MÜHÜR

1.BÖLÜM

_DOĞA ÖZER_

           Varlıklı bir ailenin tek kızıydım ben bide abim vardı annem ölmüştü babam ise insanlara acı çektirmeyi seven hırslı bi adamadı annem öldükten sonra kendini iyice kaybetmiş dahada  hırslanmıştı ve şirketi kumar borçları yüzünden batmak üzereydi  babamsa şirketi için kendi kızından vazgeçmişti.

    "Doğa seninle önemli bi mesele konuşmama lazım " yine ne diyecekti acaba hangi hırsları uğruna yine bizi harcayacaktı
"Efendim. Baba ne konuşaksın benimle" diye cevap verdim
"Biliyorsun şirketin durumu hiç iyi değil ve para durumu gittikçe kötüye gidiyor markalara olan borçlarda birikti ve düşündüm ki bi ortağım olursa ayaga kalkabiliriz  yani demem o ki DEMİREL holdingin sahibi oğluna seni istiyor ve karşılığında ortaklık teklif ediyor " ne demekti şimdi bu dalgamı geçiyodu benimle
"Cevabın nedir " birde soruyomuydu kaşlarımı çattım "bak hemen cevap vermen gerek cevabını bekliyorlar"
"Olmaz " dedim böyle birşeye evet diyip boyun egemezdim
"Bak sen anlamadın galiba batıyoruz neyimiz var. Neyimiz yok alacaklar diyorum sana " tabi ya onun için para daha önemliydi
"Sen nediyosun ya beni ne sandın sen kızınım ben senin ya kızın sen bana böyle bişeyi. Nasıl teklif edersin " dedim o anki öfkeyle
"Ben senin yerine verierim cevabı nasılsa evet olacak"  her zaman yaptigi gibi yine beni umursamadan kararlar veriyodu.

                                                    _KARAN DEMİREL_
                                                      

    Gece eve yine geç gelmiştim babam her zamanki gibi kahvaltıya inmem için bagrıp duruyordu sürekli aynı şeyden bahsedip durduğu için artık sıkılmıştım ve inmek istemiyordum  yataktan kalkmadan başucumda duran komodinden telefonumu aldım ve gelen mesajlara baktım rehberimde okadar çok kız vardı ki hepsinden bir mesaj gelmişti onlara bakarken babam odaya girdi
"Karan bak bu mevzu çok önemli artık dinle beni " dinlemek istemiyordum çünkü yine aynı meseleyi söyleyecekti. Herzamnki magazinde çıkan çapkınlık haberleri üzerine beni evlendirmeye çalışacaktı babamı dinlemeden odadan çıktım. ve mutfağa indim her zamanki içtigim kahveden yaptım kendime babam pesimde dolanıp duruyordu kahveyi elime alıp odama çıktım dolabımı açıp lacivert takımımı giydim gece hayatında rahat biri olsamda iş hayatımda daha ciddi ve özenli biriydim telefonumu ve diğer eşyalarımı alıp bahçeye indim ve arabayı çalıştırdım  babamın dediği ortak olacağımız şirketi görmeye gidecektim
°
°
°  
       Napacaktım ben şimdi  evlenemezdim üstelik hiç tanımadıgım sadece resimlerini ve çapkınlık haberlerini duyduğum  bi adamla ben yaşayamazdım hemen abimin yanına gittim. Ve olanları anlattım  abim haberi olduğunu ve bugün ortaklık için geleceklerini söyledi ve şirkete gitti bende hemen dolabımı açıp bi kot pantolon üstünede gözlerimin rengini daha çok gösteren koyu mavi kazagımı giyip peşinden gittim şirkete geldiğimde benimle birlikte bir araba daha girmişti arabayı park edip indim benim arkamdan bir adam geliyordu yüzünü görememiştim ama sesini duyuyordum dönen kapıdan içeri girdim arkamdaki adamada içeri girdi kapı bir anda durdu ne olduğunu anlamak için etrafıma bakındım  başımı kaldırdımda karşımda Karan Demirel bana bakıyordu ve göz göze gelmiştik  resimlerden daha yakışıklı ve göz alıcıydı  bi koku gelmişti burnuma çok sert ve erkeksi bi kokuydu 
°
°
°
       Ortak olacağımız şirkete doğru giderken holdingin avukatı Cemil bey aramıştı ortaklık yapacağımız şirketin batacakları haberini bana anlatıyordu  Özer holdinge geldim ve kapıya doğru ilerlemeye başladım sinirli bir şekilde telefonu kapattim ve kapıdan içeri girdim kapı ilerlerken bir anda durmuştu etrafa bakarken neye ugradıgımı şaşırmıştım daha önce böyle olmamıştım. Kimdi bu kız masmavi gözlerinde kaybolmuştum sanki herhliyle göz alıcıydı .

  "Allah kahretsin neden açılmıyo bu kapı" dedim  kapıyı itmeye çalışırken neydi bu şaka falnmı karan demirel ve ben kapıda sıkışıp kalmıştık ve kimse bakmıyordu bile
 
  "Abartma o kadar ya alt tarafı benim gibi bi adamla kapıda kaldın " nediyodu bu adam ya kendini ne zannediyordu acaba ne diyecektim şimdi ona eğer cevap veremessem gerçekten onu istediğimi sanacaktı bir şeyler demem lazımdı
  "Şu an mevzu sizinle kalmak değil buradan kurtulmak o yüzden bana yardım edinde  kurtulalım buradan"
  O sırada yaren beni arıyodu yaren benim çocukluk arkadaşımdı her yere onla gider başımızı onla belaya sokardık
  "Açmıycakmısın arkadaş çok inaçıda " off ne yapacaktım ben şimdi hem ona neydiki ister açarım ister açmam o anda cevap verdim
  " ona sonra geri dönerim " dedim kaşlarımı çatarak  hemen elime yine telefonu alıp abimi aradım ama açmamıştı toplantıdaydı herhalde
 
  "Ya uğraşma bu kadar hadi tanışalım ben Karan sen" elini uzattı ben elini sıkmayıncada geri elini indirdi
  "Neden sinirlendin  bu kadar sana çok yakışıyo ama bu kadarda güzel olunmazki ya bide güldüğünü görebilseydim dahada güzel olduğunu görecektim bi kez gülermisin " yanaklarım kızarmıştır çok utanmıştım kimse bana daha önce böyle birşey söylememişti ne diyecektim ben şimdi ona diye düşünürken güvenlik beni görmüştü hemen kapıya gelip kapıyı açtı
 
  "Doğa hanım çok özür dilerim affedin nolur" dedi
  "Sorun değil " dedim ve yürümeye başladım karan arkamdan bağırarak seslendi.
  "DOĞA güzel isim ama keşke orada söyleseydin daha güzel olurdu " diye seslendi arkamı dönüp
  "Benim adım sizi ilgilendirmez" diyip yürümeye devam ettim ve tekrar seslendi .
"Yok gayette adın beni ilgilendirir Doğa" dedi aklıma şimdi gelmişti oda biliyomuydu bizi evlendireceklerini geri dönüp kaşlarımı havaya kaldırdım ve
"Neden?" diye sordum
"Oda bende kalsın" dedi ve arkamı dönüp asnsöre doğru ilerledim oda arkamdan geliyordu  asansörün sol tarafındaki yerimi almıştım o da sağ tarafına geçmişti aramızda bayagı bir boy farkı vardı neydi bu adam 2 metre filanmı diye düşünürken bana seslendi
"Kaçıncı kat Doğa " dedi şaşkınlıkla yüzüne bakıyodum  hemen cevap verdim
"25.kat " dedim  o anki heyecanla dogrumu söylemiştim  diye düşünürken yine soru sordu ah bu adam beni kalpkrizinden öldürecekti
"Konuşmayı çok sevmiyorsun herhalde " dedi bende basımı sallayıp
"Göründüğü gibi " diyip yüzüme bir gülümseme ekledim
"Sana demiştim Gülünce daha güzel olursun diye sonunda görebildim" dedi ve sonunda gideceğim kata gelmiştim ben indikten sonra o da peşimden indi abimin odasının kapısını açınca babam ve abim içerde oturmuştu karan ve ben içeri girdik kapıyı kapattıktan 1 dakika sonra karan'ın babası Selim Demirel gelmişti
"Karan senin burada ne işin var" dedi sorgular gibi  bir bakışla karan'da hemen cevap verdi
"Ortak olacgımız şirketi görmeye gelmiştim de sen neden geldin ?" dedi karan babası hemen cevapladı
"Bende Doğa 'yı görmeye ve tanışmaya gelmiştim" karan şaşkınlık içinde babasının suratına bakarken hemen bir soru daha sordu " Neden" babası olanları anlatmaya başladı"Biliyorsun karan şirketimiz için bir ortağa ihtiyacımız var bizde Kemal beyle düşündük ki eğer ortaklıgımızda bir evlilik söz konusu olursa bu hepimiz için iyi olur bu durumda Doğa ve senin için en iyisi olacak "karan hemen lafa daldı korku dolu gözlerle onları izliyordum avucumu o kadar çok sıkmıştımki tırnaklarım derimi soymuştu korkuyordum ne diyeceğini duymak istemiyordum
" yani siz de bu iş için bizim haytımızı mahvedeceksiniz öylemi ben bu işin içinde yokum hayatımı hiç tanımadıgım bi kızla geçiremem anlata bildimmi" dedi sinirli ve hırslı bir şekilde odadan dışarı çıktı babası hemen onun peşinden bagardı "gittikçe ona benziyorsunuz o da enson böyle gitmişti " karanın  arkası dönüktü yumruğunu sıktığını gördüm kimden bahsediyorlardı kimdi Karanı benzettiği kişi .karan önünü döndü ve "Beni bi daha ona benzetme " diye bağırdı ve yürümeye devam etti.