Για μια ακόμα φορά η Αλεξάνδρα κάθησε δίπλα μου. Τώρα όμως μπορώ να καταλάβω γιατί. Τι είναι αυτός ο φόρος;
<Γιάννη έκανες λάθος ξανά κοίτα την άσκηση ..>
Δεν μπορώ να συγκεντρώθω καθόλου μετά από αυτά που άκουσα .
Πριν λίγες ώρες
<Καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να γίνει γρήγορα; >
<Ναι κατάλαβαινω... πιστεύεις ότι έχει καταλάβει τίποτα; >
<Δεν ξέρω... Από όλους έπρεπε εκείνος να το σηκώσει ; Είναι πολύ
έξυπνος θα το ανακάλυψει αργά ή γρήγορα. Οπότε πρέπει να κινηθούμε πρώτα με την οικογένειά του >
Τιιιιιιιι; Με την οικογένειά μου ; Χωρίς να το θέλω χάνω την ισορροπία μου και πέφτω πάνω στην πόρτα κάνοντας ένα μεγάλο θόρυβο.
<Ποιος είναι εκεί ;>
Φώναξε η Αλεξάνδρα καθώς άνοιξε την πόρτα γρήγορα δεν βρήκε κανέναν εκεί , ευτυχώς πρόλαβα και ξέφυγα γρήγορα στις τουαλέτες που ήταν κοντά.
<Ποιος ήταν ;>
<Πρεπει να κινηθούμε γρήγορα αλλιώς θα έχουμε πρόβλημα ...>
Πίσω στην τάξη
Τι θέλουν να κάνουν στην οικογένεια μου; Δεν καταλαβαίνω , η Αλεξάνδρα δεν μου έχει μιλήσει καθόλου σήμερα. Ίσως κατάλαβε ότι ήμουν εγώ που κρυφακούγε. Καθώς προσπαθω να παρακολουθήσω το μάθημα παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου μια κοπέλα να με παρακολουθεί. Και δεν είναι η πρώτη φορά , με μακριά ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια που θα μπορούσαν να σε κάνουν να μην μπορείς να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου από πάνω της, με κοιτάει. Το σχολείο τελειώνει γρήγορα αλλά ξέρω ότι τα βάσανα μου δεν τελειώνουν εκεί. Πρέπει να πάω για ψώνια με την μητέρα μου ...
< Πώς σου φαίνεται αυτό Γιάννη ;>
<Είναι μια χαρά μαμά >
<Αχχ πόσο περήφανη με κάνεις ...>
<Μαμά μην κλαίς δεν είναι τίποτα ...>
<Γιάννη τι έχεις πάθει ; Θα έπρεπε να είσαι χαρούμενος είναι πολύ σπουδαίο γεγονός>
<Το ξέρω μαμά ... Συγγνώμη ... Νομίζω αυτο μου κάνει .>
<Τέλεια και μην φοβάσαι όλα καλά θα πάνε εγώ είμαι εδώ για σένα για ότι θέλεις .>
<Το ξέρω μαμά ευχαριστώ πολυ.>
Πηγαίνοντας σπίτι, φτάνω στην πόρτα του σπίτιου γρήγορα για να βρω ακόμα ένα γράμμα. Το οποίο έγραφε το όνομα μου πάνω του. Τρέχω γρήγορα πάνω στο δωμάτιο μου και αρχίζω να διαβάζω το γράμμα.
Γράμμα:
Συνάντησε με στο παρκάκι σε μια ώρα κοντά στην πλατεία θέλω να σου πω κάτι.
Δυστυχώς δεν έχει όνομα αποστολέα δεν μπορώ καταλάβω και τον γραφικό χαρακτήρα του ατόμου. Αχ γιατί έχουν πέσει όλα μαζί δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται. Θα πάω πρέπει να μάθω ποιος είναι αυτός που μου έστειλε αυτό το γράμμα. Περιμένω με ανυπομονησία καθώς περίμενα να περάσει η μία ώρα για να πάω.
Το παρκάκι δεν ήταν πολύ μακριά από το σπίτι μου ήταν περίπου 1 λεπτό με τα πόδια. Επιτέλους έφτασε η ώρα και πηγενω με αγωνία προς το παρκάκι δεν είχε καθόλου κόσμο ήταν λες και ήμουν ο άνθρωπος πάνω στην Γη. Κάθομαι σε ένα παγκάκι μια περιμένω μήπως έρθει κάποιος. Παίρνει αρκετή ώρα και κανένας δεν πέρασε. Το ήξερα ήταν φάρσα. Πάω να φύγω. Μόλις ξεκινάω να φεύγω ακούω αυτή την φωνή.
<Γιάννη ... Περίμενε .>
Γυρνάω αργά για να αντίκρισω αυτά τα λαμπερά πράσινα μάτια που με κοιτούσαν μέσα στο μάθημα καθώς ο ήλιος έπεφτε από πίσω.
<Δεν νομίζω να με ξέρεις ... Είμαι η Άννα Αλεξίου ... Εγώ σου είπα να έρθεις εδώ ...>
<Αλήθεια ; Ήθελες κάτι ;>
<Εμμ ναι ... Βλέπεις σε έχω δει καιρό στο σχολείο και πιστεύω ότι είσαι πολύ ωραίος και ...μ. μαρεσεις πολύ!>
Αααα τώρα κατάλαβα τι γίνεται είναι ερωτική εξομολόγηση σε εμένα;
< Εμμ συγγνώμη αλλά δεν σε ξέρω οπότε καταλαβαίνεις ..>
<Ναι ... Καταλαβαίνω...>
Καθώς το λέει κατεβάζει το κεφάλι. Εκείνη την στιγμή ήθελα να την πλησιάσω αλλά ακούω το τηλέφωνο μου να χτυπάει είναι η μητέρα μου.
<Παρακαλώ ;>
<Γιάννη τρέξε να σωθείς ... Κάποιος είναι μέσα στο σπίτι >
<Τι εννοείς ; Μαμά ; >
< Γιάννη ... Ααααααααααα .....>
<Μαμα ; Μαμά; Τι έγινε ακούς ;>
Τα πόδια μου άρχισαν από μόνα τους να τρέχουν γρήγορα προς το σπίτι μου. Η πόρτα ήταν σπασμένη τρέχω γρήγορα μεσα.
<Μαμά ακούς ; Που είσαι ;>
Δεν παίρνω απάντηση πίσω προχωράω λίγο στο σαλόνι για να δω αυτό που δεν περίμενα ποτέ να δω ...
< Μαμά ... Ελευθερία...
Δεν γίνεται αυτό δεν έχετε πεθάνει έτσι ; Έλα σταματήστε την πλάκα δεν είναι αστείο >
Πλησιάζω σιγά σιγά και βλέπω αίματα παντού μέσα στο σαλόνι σηκώνω την μητέρα μου αλλά ήταν μάταιο είχε πεθάνει δάκρυα αρχίζουν να πέφτουν το ένα μετά το άλλο καθώς δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. Ελεύθερια ... Μαμά ... Γιατί ; Ποιος το έκανε αυτό ;
Τότε ακούω ..
<Γιά..ννη τρε..ξεε..>
Καθώς η μητέρα μου με σπρώχνει με την ελάχιστη δύναμη που είχε και με σώζει από το μαχαίρι το δολοφόνου που ερχόταν κατά πάνω μου. Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να αντιδράσω τρέχω γρήγορα στην κουζίνα να κρυφτώ. Δεν μπορούσα να σκεφτώ λογικά. Η μητέρα μου και η αδερφή δολοφονήθηκαν... Γιατί ; Η σκέψη μου όμως διακόπτεται από τα βήματα του δολοφόνου να πλησιάζουν ο οποίος δεν μπορούσα να δω το πρωσοπο του καθώς φορούσα μάσκα και μόνο μαύρα ρούχα . Και τότε άρχισαν να βγάζουν όλα νόημα το χαρτάκι η μεταγραφή όλα βγάζουν νόημα ο φόρος . Πρέπει να φύγω. Πρέπει να ζήσω. Παίρνω το μαχαίρι της κουζίνας και τον περιμένω. Καθώς τον ακούω να έρχεται χωρίς δεύτερη σκέψη με μεγάλη δυναμη αρχίζω να τον μαχαίρωνω στο λαιμό ξανά και ξανά .
<Αααααααα πέθανε πέθανε πέθανε αααααα... > Καθώς δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια μου σαν βροχή συνέχιζα να τον μαχαίρωνω για πολύ ώρα μέχρι που δεν μπορούσα άλλο. Τα χέρια μου εχουν γεμίσει αίμα. Σκότωσα ανθρώπο. Εκείνη την στιγμή ακούω έναν θόρυβο από πίσω μου γυρνάω απότομα και βλέπω την Άννα να με κοιτάει χωρίς να μπορεί να πει τίποτα . Γεμάτος αίματα στα χέρια κολλάω για λίγο αλλά τότε ήταν που σηκώνομαι γρήγορα και πηγαίνω πάνω της για να την φιλήσω. Χωρίς δεύτερη σκέψη την φίλησα εκείνη δεν αντιδράσε μετα από λίγο σταματάω και την αγκαλιάζω γεμάτος δάκρυα.
<Άννα ..>
<Ναι..;>
<Πρεπει να φύγουμε από αυτό το χωριό... Μαζί ... Θα με ακολουθήσεις ;>
