#မြက်ပန်းပွင့်နှင့်မြေပြင် နီးစပ်သကဲ့သို့
သူသည်လည်း အကျွန့်နှလုံးသားနှင့် နီးစပ်အံ့...
-ရာဘင်ဒြာနာသ့်တဂိုး
✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳
"ကံ့ကော်.. ကံ့ကော် ဒီညလည်း ကံ့ကော်နှိပ်စက်လို့ မင်းမအိပ်ရပြန်ဘူးမလား?"
မြန်မာပြည်တွင် ဆေးကျောင်းတက်စဉ်မှစ၍ ယူကေတွင် ဘွဲ့လွန်လာတက်သည်အထိ အမြဲတပူးပူးတတွဲတွဲနေခဲ့သော ရောင်းရင်း မင်းသစ်၏စကားကြောင့် သန့်စင် ရီမောမိသည်။
ဟုတ်သည်။ မေကံ့ကော်စိုးဟူသည့် မြန်မာဆန်ဆန်လှလွန်းသည့် မိန်းကလေးသည် စတွေ့သည့်နေမှစ၍ သူ၏အာရုံထဲတွင် အမြဲစွဲထင်နေခဲ့သည်။ ပါရီတွင် နေထိုင်သော ထိုမိန်းကလေးငယ်သည် မန်ချက်စတာရှိ သူ၏အိပ်မက်အတွင်းသို့ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာသည်မှာ သုံးပတ်ခန့်ပင်ရှိတော့မည်။
အရယ်အပြုံး နည်းလှသောသူမသည် သန့်စင်၏အမြင်အာရုံတွင် သိပ်ကိုကျက်သရေရှိလွန်းလှသည်။
"ဟေ့ကောင်! ငါပြောခါမှ အတည်တွေသတိထရနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား?"
"မင်းပြောမှ ပိုလွမ်းလာတာဟ!!"
"လွမ်းတယ်ဆိုရအောင် တွေ့တာဖြင့် တစ်နာရီတောင် မပြည့်ခဲ့ဘဲကွာ... မင်းဟာက ပိုလွန်းတယ်။"
"မပိုပါဘူးကွာ.. ငါတကယ်လွမ်းတာပါ။ ဒီတစ်ခေါက် ခွင့်ရက် မှာ ပြင်သစ်သွားမလို့တောင် စဉ်းစားနေသေးတယ်။"
ပြောပြီးသည်နှင့် လက်ထဲမှ ဖတ်လက်စစာအုပ်ကိုချကာ ကော်ဖီခွက်လှမ်းကိုင်သော သန့်စင်အား မင်းသစ် အံ့သြတကြီးလိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
မျက်ဝန်းများကတော့ အလွန်ဆိုးဆိုးရွားရွား ရောဂါကျွမ်းလျက်ရှိသည့် လူနာများအား အမြဲတစေကြည့်ရှူတက်သော သနားကရုဏာသက်သည့် အကြည့်များဖြင့်....။
"မင်း... အတည်ကြီး ကြွေသွားတာလား သန့်စင်!?"
"ကြွေတာထက် စိတ်ဝင်စားတာကွ... ခဏလေးပဲ ဆုံခဲ့ပေမယ့် သူမက သိပ်စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းတယ်။ နာရီဝက်ပဲတွေ့ခဲ့ရတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို စိတ်ဝင်စားဖို့ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား မသေချာဘူး။"
