EX1LES (Ολοκληρωμένη)

ΚΕΦΑΛΑΙ∅ 11: L1GHTDR∅PS

Ρέην

Κοιτούσα το απλωμένο χέρι του Ίαν και ήξερα πως αν του το 'δινα θα σήμαινε πολλά περισσότερα. Όχι μόνο ότι θα τον ακολουθούσα, αλλά κι ότι τον εμπιστευόμουν. Το ερώτημα είναι: Τον εμπιστεύομαι; Δεν ξέρω. Δεν τον ξέρω. Αν δεν ήξερα μια φορά τους EX1LES, τότε τον Ίαν δεν τον ήξερα δέκα. Εμφανίστηκε ξαφνικά στο σκάφος. Μου είπε ότι έλειπε σε αποστολή και ήρθε σήμερα, αλλά μόνο αυτό ξέρω. Α, κι ότι είχε ένα εκθαμπωτικό χαμόγελο και ήταν αρκετά εμφανίσιμος και μου διασπούσε την προσοχή, αλλά έπρεπε να συγκεντρωθώ στην αποστολή!

- Δεν το μετάνιωσα. Σ' ευχαριστώ για τη βοήθεια. Απλά δεν θα σε ψάχνουν οι άλλοι; Τί θα τους πεις; Δε θέλω να σε βάλω σε μπελάδες...

- Μην ανησυχείς Ρέην, μόνος μου μπαίνω σε μπελάδες. Δε χρειάζομαι κάποιον να με βάλει!

Μου είπε και μου έκλεισε το μάτι!

Ένιωθα ότι υπήρχε χημεία ανάμεσά μας! Ίσως ήταν κι αυτός επαναστάτης σαν εμένα. Πάντα ο τρόπος που μου μιλούσε, που κάναμε κουβέντα, οι ατάκες που πετούσε, μ' έκανε να νιώθω μια οικειότητα και μια ζεστασιά!
Γέλασα με τα λόγια του. Σε αντίθεση με μερικούς αντικοινωνικούς, γκρινιάρηδες κι άκαρδους!

- Δεν θα μας εντοπίσει το ραντάρ;

- Ανησυχείς υπερβολικά ή μου φαίνεται; Περίμενα ν' ανησυχείς περισσότερο για τους εξωγήινους που κατέφθασαν και σκοτώνουν κόσμο κι εσύ αγχώνεσαι αν κατάλαβαν οι άλλοι ότι φύγαμε;

- Ναι.

- Πες μου ότι έχεις κάποιο σχέδιο και δεν ξεκίνησες αυτή τη σταυροφορία τελείως αυθόρμητα...

Είπε και γύρισε πλαγίως το πρόσωπο, περιμένοντας ν' απαντήσω θετικά.

- Φοβάμαι ότι θα σ' απογοητεύσω...

Σταμάτησε να περπατά.

- Ωραία βόλτα κάναμε έξω και τώρα μεταβολή και πάμε πίσω!

Μου είπε γυρίζοντας προς το σκάφος.

- Έι! Πού πας;

Τον ρώτησα σοκαρισμένη.

- Σίγουρα όχι στο θάνατό μου!

- Υποσχέθηκες ότι θα με βοηθήσεις!

Του φώναζα από πίσω, κυνηγώντας τον σχεδόν και προσπαθώντας να τον πείσω να συνεχίσουμε.

- Δε θυμάμαι να υποσχέθηκα κάτι. Σε ρώτησα μόνο αν το μετάνιωσες, δίνοντάς σου το χέρι μου και αποφασίσαμε να φύγουμε κι οι δυο.