Tanıdık bir şarkıya rastlıyorum bazen dünü barındıran bugünü durduran tanıdık bir şarkı.
Böyledir hep hayatın içinde saklanır ve karşımıza çıkar aniden bazı anılar...
Bugün böyle bir gün tanıdık bir şarkıyla rastlaştım, ruhumun derinlerine indi ve bana bazı anları hatırlattı.Üstelik kendine çok uzak kalmış bir beni hatırlattı.Anımsıyorum...
İki harf " An".
Bu iki harfe yüklenebilicek her türlü anlamı yüklemiş o küçük kız.Anımsıyorum...Yaş bazen sadece bir rakam oluyor gerçekten.Yıllar insana kendini katıyor sanki.Kayıplar insana kendini katıyor...
Anımsıyorum,anımsadıkça düşünüyorum da
İnanmak böylesine bir kalbe mümkün mü?
Mümkündür bir yerlerde,belki bir zamanda mümkündür.Benim zamanımda bu "an" da mümkün değil ama galiba,bir kalbe değilde hayata inanabilirim bu "an".Üstelik yeni bir yola çıkmaya nasıl hevesli artık kalbim.
Ama biliyorum bir yola yalnız çıkılmaz,iki kişi bir yolda olmalı,yolu kendileri için yürürken aynı yönde kalmalı... Artık bende orada değilim .Biliyorum her rastlaştığımda bana beni hatırlatıcak bir şarkı,bitmicek,durmucak bir yerlerde hep çalmaya devam edicek.Ama ben başka bir yoldayım yürüyorum üstelik yolu seviyorum ve kulağımda başka bir tını.
Sevgiye inanıyorum,gerçekse hep bir yol bulur ve yol hiç bitmez...
Şimdi bu tınıya hapsoldum,bu tınıya karışıyor ruhum.Bu yol bizim,yürüyoruz beraberce.Hayata inanıyorum ve her kalbin kendi harcıyla yoğrulduğuna...
Kalbim gibi bir yol yürüyorum
Kalbin gibi bir yolda kal tanıdık eski şarkı..Kalbinle kal..
