AZELYA (EMORFO SERİSİ 1)

Tanıtım

"Hayır!" diyecektim elbette. Belki başka birinin hayır demeye cesareti yoktu ama ben başkası değildim! Beni annem başkasının hatası yüzünden tanımadığım birine eş olayım diye doğurup büyütmemişti! Veyahut ben evlenmeyi dahi düşünmüyordum. O kadar sene tanımadığım biriyle evlenip onun yemeğiyle, çamaşırıyla ilgilenmek için okumamıştım ben.

Dehşetle ağzımı kapatmaya çalışan kuzenimin ellerini çektim yüzümden. "Cesedime bile bağlayamazsınız o keşanı! Ben başkasının hatasını telafi etmek için gelmedim bu dünyaya! Değil aşiretiniz, karşıma rahmetli babam çıkıp gelse tanımam, çeker sıkarım kafasına! Duydunuz mu?!" Olay bu kadar netti...

Genç kız öfkesini üzerinden atamayacağını bildiğinden hızla odasına gidip uzun süredir açmadığı sandığını açtı. Beyaz çarşafa sarılı baba yadigarı parabellumu alıp mermilerini kontrol etti. "Siz ancak bu dilden anlarsunuz!" Genç kız aldığı silahı beline geçirip evden hızlıca çıktı. Evdeki tartışma sesleri biraz daha yükseldi. Hatta öyle yükselmişti ki bahçeden dahi çok net bir şekilde duyuluyordu. Genç kız fındıklığa girip kimseye zarar veremeyeceği bir alana doğru yürüdü. Silahın kildini açtı ve üç el ateş etti. İlk patlama sesi geldiğinde tüm fındıklık inledi. Evdeki tartışma sesleri kesildi. İkinci patlama sesinde tüm ev halkı ve misafirler camlara ve balkona üşüştü. Kimse genç kızın bunu yapacağını tahmin edememişti. Üçüncü patlama sesi duyuldu ve genç kız arkası dönük olduğu eve döndü. "Ula hala ne işunuz var evume. Aha kapi aha da düdük sesi. Yarış başladi sona kalan vurulacak," dedi genç kız elindeki silahı biraz daha havaya kaldırarak. Dayısı her ne kadar genç kızın bu fevri tavırlarına kızsa da bir yandan da kendini bu kadar net ifade ettiği için ve onu bu şekilde gururlu yetiştirdiği için göğsü kabarmıştı.

Evdeki misafirler evi yavaşça terk ederken, genç kız sakinleşmek adına hızlı hızlı yürüdü biraz etrafta. O sırada silah seslerini duyan genç adam hızla indi arabadan. Babasına arabada beklemek istemediğini söylemişti. Biliyordu birinin silah çekeceğini ve bu kişi o olmalıydı. Kız kardeşini kaçıran o Trabzonlu şeref yoksunu adamın alnına dayamalıydı silahı. Ata sözü her daim önce geldiğinden içinde volkanlar yansa da genç adam cennetten kovulan şeytan sinirliyle arabada bekliyordu. Duyduğu silah sesi tekrarlanınca adımlarını hızlandırdı. O sırada bahçede silahı çekmiş havaya ateş eden kızı gördü. 'Ne yiğit kız, elindeki parabellumu bir erkek adam akıllı tutamazken bu kız nasıl oluyor da bu kadar asil tutabiliyor?' diye geçirdi içinden genç adam. Genç kız son kez silahıyla ortalığı inletti. Genç adam öfkesini içine içine atıp hayranlıkla karşısındaki kadının vakur edasını izledi. Sonra genç kadının tüm dengesini alt-üst eden o cümlesini işitti. 'Ula hala ne işunuz var evume. Aha kapi aha da düdük sesi. Yarış başladi sona kalan vurulacak.' İşte oyunu başlatmıştı genç kadın.

Trabzonlu genç kız asla bir töreye boyun eğmeyecekti eyvallah! Ekşisiyle-tatlısıyla, güldürmesiyle-ağlatmasıyla, olgunluğuyla-çocukluğuyla bu kız bu evin neşesiydi. Ailesi onu kimseye verecek değildi.

Bu saçma olaydan birkaç gün öncesini düşündü genç kız. Gülmekten neredeyse işeyeceği eğlenceli geceler geçirmişti. Ayaklarını davul gibi şişirecek kadar çok horon oynamıştı. Şimdi neydi bu entrikalı, töreli olay? Genç kız sıkıntıyla bir nefes verdi. Eve çıkıp balkona geçti. Merakla yanına gelen ev ahalisine tek bir cümle söyleyebildi. "Finduğum, çayum nereyedu! Sakinleşeyim azicuk."

Herkese öncelikle merhaba! İlk kitabıma hoş geldiniz, sefalar getirdiniz efenim. Bendeniz Balın mahlaslı bir kızçe. İlk kitabımı sizlerle buluşturmadan önce kendimi tanıtayım istedim. Ön yargılardan önce bu kitabın alışılanlar gibi ağır bir töre kitabı olmayacağınız bilmenizi isterim. Ben fazla drama gelebilen bir insan değilim. Size memleketim insanını tanıtmak amacıyla mizahi bir şeyler yazmak sitedim. Evet efenim Trabzonluyum. Kitabın ilerleyen sayfalarında size hem anne hem de baba tarafımın nereli olduğunu anlatacağım zaten. Biraz kendi hayal gücümü çoğunlukla da normal yaşantımı katarak güldürmeyi amaçlamaktayım. Ha bu demek değildir ki hep güleceksiniz. Elbette ağlatacağım yerler de olacak! Tanıtıma aldanmayın, ilk bölüme bakın diyor sizleri selametle uğurluyorum.