diary ng paasa |

huh.

naninibago ako.
bat ganon.
bat nawawala.
di na ako nagiging masaya.
napausap ako kay Jian.

hoy bata

ano nanaman

sino crush mo

siyempre sa kabila

aasa ka pa, anim na taon na yan.

bakit siya?

mahal na mahal mo ba?

oo.

isasakripisyo mo ba oras mo para sakanya?

tumahimik siya bigla.

baka.

nakikipagchat ka pa sa ibang babae.
pag naging kayo talaga anong mangyayari?

hirap yan ah.

dapat makuha mo ang tiwala niya sayo. mas lalo kang bibitawan niyan, sinasabi ko sayo.

pano mo to alam wala ka namang jowa eh?

basic knowledge. kung addition basic ganun rin sa pagmamahal. pantay lang dapat.

eh pangit ako, di talaga siya mapapasakin.

jian, once na makuha mo tiwala niyan, mabait ka sakanya, o sa lahat ng tao, di na yun importante sakanya. sa una lang yun. sa una lang. kaya lang siya maatract sayo, dahil may itsura ka. pero pag nakita niya ang totoo mong kulay, pangako ko sayo, di na importante ang itsura para sakanya. tulungan pa kita, gusto mo?

(ang hirap ng ganto, tinutulungan mo ang taong gusto mo sa taong gusto niya.)

sige sige

wag ka magchachat sa kahit sinong babae ng isang linggo, except siya.
maging sweet ka, alam mo na.

salamat, bro.

(wala na, friendzone na. di na ako makakalipas dito. hanggang dito nalang.)

ilang linggo at naging si Jian at ang crush niya. ang cold na niya sakin. yun naman sinabi ko sakanya eh.
walang iba kundi siya.
bat ako maiingit?
di to dahilan.
di ko pwedeng mabago ang taong gusto niya.
never
change
someone's
opinions.

laging sabi ni mama, para mapanatili ang kapayapaan.
di na muna ako maghahanap ng relasyon.
di ko oras.
walang oras.
andami ko pang problema, pati sarili ko di ko maayos.