Ayrılalım artık bitsin olmuyor yazmasıyla gözümden aynı anda birsürü yaş akması bir oldu.Elim ayağım titremeye başladı. İçimde boşluk oluştu. 2 saat boyunca öylece kalakaldım. Gözümden yaşlar durmadan akıyordu.Durduramıyordum.Her şey, tüm söyledikleri, yaşadıklarımız, mutlu anlarımız, üzgün anlarımız, tüm olanlar film şeridi gibi gözümün önünden geçti. Onu kaybetmiştim.Kaybedince daha çok sevdim.Ona ne kadar aşık olduğumu farkettim.Duygularım aynıydı. Değişmemişti.Değişen onun duygularıydı.Oturduğum yerden kalkamadım.Üstümde kocaman bir yük vardı, gitmiyordu. Boğazım düğümlendi.
Ben o haldeyken Yaren odama girdi. Beni o halde görünce çok korktu olayları anlattım ağlaya ağlaya.Teselli verdi.Birlikte içtik.Ben ağladım o bakmadı.Ben ağladım o da ağladı. Yaren'in yeri bambaşkadır.Kardeşim dediğim nadir insanlardandır.Bu arada Yaren benden 2 yaş küçüktür ama çoğu kişiden daha olgundur.Her zaman yanımdadır.İyi ki var.O gün de de yine yanımdaydı.
1 hafta boyunca ağladım. Okuldada evdede alışveriş merkezinde bile ağladım, uykumdan ağlayarak uyandığım bile oldu.Bu 1 hafta içinde ne oldu diye sorarsanız eğer anlatayım:
Bu 1 hafta içinde sevdiğim insan "o defter kapanalı çok oldu çünkü o beni aldattı" dediği eski sevgilisine geri döndü.Her gün onları birlikte el ele kol kola görmeye başladım. Daha çok ağladım. Boş derslerde o sınıfında ders işlerken onu izledim.Daha da çok ağladım. Yaptığım tek şey ağlamak oldu.Yemeden içmeden kesildim.Fazlasıyla zayıfladım.
Ağladım, ağladım ve ağladım.
