါ်ခွထိုင်လာသော နူးညံ့မှုလေးကြောင့် သွေးတွေ
ပြောင်းပြန်စီးသွားသလို။
လျှာဖျားလေးနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းပါးတွေကိုကစားနေပြီး အောက်နားဆီက မက်မွန်ငယ်ရဲ့လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကိုယ်ဟာ ဘာမှမတုန့်ပြန်နိုင်တဲ့ ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို။
နူးညံံ့မှုလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူကြားကနေ
ချိုအီသော သေရည်အရသာကိုခံစားလိုက်ရသည်နဲ့ တပြိုင်နက် နူးညံ့မှုလေးဟာ သူ့ရဲ့ လျှာဖျားကို စုပ်ယူစားသုံးနေလေပြီ။
YOU ARE READING
နွေဦး နိဒါန်း
Historical Fictionချယ်ရီတွေကြားမှာ ကိုယ်တို့တူတူအိပ်စက်ကြတာပေါ့။ Jikook fanfic Zawgyi+Unicode Started _ 7 . November . 2019 Finished_13 .January . 2020
