Playful Hearts

Chapter 3

"Ayaw niyang mawala, pero him snobbing me doesnt really help at all" "you know what bahala ka, sinara niyo eh, kayo ang magayos" "really ate" "I gave you my advice, do the rest"

Mamayang gabi na ang alis ko yet di parin kami nagkakausap, we have to before I leave, mas magiging mahirap, but I have to talk to him I need to.

Charles' POV
I have to think and move fast, ngayon na siya aalis, kailangan before she leaves makausap ko na siya, baka lumala lang ang sitwasyon namin, baka mas lalo lang kaming di magbati.
"Charles, nagkita na ba kayo, magkausapa na ba kayo, bati na ba kayo" "no not yet ate, kaya nga pupunta ako sa office niya, para kausapin siya before she leave" "well if pumunta ka sa office wala kang maabutan, kakaalis niya lang, akala ko nga nagkausap na kayo" "umalis na siya, she didnt even an effort to talk to me" "before she left she told me, that she called you, di mo daw sisinasagot kaya akala niya galit ka sa kanya" "no indi ako galit sa kanya, my phone died" "O my God, if gusto ma pa siyang maabutan, umalis na tayo, kailangan nating pumunta ng airport" "lets go".

"Charles wag kang mataranta, ok, magbabati din kayo" "how di kami magbabati kung di kami magkakausap" "Charles, kung alam mo lang kung gaano ka niya ka gustong kausapin, you'd understand" "bwiset, sana kasi di ko na lang pinilit" "look, whats done is done, tapos na" "yeah your right."
"Excuse me papasukin niyo ako" "sir sorry ho, no ticket no entry policy kami, di po pwedeng pumasok" "ano, kailangan kong pumasok" "Charles kalma" "how ate, ngayon yung alis niya, at di ko pa siya na kakausap, papasukin niyo ako" "sorry sir, kahit pa po magmatigasan kayo di kayo pwedeng pumasok, bawal po talaga" "ate" "Charles" "ate di pwede, ate hindi PWEDE, kailangan ko siyang kausapin, kailangan namin magbati" "7:30 na Charles and thats her flight, no ate di pa pwede, di pa siya pwedeng umalis di pa kami nagkakabati, ate" "im sorry Charles, I couldnt do anything more" wala akong magawa kundi umiyak, kasalan ko to, ngayon mas magiging mahirap pa ang sitwasyon, baka tuluyan na siyang mag move on baka kalimutan niya ako dahil sa ginawa ko di pwede, she matters a lot to me.

Di ko kayang umuwi, I need to relax after what happened di ma lang ako na bigyan ng chance na makausap siya and I couldnt help but cry, alam ko na isang buwan lang siya don but wala na ngang chance maging kami nasira na friendship namin and I havent been given a chance yo talk to her, I love her and I dont want to lose her. Sana sinunod ko na lang si ate Kera, I shouldnt have wasted time, I shouldve talked to her as soon as possible, now I lost my chances.
"Bro na nanadya ka ba" sigaw ng lalakeng di ko kilala "may problema ka ba bro" "alam mo gago ka eh" sabi niya tas sinuntok ako "ano bang ginawa ko ha" "maang-maangan ka pa ha" sinuntok niya ako ulit " gago ka ha"

Kera's POV
Hay naku madami na ngang problema si Charles nabugbog pa kasi naman eh basagulero din, ngayon andito sa bahay puno ng pasa, di ko naman maintindihan bakit parang pinahihirapan ng tadhana si Charles.

Ivy Claire's POV
Finally after hours of travel nakarating na din ako. Pero tama bang umalis ako ng di ko nakakausap si Charles, I mean I tried to pero, he keeps on not answering my calls, he rushes to leave if I talk to him, pano kami magbabati kung lalayuan niya ako, though I have to admit I miss him already, pero siguro dapat, I shouldnt have rejected him, kasi I feel the same why naman, ewan ko ba, bat ko ba siya nireject, sana di na to nangyari sana bata parin kami, sana magkasama parin kami hangang ngayon.
Biglang tumawag si ate
CONVO
Kera: Claire
Claire: yes ate, if your gonna ask, Im fine dont worry
Kera: I know, its about Charles
Claire: what about him
Kera: ito kasing boylet mo, nakipagaway sa bar, puno ng pasa
Claire: ok lang ba siya ate
Kera: physically oo, but emotionally I dont think so
Claire: well, he knows naman na aalis ako diba
Kera: he does
Claire: di sana, humabol siya
END CALL

Ewan ko ba bakit sobra akong affected sa nangyare sa kanya, nalilito ako, hindi ako sigurado kung magagalit ako sa kanya kasi di niya ako kinausap o pinatawad man lang or maawa ako sa kanya kasi kasalanan ko kung bakit siya nagkaganito, basta ewan.

Charles' POV
Pagkagising ko agad kong nakita ang galit na mukha ni ate Kera, badtrip naman "Charles anong ginawa, bat ka napaaway, ang tino tino mo anong nangyare" kasi lasing ako wala akong maalala "ewan ko ate, last thing I remember uminom ako yun" "Charles di porket umalis yung kapatid ganyan kana, alam mong boto ako sayo pero pano kita pagkakatiwalaan kung ganyan kana" "ate di naman ako magkakaganito kung" "kung ano" "basta, people changes due to what they experience, and right now im broken alam mo naman yung rason, so why ask" "Charles hindi na ikaw yan, try motivating yourself to move forward kasi feeling this pain you feel right now will never help" "si Ivy na nga lang ang motivation ko nawala pa" "isipin mo na lang na Ivy is testing you, sinusubukan niya kung kaya mo bang mawala siya sa tabi mo, put it all together as a test and easy" "maybe your right, but me being back on work not right now, gulong gulo pa ang isip ko, im still thinking of what id do if bumalik na siya, how could I talk to her, say sorry" "alam mo tama yan, think fast, think early, plan it out well, and all is good, yet please dont overthinking" "yes ate i'll put that in mind" "i'll be leaving I cant stay all day long, I have work, alam mo naman ang pasikot-sikot sa bahay, you can accomodate yourself" "yes ate I could manage"

Ivy Claire's POV
2 weeks ko na siyang di nakakasama and I have to admit sobrang boring na wala siya, walang nangungulit di ako sanay, tas wala pa naman akong masyado mga kaibigan dito, kasi palagong busy sa work, gusto ko nang umuwi gusto ko na siyang makita kahit labag sa loob ko gusto ko talaga siyang makita.
Palagi parin kasi talagang bumabagabag sa isipan ko ang rason kung bakit ko siya nireject, alam ko naman yung sagot pero bakit parang mali yung ginawa ko.