Kimsin Sen?

1. Bölüm

Anıl'dan...

Kaldırımın üstüne oturup bir sigara daha yaktım. Hava bulutlarından akıtacak yağmur damlalarını zor tutuyor gibiydi. Yazın ilk günlerinin böyle olması hoşuma gidiyordu. Yağmurlu havaları seviyordum.

Sigaramdan bir duman daha çektim içime. Ve bekledim, sessizliğin beni içine çekmesini. Tek duyduğum şey ağacın dalından düşmek için çırpınan yaprağın sesi olması gerekirken bu ses ayak sesleri ile bozuldu.

Kafamı yana çevirdiğimde yere doğru bakan , boydan boya simsiyah giyinmiş bir kız gördüm. Karşıdaki okula doğru gidiyordu. Önümden geçti ve okulun kapısına doğru gitti. Buradan okulun bahçesi ve girişi çok rahat gözüküyordu. Kız girişte arkadaşı ile buluştuğunda ona sarıldı ve sanki daha demin yüzü gülmeyen kız o değilmiş gibi yüzüne yepyeni bir maske takarak gülümsedi. Onu izledim. Gülmesini ve daha sonra gördüğü şey ile yüzünün o eski kederli halini almasını. Baktığı yöne doğru baktığımda öpüşen bir çiftten başka birşey görmedim. Kız, arkadaşına birşey söyledikten sonra okuldan çıktı. Çantasından sigara paketi çıkararak sigarasını yaktı. Dumanı içine çekmek için ağzına götürdüğünde durdu. Gözünden akan yaşlarla sigarayı yere atıp söndürdü ve daha sonra paketi yere fırlattı. Ağzından bir hıçkırık kaçtı. Sanki ağlamak onu aciz yaparmış gibi tuttu kendini. Ağlamadı. Ama gözyaşlarını içine akıttı.

Sağ tarafa doğru yürüdü ve durağa oturdu.

Lara' dan...

****** 1 Gün Önce******

Telefonuma gelen bildirim sesi ile uyandım. "Sabahın bu saatinde hangi Allah'ın kulu bana mesaj atar ki?!" diye olan düşüncelerim havanın karanlık olması ile yok oldu. Telefonumu elime aldığımda mesaj atan kişinin Barkın olduğunu görmem ile donup kaldım.

"Nasılsın? " yazıyordu mesajda. Amacı neydi bu çocuğun?! Hem ayrıldığımızda küsmüştü hemde yüzüme bile bakmamıştı. Peki şimdi nede-

"Birşey yazmayacak mısın?" diye gelen ikinci mesaj ile yeniden dondum. "Bu çocuk benim mesajları okuduğumu da nereden biliyordu?" diye düşündüğümde , yeni güncelleme ile gelen " mavi tikler " aklıma geldi.

"Ne istiyorsun?"

"Sadece konuşmak."

"Dinliyorum." diye mesaj attım. Dinliyorum mu?! Ah , cidden mi...

"Sadece... Sadece konuşmak istemiştim."

"Ne oldu? Onca ay konuşmadın da şimdi mi konuşasın geldi."

"Sadece biraz düşünmek istedim."

"Ee? "

"Benden neden ayrıldın?" sessiz kaldım. Birşey yazamadım. Çünkü cevabı bende bilmiyordum. İnsanların kalbini kırmaktan nefret ederdim ama Barkın'a karşı taviz verirdim bu davranışımdan. Evet haklıydı ondan ayrılarak çok kırmıştım kalbini ama... Ama bilmiyordum. Belki de sevgili işleri bana göre değildi. Belki de adını koymadan yaşamak istiyordum herşeyi.

"Ve yine sessizlik." dedi. Haklıydı bu soruya verecek bir cevabım yoktu çünkü.

"Sessizlik verilecek en güzel cevap sanırım."

"Lara..."

"Sonra konuşalım Barkın." dedim ve sigara içmek için yataktan kalktım. Mutfaktan çakmağı ve sigara paketimi alıp dışarı çıktım. Kaldırıma oturup bir sigara yaktım.