BENİM OLUR MUSUN?

İlk Nöbet

Hermione Granger

Draco Malfoy ile nöbet yapıcak olsam da yine de mutluydum. Çünkü bu ilk nöbetimdi.

Başkanlar odasına doğru yöneldim. Parolayı söyleyip içeri girdim. Draco'yu ortak salonda göremedim. Belki çoktan yatmıştı. Yada daha gelmemişti. Şöminenin karşısına oturup kitap okumaya başladım.

Draco Malfoy

Pansy'den anca kurtulmuştum. Sürekli bana başkanlıkla ilgili sorular soruyordu. Oysa daha başkanlar odasına bile gitmemiştim. (Aslında bana sürekli sorular soruyor olması hoşuma gitmiyor degil)

Başkanlar odasına yöneldim. Parolayı söyleyip içeri girdim. İçeri girdiğimde şömine karşısında elinde bir kitapla uyuya kalmış Hermione'yi gördüm. Çok tatlıydı. Ve çok güzeldi. Her ne kadar şömine karşısında uyuya kalsada üzerine bir battaniye örtmüştüm. Sonuçta oda bana yapmıştı.

Hermione Granger

Uyandığımda üstümde bir battaniye vardı. Bunu kimin yaptığını biliyordum.

Draco.

Çünkü odada birtek o vardı.

Kalkıp yatağıma gittim. Ama boşuna çünkü on dakika sonra nöbet alarmım çaldı. Hemen kalktım. Ortak salona yöneldim. Draco ortalıkta yoktu. Daha uyanmamıştı demekki. Bir kaç dakika sonra içeri Draco girdi. Birlikte nöbet için dışarı çıktık.

Ona teşekkür etmek istiyordum. Üstüme battaniye örtmüştü. Kısa bir cümle kurdum "battaniye için teşekkürler" bana baktı ve yüzünde hafif bir tebessüm belirdi

"rica ederim"

Neden bilmiyorum ama bana gülümsemesi kendimi çok iyi hissetmiştim.

Sonra bana daha da yaklaşmaya başladı. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.

"Hey gecenin bu saatinde sizin dışarıda ne işiniz var!"

Ne yani arkamdaki çocuklar için mi bana yaklaşmıştı, onları görebilmek için!!

Gerçekten çok sinirlenmiştim. Yalnış anlamayın tabiki ona karşı hislerim yoktu!

Yani ben sadece...

Of insanlar yalnış anlayabilir işte anladınız mı!?

Draco Malfoy

Ona yaklaşmak istemiştim ama yapamadım. Ona onca yıl davrandiklarim sonrasına yapamadım.

Bende onun arkasındakileri görüp bunu fırsat buldum.

Yürümeye devam ettik.