Suikast Günlüğü: Ateşler içine

Bölüm 1: Yeni Çocuk

Benim adım Peter Piaf 1800 yılında Fransa'da doğdum. Benim tek sorunum suikastçilerin içinde doğmuş olmam.Annem ile babam usta iki suikastçı benide bir suikastçı yapmak için ellerinden geleni yapıyorlar ben gelecek vaat eden bir çocuktum aşırı derecede zeki ve pratik. Yedi yaşında ilk suikast eğitimini alırken çoğu kişi sınavı geçemezken ben zekam ile geçtim. Okulda bir kabadayı vardı adı James'idi sınavda beni kıskandı ve bana takmış durumdaydı. Bir gün yatakhaneye giderken yolumu kesip beni dövmeye çalıştı ama ondan sadece bir hamle ile kurtulup koşmaya başladım. Okulumun çatısına tırmandım James ve adamları beni takip etti James "Yakalayın onu diyorum size" diye bağırmaya başladı. Şansıma

müdürün odasının penceresi açık kalmış oradan içeri atladım ve saklandım. Yaklaşık on dakika sonra oradan çıktım ve yatakaneye doğru yola devam ettim. Sonraki sabah bu durumu öğretmenlerimle konuştum ve James ceza aldı ama ben şikayetçi olmaktan vazgeçtim ve James ile çok iyi birer dost olduk.

Artık 16 yaşındaki genç bir oğlan olmuştum çok farklı düşüncelerim olduğunu için beni liseden kovdular ve ailemin yanına döndüm. Babam öfkeli bir bakış attı ve şöyle konuştu "bu tam bir rezalet nasıl öğretmeninle kavga edersin dedi annemde onun üstüne gitme Peter sende hadi uyu dedi . İşte ne olduysa o gece oldu evimize birkaç asker gelip babamı öldürdü annem beni korudu ve birlikte o evden kaçtık. Bu suikastçı kasabasındaki her yer yanıyordu annem şöyle dedi bu babanın suikastçi giysisi onu giy ve gizli bıçağı koluna geçir kaç bende arkandan oraya geleceğim dedi. hemen üstüme geçirdim bıçağı taktım ve koştum. Önümde bir asker vardı beni fark edince "Gel buraya kurtçuk"diye bağırdı bende yavaşça durdum o asker çok yorulmuş ve bitkin görünüyordu bende dikkatli ol diye bağırdım oda bana dikkatli olmayı senden mi ögreneceğim ? dedi elime bir taş aldım ve yere attım adam ıska dedi bende ben asla ıskalam dedim 2 saniye sonra adamın üstünde durduğu cam parçalandı oda acılar içinde öldü. Kasabanın girişine ulaştım annemde kısa bir süre sonra yanıma geldi bana sarıldı ve ağlamaya başladı ve sonra hadi yola devam edelim dedi