Ayıldıgım da karşımda onu gördüm yine hemen ayaga kalktım.
Arka arka gitmeye başladım bana dogru geliyordu. Çok korkuyordum.
Kapıya yaklaştıgımda hızlıca açıp var gücümle koştum. Kahkaha sesleri geliyordu sanki hemen arkamdaymış gbiydi.
Bodruma girip kapıyı kilitledim. Burada beni bulamazdı ne de olsa.
Kutuların arkasında oturmuş beklemeye başladım eger bu vampir beni bulmasaydı bile ben kalpten gidecektim zaten neden bu yaratıklar bizim okulu bulmuştu ki.
Aglarken sesimin çıkmaması için kendimi zor tutuyordum. Çok korkuyordum.
Demir kapı gürültülü bir şekilde yere düştü beni bulmuştu tüm bedenim titriyordu.
"hMmm kokunu alabiliyorum."
Bildigim tüm duaları okumaya başlamıştım.
Kutuları yere devirdi ve beni buldu hemen ayaga kalktım. Geri geri gitmeye başladım
"lütfen bırak beni"
Bana dogru geliyordu yüzünde igrenç bir sırıtış vardı.
Artık kaçacak yerim yoktu duvarla bütün olmuştum bana yaklaştı aramızda 2-3 cm vardı göz bebekleri kocaman olmuştu. Boynuma yaklaştı ve sonra inanılmaz bir acı hissettim.
Ayıldıgım da bodrumdaydım. Ama onu görmemiştim Kalkmaya çalıştım ama feci bir agrı ile yere tekrar düştüm.
"kes debelenmeyi yerden kalkabilecegini mi zannediyorsunuz!" dedi. Sesin geldigi yere baktığımda onu gördüm sandalyede kollarını bağlamış oturuyordu.
Bu varlıgı dinlemeyip tekrar kalmaya çalıştım. Ama o kelimelere ifade edemeyeceğim agrı ile agzımdan bir inilti çıkarak yere kapaklandım.
O ise sinsice gülmüş ve anında ciddileşmişti. hızlıca yanıma geldi ve beni kucakladı.
"ahhh" hayvan gibi kaldırdığı için canım yanmıştı.
"kes sesini" dedi. Emir verici bir ton ile canım acıyordu ne yapabilirdim ki ahmak varlık bide bunları ona söyleyebilseydim.
Beni bu girdigimiz bodrumdan çıkardı. Ona baktım o da bana bakıyordu hemen gözlerimi çevirdim gözleri simsiyahtı. Beni yutabilecek kadar siyah... Ona bakmaya bile korkuyordum beni bir yere götürüyordu. Ama sesimi bile çıkaramıyordum.
Okulun çıkışına geldik aşırı lüks bir araba kapının önündeydi. Arabanın kapısını açtı ve beni fırlattı.
Dikiz aynasından ona baktım ama o bana bakmıyordu. Ne yani bakmasını mı bekliyordum(!)
Beklemediğim bir hızla ormana gelmiştik. Okulumuz merkezde sanıyordum
Ben saçma düşünceler ile bogulurken o arabadan indi. Bende inmek istedim ama ayaklarım beni taşıyamadan yere
Düştüm.
Sinirle soluyarak yanıma geldi ve beni kucağına aldı ve bir şeyler mırıldandı.
Anlamamıştım.
Karşıdaki büyük eve dogru ilerledi. Fazlasıyla kocaman bir evdi. Hele içi ben zenginim diye bagırıyordu.
Beni koltuga fırlattı içeride 5kişi daha vardı.
"konuştuğumuz gibi" dedi ve gitti.
Neyin içine düştüğümün farkında bile değildim şimdi o 5 kişi bana ben onlara bakıp sessizce duruyorduk.
