Vandellion Academy

Chapter 2: Fangs

Two,

I was left here alone in the mainhall, everything went home. I have to finish this consequence I have now.

First day na first day ko pa lang sa paaralang ito ay ganito agad ang naging kinahinantungan ko.

Paano ba naman kasi, natalo kami sa activity. Kaming dalawa ni Chandria, so we have to clean the mainhall, pero she left me here kasi tumawag ang kaniyang mga magulang, it's urgent daw kaya heto magisa lang ako.

Mahirap kayang magmap at maglinis ng mainhall na ganitong kalawak, daig pa nito ang isang gusali eh, sobrang lawak. Paano, sa sobrang dami ng mga estudyante.

Kaya hindi na ako magtataka kung bakit mahal dito. Ewan ko ba kung bakit ako pinagaral nila kuya at mama dito. Speaking of tuition fee, wala akong naririnig na usapan na tungkol sa babayaran ng mga estudyante sa school na ito and I wonder paano kaya nakabayad sila mama at kuya dito without even consulting me in the first place.

Napailing nalang ako as I keep on mapping this floor, itong area na lang ang hindi ko pa namamap and finally, natapos na rin ako.

Napaupo pa ako sandali sa pagod. I'm still wandering this place by using my vision. Hindi ko maiwasang mamangha sa lawak, ganda at laki ng main hall ng paaralang ito. And I'm absorbing the quietness that reigns on this place. Ganito kasarap magmeditate kapag pagod ka, yung tipong walang ingay at marerelax mo ang 'yong isipan at mga katawan mo.

Napatingin ako sa isang nilalang na lumilipad sa may chandelier ng Vandellion Academy. It was a purplish gray colored bat. Lumapit ito sa akin at pumatong sa aking balikat.

I looked at it and it was staring at me, it's eyes are not that big but it was pure black. It has a fangs and it's too cute. Hinawakan ko ito't pinaupo sa aking palad habang tinitingnan ko ang maamo niyang mukha.

Yung iba takot sa paniki, pero ako, hindi ako natatakot sa nilalang na tulad nila. Bata pa pang kasi ako, nahihilig na ako sa mga paniki eh. Hindi ko nga alam kung paanong nangyari 'yun pero sa dinami dami ng mga hayop sa mundo bakit ito pa ang nakahiligan ko.

Dahil sa medyo naaliw na ako sa nilalang na ito ay naramdaman kong nawala ang pagod at ang stress ko kahit papaano. Totoo ngang nakakawala ng stress at pagod ang mga hayop, kahit ano pa ang uri nito. Except spiders and snakes. I'm afraid of them.

Pinalipad ko na siya para bumalik sa kaniyang pwesto sa may chandelier, pinagmasdan ko lang siya hanggang sa makarating siya doon at tumiwarik. Ang cute talaga nila.

Napatingin ako sa aking wristwatch and I found out that it was already 7:00pm ng gabi. "Oh no!" I hissed to myself and dali dali akong tumakbo pabalik ng storage room kung saan nakalagay ang mga gamit pang linis.

Hindi pa man din ako nakakalapit sa may storage room ng biglang magsipatayan ang mga ilaw sa paaralang ito. "Oh no! Napatayan na ako" Sabi ko sa aking sarili.

I picked up my phone and use it as my default flashlight now. I'm not afraid of dark. It would scare me if it is complete dark and if I felt that someone is watching me while I'm in the pure darkness.

I took a half step on the floor to go near the storage room, but as I keep venturing the dark hallway, I saw a pair of black shoes on the floor. This made my body shivers in creep now.

Inilawan ko ang buong pair of black shoes at may pants ito as if someone is there, hanggang sa itinaas ko ito sa kaniyang katawan which is actually wearing a black and red coat, until my flashlight reached his face.

I became frozen in shock when I completely see his face. It was pale and he looks emotionless. His eyes are pure black, he has sharp fangs. He looks like a vampire. Mas lalo akong natigilan ng mapatingin ito sa akin.