Gen-One

Hoofdstuk 3

Takken kraakte op de vloer, vogels vlogen weg terwijl voetstappen naderde. Even dacht ze dat alles over was tot ze het vriendelijke gezicht van haar broer zag opduiken. 'Seth!,'Riep ze uit waarna ze haastig op haar broer af renden. 'Nappie daar ben je eindelijk,' Hij greens breed en keek naar haar terwijl ze op hem af liep. 'Ik heb dit al zolang met je willen delen, 'Haar mond viel even dicht en ze keek verbaasd naar haar broer terwijl hij greens nog steeds 'wie als eerst boven is!,' Stomverbaasd keek ze naar hem terwijl ze wilde wegrennen naar boven voor hij boven zou komen, maar haar broer keek naar haar en toen leek zijn lichaam te verbuigen, een grote zandkleurige wolf stond binnen een paar seconden voor haar en bekeek haar met de ogen van haar broer, hij grauwde even voor ze besefte wat hij zei tegen haar, ze verstond hem!
'Kom op! Nu jij!,'   stom verbaasd keek ze naar haar broer voor ze voelde dat haar lichaam al antwoorden en ze voelde een pijnlijke scheut door haar lichaam heen schieten, haar spieren spande en krampten samen tot het een verlichting bood, toen de pijn weg ebde en ze omhoog keek zag ze iets totaal anders, langzaam liep ze naar het water wat er stond..raar maar waar voelde ze al hoe haar voeten en handen veranderd waren in poten en die zich nu voortbeweegden terwijl ze eigenlijk niet eens opkeek. 
In het water zag ze een sneeuwwitte wolf staan met zwarte vlekken en blauwe ogen terug kijkend naar haar zelf. 'Klaar met jezelf te bekijken?', De stem van haar broer drong door en ze rende achter hem aan, speels terwijl ze grauwden en beten naar elkaar om elkaar te laten struikelen, alles voelde goed in dat moment, de vochtige grond onder haar poten en de geur van vers gemaaid gras drong dieper tot haar door. Ze jubbelde en keek naar haar broer terwijl ze achter hem aan wilde, iets trok haar terug, een scherpe pijn in haar lichaam en ze jankte. 
Ze ontwaakte, rondkijkend waar ze gebleven was en wat er gebeurd was, pijn gleed nog steeds door haar lichaam heen. Aarde, ze lag op een koude grond, bodem hoe je het ook wilde zien, haar kleding, nou ja als je een pyjama die half gescheurd was kleding mocht noemen was punt twee maar goed. Om haar been had ze een klem zitten, een of ander klem die ze hadden gezet om konijnen of andere dieren te kunnen vangen en nu zat zij er tussen. Ze keek om zich heen, niet eens wetend of ze vrij was, of haar huis dichtbij was en of ze haar mobiel mee had, vast niet. met veel moeite kreeg ze het me tak omhoog gewipt, het was niet helemaal dicht geslagen omdat ze pal er niet vanaf getrokken hadden, beter voor haar in dit geval. 

Ze strompelde door het bos heen, verdwaasd en zoekend omdat ze zich niet kon oriënteren, was het allemaal een grote droom geweest? Ze wist het niet en ze was bang van het antwoord ervan, waarschijnlijk wel bedacht ze zich. Boven aan de berg klonk een geritsel en ze keek omhoog, hopend dat het een mens was omdat ze zoveel pijn had en niet wist waar ze was. Boven aan de berg stond een zandkleurige wolf op haar neer te kijken, ze kneep in haar vel en het deed pijn. Ze was dus gewoon wakker. 'Seth, serieus..had je me niet kunnen waarschuwen,'Verdwaasd van wat gaande was zag ze de zandkleurige wolf naar beneden komen, zijn neus was koud en zijn poten onder modder, een paar centimeter voor haar gezicht kwam hij tot stilstand, stak zijn neus in de lucht, gaf een kreet en voor ze het wist stond haar broer weer voor haar neus. Zijn sterke handen grepen haar zachtjes vast en lifte haar omhoog. 'Ik zet je thuis af, daarna moet ik gaan,' Hij keek haar doordringend aan. 'Droom ik?,'Bracht ze uit en keek in zijn lichte ogen. 
'Zou je willen,' Greens hij voor hij haar rustig voor de deur neerzetten, om zich heen keek en toen langzaam weg liep en haar verdwaasd achter liet. Langzaam liep ze de woonkamer in, niemand was wakker wat in haar geval nu handig uit kwam. 
Toen ze langs de spiegel af kwam herkende ze zichzelf even er niet in terug, haar haren zaten er rommelig bij, takjes zaten erin en ze was besmeurd met modder. 'Je ziet er weer prachtig uit Neptune, ' Bracht ze uit en bekeek haarzelf nog met een blik voor ze naar boven strompelde. Geweldig nu moest ze de hele dag op school doorbrengen strompelend omdat zij weer iets voor elkaar had gekregen, ze leek gewoon weg te dromen in haar ogen. Misschien zou ze elk moment wakker worden uit deze droom, dat wist ze eigenlijk niet zo goed. Ze strompelde verder naar haar badkamer, dat was de enigste voordeel nu dat ze hem helemaal voor zich zelf had, vroeger deelde ze hem met Seth en haar ouders hadden hun eigen badkamer. Nu had ze de badkamer compleet voor haarzelf. Langzaam stond ze onder de douche alle rotzooi weg te wassen, het water kleurde zwart en uiteindelijk werd het helder terwijl ze langzaam verder boende en even later haar skinny jean met een groene blouse aan deed. Ze greep haar boekentas en strompelde haar weg weer terug omlaag, dit was niet al te gemakkelijk en dat wist ze ergens al. De wond aan haar enkel branden en stak bij elke stap die ze neer had gezet, maar het meeste wat haar dwars zat was dat ze zichzelf in de spiegeling van het water had gezien en daar had ze een witte wolf met zwarte vlekken gezien. Dat was zijzelf! Ze schudden haar hoofd furieus ook omdat ze wist dat ze Seth wederom had gezien, maar ze kon niemand vertellen wat er vanmorgen was geweest, nog kon zij dit zelf bevatten. 
Langzaam stapte ze in haar auto en reed de oprijlaan af richting school waar haar vriendin vrolijk stond te wachten. 'Goedemorgen!,'Ratelde ze meteen toen ze net een minuut uit de auto kwam gestapt en met haar mee strompelde 'Hmm verzwikte?,'Ze wees op haar gestrompel en besloot maar te knikken dat het in orde was. 'Helaas wel,'mompelde ze terwijl het niet de waarheid was maar dat maakte niet zoveel uit. 
Ze liepen door naar de les van engels en zaten naast elkaar, gooide haar boeken op tafel voor ze meiden ineens hoorde naar adem happen, ze keek op om niemand minder te zien dan de nieuwe vreemdeling die zij al had gezien in het eet café. 
'Oh...Neptune....Kijk,'Bracht haar vriendin naar zich uit terwijl de jongen met een grijns naar binnen liep en neerplofte voor hen, dat tafeltje was weer uitgerekend vrij. Leunde naar achteren en keek naar hen, haar vriendin naast haar leek zowat te smelten onder de blik van de jongen voor hij hardop zijn naam noemde; Scott. 
Haar vriendin begon uitgebreid te praten met hem en vertelde hun namen en de rest van de namen in de klas, zijn ogen probeerde elke keer contact te maken met de hare en toch had zij geen enkele behoefte erin om hem überhaupt aan te kijken of hem te zien. 

Er was iets met hem wat haar deed twijfelen en het laatste dat ze wilde was dat dat zou gebeuren, ze kon geen onzekerheden meer gebruiken. Zijn ogen bleven rusten op haar, branden alsof hij vanuit daar haar gedachtes kon zien. Ze keek weer weg van hem en bladerden naar de juiste bladzijde, gapend omdat haar lichaam letterlijk zei dat ze moe was en toch wilde ze weg rennen en weg blijven van de gedachten dat nooit meer over zou gaan. 
Toch voelde het ergens in haar lichaam aan alsof er elk moment iemand voor haar neus zou springen en zeggen dat het allemaal een grap was en ze gek in haar hoofd was, wellicht was ze dat al. Haar vriendin was aan het ratelen naast haar met de nieuwe jongen terwijl meiden jaloers omdraaide omdat zij geen kans hadden wat te zeggen tegen hem. Je kon er niet omheen, knap was hij als geen ander. Zijn sluike bruine haar en groene ogen gaven zijn krachtige kaaklijn alleen maar meer contour, smaragd groene ogen...zo groen had ze ze nog niet gezien en toch leek de jongen op iets of iemand die ze kon of wat haar lichaam kon. 
Toen de jongen door had dat ze hem aan bekijken was, gaf hij haar een grijns en toen draaide hij zich om, om vervolgens naar de binnen lopende leerkracht te kijken die met een klap de boeken neersloeg op het bureau, vaak deed ze dat als ze iets belangrijks moest vertellen of als het rustig moest zijn. Ze begon over mythologie en dat we een belangrijk opstel moesten schrijven in tweetallen. Ze keek de klas rond en haar ogen rusten even op ons. 'Okay, ik wil Neptune en Scott samen hebben werken...', Ze ging verder met de namen te noemen die met elkaar gekoppeld waren maar de gedachte die in mijzelf omhoog kwam lieten in elk geval al merken dat ze hier de behoefte nooit aan had gehad om met hem te zijn opgescheept. Nu moesten ze verplicht een of ander opstel in orde maken met een jongen waar ze helemaal niet nauw mee had willen samen werken , maar goed terug draaien kon dan ook niet meer. Scott draaide zich om en keek haar grijnzend aan 'wellicht heb ik een goed onderwerp, wat dacht je van weerwolven,'Haar adem stokte even bij die woorden terwijl zijn groene ogen rustten op haar in afwachting wat zij ervan vond. 'Waarom wil je die, 'Vroeg ze toen maar slikkend terwijl ze een blik wierp op haar niets vermoedende vriendin. 'Nou het lijkt me wel gaaf eigenlijk, ' Ze bekeek hem nog eens goed en besefte dat er een andere reden was waarom hij dit onderwerp vast wilde bespreken , maar de vraag was meer wat hij wilde en waarom. Haar hart ging als een razende in haar lichaam te keer terwijl haar huid warmer en warmer werd, haar spieren trokken weer net zo erg samen als even daar voor en ze focuste op haar ademhaling terwijl ze de rand van de tafel greep en alles voor haar ogen zag draaien. 'Neptune is alles wel in orde?,'De stem van haar beste vriendin galmde door haar hoofd maar op dit moment draaide alles zo enorm erg dat ze er niet de kans voor had om te focussen of te antwoorden. 'Damn je bent warm, heb je koort,' De volgende woorden kwamen haar oren naar binnen geslopen terwijl haar gehoor twee keer zo hard leek te zijn. Ze hoorde het geroddel van de meiden helemaal achter in de klas over andere leerlingen, vervolgens hoorde ze scotts stem zachtjes mompelen dat ze beter moest focussen. Ze stond abrupt op bij die woorden en rende de klas uit richting de wc waar ze de wasbak vast greep en in de spiegel keek, haar hart klopte als een gek maar in de reflectie van de spiegel zag ze zichzelf staan met gloeiende ogen. Ze spetterde koud water in haar gezicht en keek terug omhoog, haarzelf wederom ziend maar dit keer gewoon haarzelf. Ze begon compleet door te draaien door dat hele weerwolf gedeuns! Het was niet echt en ze moest ophouden met deze onzin!
'Neptune!,'Lotte haar stem galmde door de deur van de wc heen die ze dicht gedrukt hield maar uiteindelijk toch maar liet open gaan , haar vriendin kwam naar binnen gelopen en keek haar vragend aan, haar ogen rustend op haar. 'Moeten we je ziek melden?,' Ach achter haar zag ze Scott staan die een relaxte maar bezorgde uitdrukking op zijn gezicht had staan maar ergens zag ze iets anders weg flitsen alsof zijn gelaatsuitdrukking enkel voor de show waren. 
'Nee, voel me alweer beter,' Antwoorden ze, ze ging dus echt niet naar huis voor dit. Geen behoefte aan en was ze zeker niet van plan om te gaan doen. 
Langzaam liep ze met hen mee richting de kantine omdat blijkbaar de lerares had gezegd dat ze mij moesten gunnen op adem te komen als ik terug de les in wilden. Iedereen herinnerden haar maar in een manier, de manier waarop haar broer spontaan was verdwenen omdat hij populair was in tegenstelling tot haar. Iedereen had haar aangestaard en vrijwel ook omdat de politie vaak langs kwam voor de verklaringen dat ze niet wist waar haar broer was en dezelfde verklaring af te leggen zoals ervoor. Haar ouders hadden haar een tijd lang verdacht van het verstoppen van haar broer en nu langzaam alles puzzel stukjes in elkaar vielen en de korte dingen die Seth haar op de een of andere manier had verteld nog meer. Ze begreep nu waarom en ze was beroemd omdat haar broer verdwenen was, was ze zelf maar verdwenen misschien was dat veel beter geweest. Het duurde niet lang of schooldag was eindelijk over waardoor ze mogelijkheid kreeg terug naar huis te kunnen.

Eenmaal thuis trok ze haar broekspijp omhoog om te kijken hoeveel schade haar enkels hadden gehad door de jacht val waar ze in de ochtend in had vast gezeten, op de plek waar ze vanochtend nog de wondjes had zitten was niks meer. Het was compleet weg alsof er niks aan de hand was geweest en ze zich alles had verbeeld wat er voor was voor gevallen. 
Ze zuchten diep en keek naar haarzelf in de weerspiegeling van de wand spiegel die rijkten tot de grond en haar de mogelijkheden hadden gegeven haarzelf de vrijheid te bieden haarzelf te zien en te controleren of alles er nog was en nu kwam het van pas om haar eigen ik te zien. Degene zonder de gloeiende ogen, zonder het idee dat ze elk moment kon veranderen en haar enigszinds bewijzen dat ze echt was. Ja momenteel leek alles een complete droom en dat was volgens mij niet eens aan de gang. Ze hoorde een luide gehuil en haar lichaam reageerde met alle haartjes omhoog te gooien, verdwaasd keek ze naar haarzelf terwijl haar ogen alweer op begonnen te laaien en haar spieren zich alweer pijnlijk hadden samen getrokken tot wat nu net was gebeurd. Haar blauwe ogen waren aan het zoeken naar houd vast en tegelijkertijd wilde ze weten wat er zou gebeuren als ze het zou laten gebeuren en er niet naar zou vechten, verdwaasd en toch nieuwsgierig droegen haar benen zich langzaam de trappen naar beneden terwijl ze alles vergat dat om haar heen gebeurden. 
Haar benen droegen haar naar de voorkant van de veranda richting de bossen met de dennennaalden op de grond, verse bladeren die naar beneden dwarrelden en zich klaarmaakte voor de herfst, de geur van mos drong diep tot haar door maar tussen al die geuren die ze zoveel malen sterker rook, rook ze de geur van niemand minder dan Seth. Hij was niet ver dat kon ze voelen tot diep in haar botten, hij was hier aan het wachten op haar. Haar adem stokte in haar keel terwijl haar voeten haar verder wilde brengen tot ze abrupt tot stilstand werd gebracht door een bezorgde blik van haar oma die recht voor haar neus stond. Haar grijze lokken droegen de bril zoals gewoonlijk en haar blauwe ogen stonden bezorgd naar haar omhoog. Ze was dol op deze oma net zoals haar broer dol op haar was geweest, haar vaders moeder was de liefste vrouw die ze ontmoet had en liefst haar tijd mee spendeerden terwijl haar moeders moeder een grille en koude vrouw was waar ze nooit wilde zijn, ze begreep niet eens waarom maar iets had nooit geklopt daar alsof ze diep in haar ziel gekeken kreeg bij elke keer dat ze daar waren. 
'Alles in orde kind, de laatste keer dat ik die blik gezien had was bij je broer,' Ze keek haar oma geschokt omhoog omdat ze dit nog nooit eerder uit haar mond had horen komen. 'Kom kind, we moeten praten,' Verdwaasd volgde ze haar oma terug naar binnen in de opgeruimde keuken die haar moeder in orde had gemaakt voor ze was vertrokken naar haar werk, wetende dat zij of haar vader niet zou gaan opruimen. 'Over...,'Ze viel voor een ogenblik stil en keek naar haar oma terwijl deze ging zitten maar toen zich bedacht en naar de keuken liep om thee te maken, na enkele minuten kwam ze terug gelopen met twee dampende koppen met thee en keek haar kleindochter doordringend aan. 
'Seth was vanochtend bij mij, hij vertelde me dingen en ik denk dat we een goed gesprek moeten hebben....,' Ze viel stil nog steeds doordringend naar haar aan het kijken voor ze het gesprek zou vervolgen. 
Bedachtzaam keek ze naar oma voor ze een slok nam en zuchten bij de vertrouwde smaak en geur. Nog even dacht ze en dan was het allemaal over. 'Oke,'bracht ze even uit., 'begin maar, ' voegde ze vervolgens eraan toe.