"Elisa"
"Elisa"
Adımın seslenmesi ile uykumdan daha dogrusu kabusumdan uyandım.
Karşımda yine o mavi gözlü vardı.
Uyku sersemi kafamı ne var gibisi salladım.
"kan ter içinde kalmıştın korktum sen iyi misin?"
Gördügüm kabusu hatırladım. Onla beraberdim bana dogru yaklaşmıştı. Aglıyor ve bagırıyordum o ise kahkaha atıyordu sonra boynuma yaklaşmıştı ki işte mavi gözlü sayesinde uyanmıştım (!) hala adını bilmiyorum neyse şuan önemli olan bu degil.!
"kabus.. Kabus gördüm."
Anlımı silerken. O anda şokla ona döndüm. Üstüm değiştirilmişti. Sarı bir şort ve bir bluz giydirmişti ama kimmm!
"sen... Seni iyi biri sanmıştım he zaten siz varlıklardan ne bekliyebilirim ki biri kaçırıp şuraya tıkar biri vampir oldugum hakkında konuşur. Biri üstümü degiştirir. Sen degiştirdin demi pis sapıkk kahretsin çıkk çıkk çabuk odadan!!"
Diye bagırıp onu ittirirken boynumdaki acı ile tüm vücudum anlamsız bir güç ile ezilmeye başladı ve yere düşüşecek gibiydim.
"Elisaa sakin ol lütfen!"
"iyi misin sen" dedigi an dengemi kaybedip yere düşecektim ki beni tutarak kendine çekti.
Ben zaten kendimde olmamanın verdigi şaşkınlık ve korku ile ona bakıyordum o da bana o sırada kapı hızla açıldı.
"neler oluyor burda Rüzgar!" dedi 'o' o da burdaydı. Demek mavi gözlü yakışıklının adı Rüzgardı(!)
Rüzgar hızlıca ama narin şekilde beni bıraktı. Demek ki rüzgar da ondan korkuyordu. zaten ben onu görür görmez tüm bedenim titriyordu. Ama bunun sadece korkudan olma ihtimali yoktu.
"Bagırma Demir kız korkuyor." dedi Rüzgar korkulu rüyamın adı Demirmiş demek. gözüm kararıyordu. Ama bunların beni görecek hali yoktu. Dolaba yaslandım.
"Sen ne zamandır bana emir veriyorsun." dedi sesi oldukça sakin ama deli gibi sinirlendigi çok belliydi.
Ben acı ile oldugum yerde kıvranırken bunlar kavga ediyordu ama neden?! Benim için mii?
"şuandan itibaren!" dedi Rüzgarın Demir den bir farkı yoktu o da çok sinirliydi. Zaten birbirlerine çok benziyorlardı.
Daha fazla dayanamıyordum "De.. Mir.. Demir" istemsiz onun adını söylemiştim. Elim boynumdaydı ama o beni duymamıştı bile.
Birbirlerine girmek üzerelerdi. Diger vampirler neredeydi??
"Rüzgar.. Rüzgar.." sesimi yükseltmiştim
"Elisa" Rüzgar yanıma koştu. Demir'e bakmıştım hala neden ona bakıyordum bana yaşattığı şeylere ragmen neden onun ilgisine muhtaçtım anlam veremiyordum. Demir ise ifadesiz bir yüzü vardı yani umrunda bile degildi.
"Rüzgar çok kötüyüm. Boynum.. Bedenim bir güç tarafından eziliyor sanki"
"geçicek hadi gel."
Beni kucagına alacaktı ki Demir Rüzgarın omzunu tuttu ve kulagına bir şeyler söyledi. Rüzgar istemsizce kafasını salladı ve bana acırcasına baktı ve gitti. Ne oluyor du böyle
"bakıyorum da çabuk yakınlaşmışsın bize Elisa korkuyorsun sanıyordum."
Dedi. Demirin sakin ses tonu bile ürkmeme yetiyordu.
"senden zaten korkuyorum. Rüzgar senin gibi degil. " sinirlenmişti.
Boynuma baktı ve ellerini boynuma götürdü. Elleri çok sıcaktı yada belkide ben çok soguk oldugumdan öyle gelmişti. Ellerini itip ayaga kalkmaya çalıştım.
"korkan birine göre fazla cesur hareketlerin var Elisa!"
bana dogru geliyordu Ben geri gittikçe daha yaklaşıyordu. onu geçip tam kapıya koşacaktım ki birden kendimi duvara sinmiş bir şekilde Demirin 3-4 cm uzaklığımda buldum ama bu nasıl oluşmuştu artık şaşırmamalıydım heralde. Bu vampir kimbilir daha neler yapabiliyordu.
Kendimi çok kötü hissediyordum. Sanırım bu güç onun gücüydü yani altında ezildigim güç beni kendine çeken güç Demir'indi.
Ellerimi göğsüne Koyarak onu ittirmeye çalıştım. Hala onda o sıcaklığı hissediyordum.
"yapma.. Uzak dur benden"
Sadece küçük bir sırıtış ve tekrar aynı ciddiyet ile "neyi.. Neyi yapmayayım" dedi
Gözlerim yine dolmuştu.
"bunu.. " dedim kalbimi göstererek
"bunu artık kontrol edemiyorum. Duygularım karmakarışık bedenim yorgun bitkin bir güç beni eziyor beni yönetmeye çalışıyor ona karşı gelmeye çalıştıkça yoruluyorum ve.. Ve.."
Ben konuşurken sadece bana odaklanmıştı gözleri yüzümü ve gözüm üzerinde gidip geliyordu. Dudaklarıma odaklanıp
" ve.. "
Devam ettim." ve sen de böyle yaptıkça.. Yani anla işte bana yaklaştıkça o güç kendini kontrol edemiyor. "
Dediklerimi hiç tınlamamıştı. Gögüslerime gözlerini dikmişti.
"bence bana alışmalısın nede olsa görmem gerekenden daha fazlasını gördüm."
Tekrar igrendigim şekilde sırıttı. Üstümü o degiştirmişti ah nalet olsun Rüzgara boşuna çıkışmıştım.
"pislik demek sen degiştirdin. Boşuna Rüzgarı suçladım. Senden nefret ediyorum!"
Dememe kalmaz yüzüme yanagımı uyuşturacak bir sızıyla tokat attı. Yere kapaklandım
"sana fazla yüz verdim." diyip kükredi. ve saçlarımdan tutup ayaga kaldırdı. Yaşadığım acı kelimelere ifade edilemezdi.
Boynumdan öpmeye başladı aglıyordum ama çırpınamıyordum korkuyordum çünkü daha fazla acımasından boynumdan inen yüzü yüzümü buldu.
" kes kes dedim sana aglama." sesi tüm evi titretti.
Aglamamaya çalıştıkça daha da hıçkırıklara boğuluyordum.
Telefonu çaldıgı an beni bırakıp telefona baktı yapıştıgım duvarda kayıp yere indim dizlerimi kendime çekip ellerimle agzımı kapattım.
Ne zaman bitecekti bu çile bilmiyordum ailemi, arkadaşlarımı, Semihi sevgilimi, hayatımı çok özlemiştim. Ama kurtulacaktım burdan esir oldugum bu sırdan...
