MÜHÜR

4.BÖLÜM

                                                   _DOĞA ÖZER_
1 hafta sonra

Hastahane de onu gördüğüme emindim ama neden karşıma çıkmamıştı
Bu adam bana ne yapıyordu hayatıma istediği gibi girip çıkıyordu
Ve ben buna sessiz kalıyordum neden izin veriyodum ben ona neden aklımdan çıkaramıyordum tanımadıgım bir adamı...

Odanın kapısını birinin tıklatmasıyla  bir anda irkildim
"Gel" dedim kendimi düzenleyerek  odanın kapısı açıldı ve yaren gelmişti bi an umutlanmıştım karan geldi diye ama yaren gelmişti
"Ne o hemen yüzün düştü yoksa beni gördüğüne sevinmedinmi " dedi gülerek bende hemen cevap verdim

"Aslında çok sevindim ama bi an seni karan sandım o yüzden kusura bakma" dedim yüzümü düşürerek
"Of Doğa sen onu bekliyordum ama bak sen onun umurunda bile değilsin uğraşma bu kadar sen dahaiyilerine laiksin " dedi ve telefondaki magazin haberlerini bana gösterdi haberde karanın yine görüntüleri vardı bu adam nasıl bu kadar rahat edebiliyordu onun hakkında tamamen yanlış düşünmüşüm bu adamın ne kalbi var nede aşık olacak sevgisi ama  bende aptallık ne diye hastanenin içinde onu arayıp durdum ki.

Ben onu ararken beyefendi gülüp oynuyomuş o anda yüzüm dahada düştü yaren beni gülümsetmek için elinden geleni yapıyordu ama benim aklım hâlâ karandaydı Odanın kapısı sertçe açıldı ve odaya abim girdi

"Yaren bize biraz müsaade edebilir misin ?" dedi yumuşak bir ses tonuyla abim yaren den hoşlanıyordu ama belli etmemeye çalışıyordu yaren de başını sallayıp cevapladı
" yarın görüşürü meleğim gorüşürüz Atakan " dedi ve dışarı çıktı
"Efendim abi " dedim 
"Doğa ben gidiyorum " dedi üzgün bir şekilde neye ugradıgımı şaşırmıştım hemen sordum
"Nereye ?" dedim gözlerimi açarak hemen cevapladı .
"Amerika ya  burada işler biraz ters gitti gitmem lazım sana veda etmek için gelmiştim " dedi gözlerim dolmuştu
"Hayır hayır gidemessin sende beni bırakıp gidemessin " dedim  zaten herkes bırakmıştı beni birde abim giderse daha da çıkmaz bir sokağa giderdim

"Bak Doğa yapma böyle bende istemiyorum ama gitmem gerek sende üzülme zaten yeni çıktın hastaheneden " dedi ve arkasını dönüp gitmeye başlamıştı hemen seslendim
"Gitme Nolur beni bırakma " dedim acına sı bir sesle arkasına bile bakmadan gitmişti derin birnefes aldım ve gözümde yaşlar süzülmeye başladı  herkes gitmişti zaten o da gitti kalakaldım ortada kim benim derdime ortak olacaktı şimdi yada kime sarılıp kendimi güvende hissedecektim

Göz yaşlarımı sildim ve ayağı kalktım şirkete babamın yanına gidecektim hemen dolabımı açtım ve gül kurusu rengindeki kazagımı ve koyu mavi darpaça pantolonumu geçirdim yanımdaki komodinden telefonumu ve arabanın anahtarını aldım aceleyle merdivenlerden aşağı indim vurulduğum yer çok agrıyordu  agrısını dindirmek için elimle bastırıyordum kapıyı açtım ve evden çıktım hemen arabaya bindim ve şirkete doğru sürmeye başladım.

Geldiğimde karan 'ın arabası kapının önündeydim hemen arabadan indim ve asansöre doğru ilerledim gideceğim kata bastım  asansör açıldı ve indim babamın kapısı açıktı içeride karan ve babam konuşuyorlardı
Bende hemen kenara geçtim ve dinlemeye başladım
"Selim Anlattı demek ha ama kendini daha iyi göstermiş herhalde " dedi ne anlatmıştıki karana

"Anlattı , en çok da senin yediğim haltları anlattı Doğa 'bin annesine  yaptıklarını anlattı ama bunlardan hariç aklımda bir soru var Doğa'nın Abisi özmü " Ne  nedeni ti şimdi bu Abim le biz öz degilmiydik hayır olamazdı böyle birşey eminim ki yalndı hem kemal evet dememişti  çünkü olamazdı böyle birşey  ağlamaya başlamıştım sesimi duymasïnlar diye ağzımı elimle kapatmıştım  sonra kemal cevap verdi

"Evet öz abi kardeş değiller atakanı biz yurttan aldık o da biliyor öz olmadıklarını" şakaydı demi bu eminim ki yine kemal'in oyunlarından biriydi ama karan bunu nerden biliyordu  o anda konuştuklarını duymamış gibi içeriye girdim Karanla göz göze gelmiştik 

Karan gözlerini kırpmadan bana bakıyordu ben hemen yüzümü çevirdim ve kemalle konuşmaya başladım
"İsmail kim ?" dedim sinirli bir şekilde
"Eskiden düşmandık şimdide hırslarına yenilip seni vurdu işte hem sen neden ayağa kalktın dinlenmem gerekmiyordu" şu anda ona hiç sinirli olmadığım kadar sinirliydim
"Ayağa kalkıp kalkmamam seni ilgilendirmez" dedim
"Sen hangi hakla babana cevap verirsin ha kimsin sen  " dedi bağırarak hemen cevap verdim
"Ciddimisin sen ya hangi baba kızını ateşe atar şimdide gelip bana babalık yapıyorsun benim babam da annemle öldü ha ben kimmiyim senin hiçbirşeyin " dedim ve kapıdan çıktım  o anda Karan arkamdan seslendi
" Deniz gözlü kız bakmayacakmısın bu tarafa unuttunmu yoksa beni " dedi durdum ve biraz bekledim arkamı dönmeden öylece bekliyordum sonra ona bakmadım ve yürümeye devam ettim tekrar bagardı
"Seni bu kadar sinirlendiren ne deniz gözlü " dedi bu adam ne yapmaya çalışıyordu . Arkamı döndüm ve cevap verdim

" Benden ne istiyorsun  bıraksana peşimi "
"senden istediğim birşey yok " ozaman neden bagarıp duruyordu
Arkamı döndüm ve asansöre bindim eve gidemezdim yarengilede gidemezdim o yüzden Cem' e gidecektim 
Cem benim yarenden sonraki en yakın arkadaşımdı küçükken hep birlikteydik çok yakışıklı bir oğlandı
  İlk aşkım dı lisedeyken o da bana aşkını itiraf etmişti ama ben istememiştim bizde onun yerine arkadaş olmaya karar vermiştik

Hiç beklemeden cem' i aradım 
"Alo cem şey ben bügün ev gidemiycemde sende kalabilirmiyim " dedim biraz bekledikten sonra cevap verdi
"A tabi kalabilirdin burası seninde evin " dedi tüm içtenligiyle hemen aranma bindim ve onun eve doğru gitmeye başladım evde sadece kendi yaşıyordu .

Bazen ona çok şaşırıyordum yakışıklı ve romantik bir insandı neden çevresindeki hiçbir kıza bakmıyordu diye düşünürken dikiz aynasından bir araba gördüm siyah  spor bir arabaydı
Bir an için karan mı diye düşünmüştüm ama sonra neden Helsinki dedim ve yoluma devam ettim

Sonunda Cem'in evine glmiştim siyah araba ortaklık da görünmüyordu arabamı park ettim ve zili çaldım .Cem kapıyı açtı ve içeriye girdim
"Oo Doğa hanım siz bu evin yolunu bilirmiydiniz ya  " dedi gülerek utanmıştım haklıydı işim düşmedikçe gitmiyordum evine
"Neyse hadi otur bakalım bende bize kahve yapıyım " dedi ve mutfağa gitti .

Bende hemen oturma odasında ki balkona yöneldim  küçük bir balkondu ama çok güzeldi masa ve sandaleye vardı bende hemen oturup Cem'i beklemeye başladım hava kararmıştı Cem kahveleri getirdikten sonra oturdu ve içmeye başladık

"Ee neler yapıyorsun " dedim gülerek hemen cevapladı
"Aynı herzamki cem'im işte "dedi gülerek
" peki bi kız falndamı yok " dedim elimi  çenem götürerek biraz durdu ve cevapladı .
"Evleneceksin diye çok korktum " dedi gözlerimin içine bakarak
Sonra banadogru yaklaşmay başladı o sırada kapı çaldı cem kapıya doğru gitti ve kapıyı açtı siyah takımlı bir adam Cem'in kulağına birşey fısıldadı ve cem'in kafasına vurdu o anda bir çıglık attım ağzımı elimle kapatarak cem'in yanına koştum adam beni kolundan tuttu ve zorla beni dışarı ya çıkarttı gördügüm siyah araba tamda karşımda duruyordu adam beni sürükleyerek arabanın içine attı ama arabada kimse yoktu bi adam yanıma oturdu ve gözlerimi bağladı
"Kimsiniz bıraksanıza beni ya "
"Bırakınbeni nereye götürüyorsunuz " diye bagrıyordum sürekli adam ellerimi aldı ve arkadaş birleştirerek bağladı aradan byagı za!n geçmişti sonra beni arabadan indirdirdiler ve sürüklemeye devam ettiler bi kapı sesi duydum ve beni bir sandalyeye otturtup ayaklarını bağladılar

Kalın bir erkek sesi duydum bu ses ne karana aitti nede tanıdığım birinin sesine  aitti konuşmaya başladı
"Bakıyorum ki sana attığımız kurşun işe yaramamış " dedi gülerek v konuşmasına devam etti
"Ah Doğa keşke seninle farklı bir şekilde tanışsaydık baban olmasa aslında çok iyi bir kıza benziyorsunuz ama işte hayat sürprizlerle dolu birde Bakmışsın ki ölmüşsün " dedi