Ruhum eskidi sanıyorum bazen.Kırıkları mı eskitti onu,yoksa hala canlı da yeniden sevmeyi mi bekliyor,varlığını gösterebilmek için.Zaman mı eskitti onu,yoksa o zamanın içinde karışıp hapsoldu mu? İnsan zamanı durdurmak istediği yere aitmiş,o zaman nerde durdu da böylesine akmıyor.
Kelimeler dökülüyor bir bir sanki benden değilmişcesine,içim mi bu konuşan? Belkide hep susturduğum ve artık sesini bana duyurmaktan yorulmuş o cılız ses,içim...
Kalbim...
Kalbimi hissettiğimde oluşan o yük,tarifi olmayan,kimi zaman öyle hissettikçe kaçmak istediğim,kimi zamansa kalmak için can attığım,bir his bu...
Cümleler böylesine bir bir dökülüyor parmaklarımdan sonra karışıyor birbirinin içinde,anlamak zor mudur hep,yoksa cümleler karıştığından mı bu anlaşılmamazlığı?
İçimse karışan,anlamak zorlaşır mı dilinden?
Birleştirilmeyi bekleyen cümleler...
