Touch // larry [PL]✓

Rozdział czwarty

ROZDZIAŁ CZWARTY -- "wszystko co zrobiła, to wskazała na Louisa."

Wszedłem do szpitala, zamierzając odwiedzić mojego Lou. Miałem zamiar zostać tu cały tydzień, więc niosłem torbę na ramieniu.

Gdy dotarłem do jego pokoju, nadal leżał w łóżku.

"Hej, kochanie" wychrypiał, poruszając lekko głową.

"Cześć, skarbie." powiedziałem i podszedłem, całując go. "Przyniosłem ci coś."

"Co?"

"Twoje ulubione."

"Kutasy?" powiedział Louis ze śmiechem, który zamienił się w szorstki kaszel. "Nie, ale poważnie. Tym razem jest to czekolada?"

Uśmiechnąłem się, otworzyłem tabliczkę czekolady i dałem mu ją. Jego uśmiech stał się większy.

"Kocham cię Hazzy."

Zaśmiałem się, słysząc to głupie przezwisko "ja ciebie też, Lou."

Zjadł tabliczkę czekolady i jego oczy zmalały. "Jesteś zmęczony, skarbie?" zapytałem.

"Nie, chcę zostać z tobą."

Wszedłem do jego łóżka. "To może chodźmy spać razem?"

Kiwnął głową i przytuliłem się do niego, gdy owinął swoją rękę wokół mnie.

.

.

.

Zostaliśmy brutalnie obudzeni, gdy lekarze zaczęli się spieszyć. Jęknąłem. "Czego chcecie?" powiedziałem groźnie swoim "porannym głosem".

"Proszę pana, proszę puścić pana Tomlinsona."

"Nie."

"Proszę."

Usiadłem. "Śpimy. Proszę przyjść później."

Spojrzałem w kąt pokoju i zobaczyłem płaczącą pielęgniarkę, z którą byłem bardzo blisko.

"Heather?"

Nie odpowiedziała.

"Heather proszę, dlaczego płaczesz?" wszystko co zrobiła, to wskazała na Louisa.

Spojrzałem na mojego śpiącego chłopaka i złapałem go za rękę, która teraz była zimna. Powietrze musiało się ochłodzić, pomyślałem.

I wtedy zauważyłem, że jego klatka piersiowa nie unosi się, ani nie opada, jak to zawsze robiła, gdy spał.

Zacząłem panikować.

"Lou?"

"Louis proszę."

Mój głos się złamał. "Louis, proszę obudź się kochanie."

Szlochałem i krzyczałem do piersi Louisa. "Obudź się! Obudź się Lou, proszę"

Wydałem z siebie dźwięk czystej rozpaczy i smutku, gdy jego ciało nie poruszyło się nawet o centymetr.