Her ruh,eskir mi bir gün?
Bir balık olsam,bir balık, sonu ve başlangıcı olmayan bir balık,korkar mıyım o zaman da sonlardan ya da hâlâ başlamak zor gelir mi?
Peki ya bir an gelse ve o an oraya hapsolsam ve sonsuz olsam,eskir mi o zaman ruhum?
Eskimeli benim ruhum.Yaşamdı belkide eskimek.Bir an olmak isteriz her zaman bir an olmak ve o an sonsuz olmak,ait olmak...
Bir an değil her an olmalı benim ruhum.Her an dolmalı,her an eskimeli.
Yaşamak,eskimek çünkü.Her yara,her son ve tüm bu korkular hepsi eskimek belkide.Eskidikçe nefes alıyor benim ruhum.Tek bir an olsa yine nefes alır mı?
Nasıl yaşar tek bir an var olarak?
Yaşamak,yok oldukça var olmaktı.Nefes alıp vermemek değil mi bu?
Tüm bu havayı içine hapsetmek,tüm bu havanın içine hapsolmak.
Durmak...
Her ruh biraz korkak.Her ruh biraz kayıp. Tek bir an olsak biz,kaybolur mu yine ruhumuz?
