Okula gitmek için heyecanla yerimden adeta fırladığım bir sabahtı. Yani oldukça tuhaf...
Yüzümde hiç alışkın olmadığım türden bir gülümseme peyda olmuştu, daha güneş doğarken. İçim öylesine huzur doluydu ki! Sanki enerji taşım fazla enerjiden patlamak üzereymiş gibi.
Koşar adım girdiğim banyoda elimi yüzümü yıkadıktan sonra lavabonun kenarlarına ellerimle yaslandım ve yüzümü inceledim. Dün durmadan kusurlar bulduğum yüzüme ne olmuştu da böyle güzel geliyordu gözüme?
Dolaptan saç maşamı çıkarıp fişe taktım. O ısınana kadar okul üniformamı giydim, çantamı hazırlayıp okuma kitabımla beraber portmantoya bıraktım ve banyoya geri döndüm.
Birkaç dakika sonra saçlarım dalga dalga omuzlarımdan dökülüyordu. Aynadaki yansımam fazlasıyla hoş görünüyordu.
Kulaklıklarımı taktım, kapıyı ardımdan kapatıp merdivenleri zıplaya zıplaya aşağı indim. Pera'nın yeni şarkısı kulaklarımda çınlıyordu. Bir de telefonumun bildirim sesi...
Anonim: yağan her yağmur, açan her bi' çiçek ıslanacak ama hepsi de bilecek
Anonim: seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum ve bu hiç bitmeyecek
Verda: Tam da onu dinliyordum. Aşırı iyi değil mi!
Anonim: senin kadar değil
Kalbim garip bir şekilde burkuldu. Bir an anonim için o kadar çok üzüldüm ki. Başkasını seversem kim bilir ne kadar üzülürdü. Ama birilerini düşünerek nasıl mutlu olabilirim ki?
Birden kendimi müthiş bencil hissettim. Tüm modum alt üst oldu ve okula neredeyse sürünerek gittim.
Sınıf kapısından içeri gireceğim sırada biri ensemden tuttu ve aniden beni geri çekti. Dengemi sağlayamayıp yere düştüğümde, üstümde bir ağırlık belirdi.
"Ya ne salaksın! Ne düşüyorsun yere geri zekâlı!"
Sinirden kıpkırmızı olan yüzüm, Tulu'nun sesiyle adeta morardı.
"Sen. Beyin. Yoksunu. Musun. Evladım?"
Her sorumda bir orasına, bir burasına vuruyordum. Benim günahım neydi de bunlarla sınanıyorum Allah'ım?
"İki şaka yapalım dedik be."
Hâlâ üstümden kalkmıyordu beyinsiz Tulu. Sonra aniden havalanmaya başladı olduğu yerden. Kafamı kaldırdığımdaysa acı gerçekle karşı karşıya kalmak ne kelime, göz göze bile geldim.
"Eşek şakası mı yapayım dedin?"
Pamir'in sesini duyunca Tulu güldü. "Sorma abi."
Tulu'nun aksine Pamir gülmüyordu. Bana elini uzattığında nezaketine gülümsedim ama yerden kendim kalktım.
"Nasılsın?" Diye sordu.
Başımla onayladım ve sinirden kızaran yüzüm bu kez de utançtan domatese döndüğünde, Tulu'ya beddua ede ede sınıfa neredeyse koştum.
Sırama oturur oturmaz telefonumun ekranını açtım ve Tulu'yla konuşmamıza girdim.
Verda: Allah sana öyle belalar versin ki biri bitmeden diğeri başlasın
Verda: O bitli dediğin kızla evlen ve kız bitli olmaya devam etsin inşallah
Devam edecektim ancak hoca sınıfa girdiği için sinirimi içimde yaşamaya devam ettim. Zira teneffüste kafasını uçuracaktım zaten.
Mesaj sesi geldi ancak hiç umursamadan okuma kitabıma verdim tüm dikkatimi. Bu leş gibi günü ancak böyle kurtarabilirdim.
Ders esnasında aniden kapı açılınca tüm dikkatler, ben de dahil oraya yöneldi. Bizim sınıftan bir çocuktu. Daha önce öyle ahım şahım bir diyaloğumuz olmamıştı ancak şimdi doğrudan bana bakıyordu.
Kaşlarım şüpheyle çatıldığında birkaç bakışı üzerimde hissediyordum. Rahatsızca yerimde kıpırdandım ve kitabıma geri döndüm.
Çocuğun sesini duyabiliyordum. Geç kaldığı için özür diledi ve yanımdaki boş sıraya yürümeye başladı. Yerine oturmadan saniyeler önce sırama bir şey bıraktı.
Kakaolu süt.
Üzerinde de bir not.
"Telefonuna bak güzelim."
Bir süre kağıdı boş boş izledikten sonra, sıranın altındaki telefonu aldım.
Anonim: umarım iyisindir yoksa o gerzek tulunun kemiklerini kırmak zorunda kalacağım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
verdanoyan: hayatımda gerçekleşen olayları böyle izliyorum...
11.540 likes, 560 comments.
ŞARKI ÇIKALI DAHA BİRKAÇ SAAT OLDU YAVAŞ PELİNELLAAHSHAHSHDNSHDHHF
