Sevgili günlüğüm Park Tuan,
Bugün sınıfıma yeni bir erkek öğrenci geldi.Özlem bugün okula gelmemişti ve yanım boştu.Matematikçi çocuğun yanıma oturmasını söyledi.Bununla tabi ki ilgilenmedim.Çocuğun suratına bile bakmadım.Teneffüslerde de kızlar ile gülüp eğlendiğimiz için çok fazla iletişim kurmadık ta ki rehberlik dersine kadar.Rehberlik dersinde hoca çocuğa kendisini tanıtmasını söyledi.Oturduğu yerden ayağa kalktı. "Benim adım Gündüz.Bildiğiniz Gündüzüm işte." dedi ve yerine oturdu.Ben ise ismini duyduktan sonra kilitlenmiştim.Çocuğun adı Gündüzdü.O an ona karşı bütün bakış açım değişmişti.Baştan aşağı çocuğu incelemeye başlamıştım.Çocuk gayet yakışıklı ve tatlıydı sadece biraz fazla ciddi görünüyordu.Kulağının arkasında dövme vardı.Hiç gündüzü andırmıyordu ama işte Gündüzdü o.Onunla tanışmak istedim.Konuştum."Hoş geldin Gündüz.Seninle tanışamadım kusura bakma."
Sadece bana doğru baktı.Hiçbir şey demedi ve bakmaya devam etti.Çekinerek elimi uzattım."Benim ismim Gece.Tanıştığıma memnun oldum Gündüz."İsmimi duyunca çarpık ama çok kısa bir gülüş gördüm yakışıklı yüzünde.Bir elime bir bana baktıktan sonra elini uzattı ve tokalaştık."Ben de memnun oldum Gece." dedi ve konuşmamız bitti.Çok saçmaydı.Çocuğun ismi Gündüz olduğu için etkilenmiş olamazdım değil mi?Hem o nasıl gündüz olur Park Tuan?Çocuk gece gibi kapkaranlık.Ona benim gibi Gece olmak yakışır.Aman neyse bundan banan ne.Gece olan benim Gündüz olan o.Hem şimdi bunu düşünemem.Uykum var benim.Sadece bugün olanları da sana anlatmak istedim.Şimdi uyuyacağım.Seni çok seviyorum Park Tuan.
Sevgili sahibin Gece.
