Asıl acıtan yarayı, tuz basmak mıdır? Yoksa yarayı daha çok kanatmak mıdır? İnsanı ne üzer? Ne kırabilir kalbini? Sorular ne kadar çelişkili olsada cevaplar açık.
Senin daha önce umursamadığın bişey yüzünden canın yandı mı? Sikinde olmayan birine yada bir şeye üzüldün mü? hayır.
İnsanı üzen,kıran,yıpratan,yoran,yaşarken öldüren şeyler hep kendi isteğiyle oldu bu zamana kadar,çünkü sen istedin umursamak çünkü sen istedin onun hayatında olmasını.Bir sigara yakıp biraz düşün en son sevgilinden ayrıldığında nasıl yandı canın? Belki,sikinde olmadı,çünkü hatayı o yaptı ve umursamaktan vazgeçtin,aslında ondan vazgeçtin.Belki hatayı sen yaptın hala canın yanıyor.Bu seferde onun sikinde değilsin.
Hayat bu kadar net,sen yaranacağım diyen götünü yırtarsın,her boka göğüs gerersinde,her bok için çabalarsında elinde yalnızlığın cebine sıkıştırılmış bir hoşçakalla devam edersin hayatına,ki buna hayat deniyorsa.
Göz yaşların bile veda ediyor sana ve kontrol edemiyorsun,yakıyor o yanaklarından süzülen soğuk göz yaşları tenini.
Sessizlik alıyor yerini dudaklarında,yıpratıyor genzini suskunluğun.
İnsanların boş tavırları,yaptığı hareketler saçma gelmeye başlıyor,ben artık insanlardan soğudum,kendimden soğudum,nefret ettim.
Hiç kimse hak etmiyor,yüzündeki iç ısıtan bir tebessümü,herşeye alttan almanı hak etmiyorlar,kullanıyorlar seni,farkına var artık.
Mutlu olmak gerekiyor,sebep arıyorsun bulamıyorsun herşey üst üste geliyor,okumadığın e-maillerin gibi birikiyor yüreğinde,tek sorun birikenleri umursuyorsun.
Artık umursama siktir et,bırak onların canı yansın,bırak onların göz yaşları süzülsün,bırak onlar anlasın yaşarken ölmenin ne demek olduğunu.
Bırak,aldığın her nefesin ciğerlerini nasıl yaktığını onlar anlasın.
Ben artık yazmaktan bile yoruldum,ne anlatıyorum? kime anlatıyorum? kim anlıyor beni,bilmiyorum.
Tek bildiğim boku bokuna atan bir kalbin durmasını bekliyorum,ben pes ettim,onun benden vazgeçmesini bekliyorum.
Siktir et;
Hiç bir veda acıtmaz insanın canını eğer umrunda değilse yüreğinin.
