Uyumsuz

1.Bölüm

Bölüm şarkısı ; Melanie martinez - Pacify her

Multi Media ; İgnis

***

Gözlerimi günün güzel geçeceğini haber veren güneş ışığı ile araladım. Yatağım da iyice gerindikten sonra bakışlarım pencereye kaydı. Vegas'ta gün çoktan başlamıştı. Tam karşımda çamaşır seren bir kadın, onun yanında ise her gün yaptığı gibi sevmediklerinin üzerine çekirdek çitleyen şişman hanımefendi yer alıyordu. Bu gün hava çok güzel gözüküyordu. 

İçimde yeşeren heyecanın sebebine anlam veremesem de mutluydum. Hızla ayağa kalktım ve ani kalkışımdan dolayı biraz bekledikten sonra kanepenin üzerinde duran formalarımı giydim. Liseyi bitireli henüz bir hafta olsa da ben bir kafede iş bulmuştum. Monoton geçen bir hayatım  vardı. Kalk, işe git, işten gelince Sunny'i besle, her akşam yediğin gibi noodle'ını ye ve yatmaya git. Günlük rutinim bundan ibaret olsa da şikayetçi olduğum söylenemezdi. Sonuçta yatacak sıcak bir evi olmayanlar da vardı.

Ben İgnis. Sarı dalgalı saçlarım ve mavi gözlerim ile yaşımdan küçük gösterdiğim söylenir. Kendimi bildim bileli bir yetimhane de kalıyordum. Liseyi bitirdiğimde ise iş verenim sayesinde bir ev bulabilmiştim. Pek tanıdığım veya arkadaşım yoktu. Ancak çevremdekilerin hepsi beni sevecenliğim ve iyimserliğim ile tanırdı.

Dışarı çıkar çıkmaz kulaklığımı kulağıma geçirdim ve 'Pacify her' adlı şarkıyı açtım. Botlarımı giymenin verdiği neşeyle dün ki yağmurun kalıntılarından zıplıyordum. Bakışlarım kısa bir an yanımdan geçmek üzere olan solgun, beyaz tenli kadına kaysa da hemen başımı eğdim. Garip bakışlarım ile kadını rahatsız etmek istemezdim. Sonraki birikintiye sıçrarken dikkatimi bir şey çekti. Kadının gölgesi yoktu !

Kalp atışım adımlarımla beraber hızlanırken görmezden geldim. Bir an önce kadının aksi yönünde uzaklaşmaya çalışıyordum ancak çok geçti... Göz göze gelmiştim bile.

Aniden önümde belirivermesi ile gözlerimi sıkıca kapattım ve adımlarımı durdurdum. Kadının enerjisini çevremde net bir şekilde hissedebiliyordum. Etrafımda dönüyordu. Göz kapaklarımı korku ile araladığımda yüzünü yüzüme yaklaştırmıştı. Bir adım gerilediğim de şüphe ile gözlerini kıstı. "Beni görebiliyorsun ?" Bu bir teşhisten çok soruydu.  Onu aldırmayarak ilerlediğimde tekrar önümde belirdi. 

Oflayarak suratına baktım. "Şunu yapmayı kes, beni korkutuyorsun." Alınmış gibi kollarını gövdesinde birleştirdi. Demek ki ruhlarında duyguları vardı. İnsanların gözünde deli gibi gözükmemek adına yürümeye devam ettim. Onlar benim gördüklerimi göremiyorlardı. "Beni bekle." Kadın koşarak yanıma geldiğinde gülümsedim. En azından önümde belirivermeyi kesmişti. 

"İşe gitmem gerekiyor lütfen peşimi bırakır mısın ?" dedim yüzümü ona dönmeden. Sesim fısıltıdan farksızdı ancak beni anlayabildiğini biliyordum. Omuz silkti ve benimle yürümeye devam etti. "Senden bir iyilik isteyebilir miyim ?"

Şakaklarımı ovarak ona döndüm. "İnsanlar hayır kurumundan farksız olduğumu söylerler ancak üzgünüm ruhlara yardım etmiyorum !" Saçımı boynumdan geriye attığında dokunuşu ile ürperdim. "Eğer bana yardım etmezsen sana musallat olurum." Tehditi karşısında göz devirdim. "Sen arafta sıkışıp kalmışsın, öyle bir gücün yok." 

Kadın sinirle geri çekildiğinde zaferle gülümsedim. İşimi biliyordum !

Çalıştığım kafeye geldiğim de beni rahat bırakmasını diledim ancak o duvardan, ben kapıdan olacak şekilde içeri beraber girmiştik. Onu yok saymaya saniye itibari le başladım ve ceketimi askılığa astım. Şapkayı başıma ters çevirip taktım ve köşede duran sipariş defterini belime yerleştirdim. Kulaklığımı da astığım ceketimin cebine çıkıştırdım.